Την προηγούμενη Κυριακή σχεδόν μισό δισεκατομμύριο ψηφοφόροι από το πιο ευτυχισμένο, δημοκρατικό, ειρηνικό και προοδευτικό μέρος του κόσμου επέλεξαν 720 ανθρώπους για να τους εκπροσωπήσουν στο κοινοβούλιο που μοιράζονται, το οποίο εγκρίνει μεγάλο μέρος των νομοθετημάτων που ισχύουν σε 27 χώρες. Τι θα περίμενε κανείς από λαούς γαλουχημένους εδώ και δεκαετίες στη δημοκρατική κανονικότητα, από πληθυσμούς με εξαιρετικά υψηλό επίπεδο μόρφωσης; Να επιλέξουν με νηφαλιότητα και σωφροσύνη τους καταλληλότερους και τις καταλληλότερες, βεβαίως, τι άλλο; Τι λιγότερο θα περίμενε κανείς από το λίκνο της Δημοκρατίας, το καλύτερο μέρος του κόσμου, αυτό στο οποίο όλοι οι μετανάστες θέλουνε να έρθουν για να του αλλοιώσουν τον πολιτισμό;
![Ολα Τα Φρούτα Της Ευρωβουλής-1](https://www.kathimerini.gr/wp-content/uploads/2024/06/a2-205.jpg?1718802178363)
Αμ δε.
Πρώτα απ’ όλα, την προηγούμενη Κυριακή δεν ψήφισαν μισό δισεκατομμύριο άνθρωποι, αλλά περίπου οι μισοί. Οι υπόλοιποι δεν πήγανε. Κι αυτοί που πήγανε έκαναν κάποιες επιλογές που μπορεί κάποιος να τις χαρακτηρίσει με διάφορες λέξεις, αλλά όχι «νηφάλιες». Οπως και όλες οι άλλες χώρες, εμείς οι Ελληνες και οι Ελληνίδες συζητάμε και σχολιάζουμε για τις επιλογές που κάναμε εμείς, εδώ. Τις τραγικές επιλογές των πολιτικών αρχηγών, που γέμισαν τα ψηφοδέλτια με λίγους σοβαρούς υποψηφίους για το ξεστράβωμα, και διάφορους άσχετους σελέμπριτι για το κουτόχορτο. Και, βέβαια, τις επιλογές των ψηφοφόρων, που επέλεξαν σε μεγάλο ποσοστό τους σελέμπριτι. Αυτά όμως δεν είναι τα μόνα συμπεράσματα που αξίζει να βγουν από αυτές τις επιλογές. Πρώτον, επειδή κάναμε και άλλου τύπου τραγικές επιλογές. Για παράδειγμα, πάνω από τους μισούς MEPs που στέλνουμε φέτος στο Ευρωκοινοβούλιο είναι οι ίδιοι που είχαμε στείλει και πριν από πέντε χρόνια, μια κοόρτη όχι και τόσο λαμπρή και επιτυχημένη. Και επιπλέον, σύμφωνα με μια καταγραφή που έκανε το ΚΕΦΙΜ, αυτές και αυτοί που επιλέξαμε να ξαναστείλουμε εκεί ήταν λιγότερο δραστήριες και δραστήριοι την περασμένη πενταετία από αυτούς που δεν ξαναστείλαμε. Αυτό είναι ένα εκπληκτικό εύρημα, δεδομένου ότι στη λίστα αυτών που δεν ξαναστείλαμε περιλαμβάνονται διάφοροι που κατηγορήθηκαν για σοβαρά αδικήματα, και ένας που είναι ακόμα στη φυλακή.
Το δεύτερο συμπέρασμα, όμως, είναι πιο αισιόδοξο. Κατά μία έννοια. Επειδή και οι άλλες χώρες εξέλεξαν διάφορους απίστευτους υποψηφίους. Δεν είμαστε μόνο εμείς, ή η Κύπρος με τον Φειδία τον YouTuber. Οι Ευρωπαίοι ψηφοφόροι οι οποίοι –αξίζει να υπενθυμίσουμε ξανά– είναι οι πιο προνομιούχοι και ελεύθεροι ψηφοφόροι στον κόσμο, επέλεξαν μεταξύ άλλων κατηγορούμενους για σοβαρές υποθέσεις διαφθοράς, πολιτικούς που κατηγορούνται βάσιμα ότι τα παίρνουν από την Κίνα ή τον Πούτιν, ακραίους λαϊκιστές και ρατσιστές, alt-right τοξικάντρες και διάφορα άλλα πολύχρωμα φρούτα του μπαχτσέ.
Τι να πει κανείς για τις επιλογές των Πολωνών ψηφοφόρων, ας πούμε, που εξέλεξαν δύο πρώην υπουργούς του ακροδεξιού κόμματος PiS, καταδικασμένους σε φυλάκιση για παράβαση καθήκοντος; Ή τον επιχειρηματία Ντάνιες Ομπάιτεκ, επίσης του ακροδεξιού PiS, ο οποίος αντιμετωπίζει σοβαρές κατηγορίες διαφθοράς; Ή τον αξέχαστο Γκρέγκορζ Μπράουν, ο οποίος έγινε διάσημος όταν έσβησε μια μενορά μέσα στο κοινοβούλιο κατά τη διάρκεια της Χανουκά με πυροσβεστήρα χαρακτηρίζοντας την εβραϊκή γιορτή «σατανική»; Εκτός από τους Εβραίους, ο Μπράουν μισεί και την Ευρωπαϊκή Ενωση – ζήτησε να αφαιρεθεί η σημαία της Ευρωπαϊκής Ενωσης από το εκλογικό κέντρο όπου ψήφιζε κατά τη διάρκεια των εκλογών στις οποίες εξελέγη ευρωβουλευτής.
Ή τι να πει κανείς για τους Γερμανούς ψηφοφόρους, εκείνους που ψήφισαν τον Πετρ Μπίστρον του ακροδεξιού AfD, ο οποίος κατηγορείται ότι πήρε χρήματα από τους Ρώσους για να μιλάει σε ρωσικά προπαγανδιστικά ΜΜΕ; Υπάρχει ακόμα και ηχογράφηση στην οποία μετράει τα λεφτά. Κι εκτός από αυτόν επανεξέλεξαν και ένα άλλο σπάνιο λουλούδι, τον Μαξιμίλιαν Κρα, ο οποίος έχει επίσης κατηγορηθεί ότι χρηματίζεται από τη Ρωσία και την Κίνα. Μάλιστα, στέλεχος του γραφείου του συνελήφθη τον περασμένο Απρίλιο κατηγορούμενο ως κατάσκοπος της κινεζικής κυβέρνησης. Ενας τύπος που είναι τόσο ακραίος και τοξικός, που εξαιτίας δηλώσεών του για τους Ναζί (φαντάζεστε τι είδους) διώξανε το AfD από την ευρωομάδα του. Επανεξελέγη.
Ή ποιος μπορεί να παραβλέψει τον στρατηγό, τον αλεξιπτωτιστή, τον Ρομπέρτο Βανάτσι, εκλεγμένο με την ιταλική ακροδεξιά «Λέγκα»; Εγινε διάσημος μετά την έκδοση ενός βιβλίου το καλοκαίρι του 2023, στο οποίο έγραφε τις απόψεις του για τους ομοφυλόφιλους, τις γυναίκες, τους Εβραίους, τους μαύρους και τους μετανάστες. Το βιβλίο το κορόιδεψαν πολύ τα ΜΜΕ της ελίτ, καθότι εκτός από μισογυνισμό, σεξισμό, ρατσισμό και μισανθρωπισμό ήταν γεμάτο με ορθογραφικά και συντακτικά λάθη, αλλά έγινε μπεστ σέλερ και ο Βανάτσι τοποθετήθηκε στην κορυφή της λίστας του κόμματος του Σαλβίνι (στην Ιταλία δεν έχουνε σταυρό) οπότε και εξελέγη. Είχε και κάτι μπλεξίματα με κατηγορίες για υπεξαίρεση χρημάτων και διαφθορά όταν υπηρετούσε ως ακόλουθος σε μια ιταλική πρεσβεία, μπορείτε να μαντέψετε ποιας χώρας; Ναι, φυσικά: της Ρωσίας.
Δεν ξέρω αν έχετε παρατηρήσει ένα μοτίβο: σε πολλές χώρες της Ευρώπης πολίτες επιλέγουν διεφθαρμένους ακροδεξιούς υποψηφίους που έχουν αντιμετωπίσει προβλήματα με τον νόμο, οι οποίοι εξόφθαλμα κατεβαίνουν υποψήφιοι για την ασυλία. Τους εκλέγουν μαζικά, όχι παρόλο που είναι διεφθαρμένοι ακροδεξιοί, αλλά επειδή είναι διεφθαρμένοι ακροδεξιοί.
Βεβαίως, τέτοιες επιλογές δεν περιορίζονται μόνο στον χώρο της Ακροδεξιάς. Αλλά δεν μπορεί κανείς να μην παρατηρήσει την τάση. Αλλες αμφιλεγόμενες περιπτώσεις που προέρχονται από άλλους πολιτικούς χώρους είναι χαρακτηριστικά διαφορετικές. Η περίπτωση του φυλακισμένου υπό αμφιλεγόμενες συνθήκες δημάρχου της Χειμάρρας Φρέντι Μπελέρη, μολονότι πάταγε σε εθνικιστικά κουμπιά μέρους του εκλογικού σώματος, είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Η περίπτωση της Ιταλίδας ακτιβίστριας Ιλάρια Σάλις, που είναι εδώ και ένα χρόνο κρατούμενη στην Ουγγαρία (κράτος-μέλος της Ε.Ε.!), κατηγορούμενη δήθεν για επίθεση σε Ούγγρους νεοναζί, αντιμέτωπη με ποινή φυλάκισης ως και 11 χρόνων, είναι εντελώς άλλο πράγμα. Και αυτή, όπως και ο Μπελέρη, εξελέγη. Αλλά το φαινόμενο στην Ακροδεξιά είναι εντελώς άλλο πράγμα. Και ως κλίμακα, και ως πλήθος, και ως φύση.
Και υπάρχουν πολλές άλλες παραφυάδες του φαινομένου. Εκτός από τους υπόδικους, υπάρχουν και τα νούμερα. Στην Τσεχία, ας πούμε, εξελέγη ο Φίλιπ Τούρεκ, πρώην οδηγός αγώνων και νυν ίνφλουενσερ, του οποίου η πιο γνωστή πολιτική θέση είναι το ότι αντιτίθεται στην κατάργηση των αυτοκινήτων με μηχανή εσωτερικής καύσης, ενώ επίσης διαφωνεί και με την περιβαλλοντική πολιτική της Ε.Ε. καθώς και με το ευρώ. Εχει κι άλλες πολιτικές θέσεις: προεκλογικά κυκλοφόρησαν φωτογραφίες του με ένα χρυσό κράνος με το σήμα της Χρυσής Αυγής απάνω (ναι, της δικής μας), με τον ίδιο να κάνει ναζιστικό χαιρετισμό και με ένα κηροπήγιο με μια σβάστικα επάνω. Εξελέγη με το δεύτερο μεγαλύτερο αριθμό σταυρών από όλους τους υποψηφίους στην Τσεχία.
Στην Ισπανία, δε, είχαμε την περίπτωση (περιπτωσάρα) ενός άλλου νέου ίνφλουενσερ ονόματι Αλβίσε Πέρεθ, ο οποίος έγινε γνωστός από τις πολλαπλές καταγγελίες και αποκαλύψεις που έκανε εναντίον αριστερών ή κεντρώων πολιτικών για υποθέσεις διαφθοράς. Στην πορεία αποδείχθηκε ένας alt-right οπαδός του Ναγίμπ Μπουκέλε και του Χαβιέ Μιλέι, που ανέπτυξε ένα μεγάλο και ένθερμο κοινό στο Telegram, όταν τον πέταξαν έξω από το Twitter εξαιτίας όλων των fake news που ανέβαζε. Στο Telegram ήταν που ανακοίνωσε τον περασμένο Φεβρουάριο ότι φτιάχνει ένα νέο κόμμα με τ’ όνομα “Se Acabó La Fiesta” («τέλος το πάρτι») και κατεβαίνει υποψήφιος στις ευρωεκλογές. Οχι μόνο εξελέγη ο ίδιος, αλλά εξέλεξε κι άλλους δύο ευρωβουλευτές. Στο Telegram είχε παραδεχθεί ανοιχτά τον πραγματικό λόγο για τον οποίο κατεβαίνει στις εκλογές. Οι δήθεν αποκαλύψεις για υποθέσεις διαφθοράς για τις οποίες έγινε διάσημος αποδεικνύονταν fake news, οι καταδίκες και τα πρόστιμα για συκοφαντία συσσωρεύονταν, και οι εκκρεμείς δικαστικές υποθέσεις εναντίον του είναι, πια, πάρα πολλές.
Για την ασυλία κατέβηκε κι αυτός.