EURO 2024: Ο Ρομελού Λουκάκου νίκησε τη φτώχεια, αλλά όχι την κατάρα (του)

Ηταν μόλις 16 ετών και τριών μηνών όταν σημείωσε το πρώτο του γκολ ως επαγγελματίας. «Μόλις σκόραρα, βούτηξα σε μια θάλασσα ευτυχίας», θυμάται, προσθέτοντας για τα συναισθήματά του ότι «νιώθεις πως πετάς και μπορείς να κατακτήσεις ολόκληρο τον κόσμο».
 
Από εκείνο το γκολ ως παίκτης της Αντερλεχτ κόντρα στη Ζούλτε Βάρεγκεμ, τον Αύγουστο του 2009, έχουν ακολουθήσει άλλα 385 στα επόμενα 15 χρόνια, σε επίπεδο συλλόγων και εθνικής ομάδας για τον Ρομελού Μενάμα Λουκάκου Μπολινγκολί. Πολλά γκολ, αλλά, όπως είναι φυσιολογικό, και πολλές χαμένες ευκαιρίες.
 
Σε λίγες ώρες, το 17ο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα συμπληρώνει μία εβδομάδα από την έναρξή του. Και, μέχρι τώρα, το μεγαλύτερο «μπαμ» σημειώθηκε το απόγευμα της Δευτέρας (17/06) στη Φρανκφούρτη, με τη Σλοβακία να σοκάρει το Βέλγιο (1-0) και τον πρώτο σκόρερ των Κόκκινων Διαβόλων να βρίσκεται και πάλι, άθελά του, στο μάτι του κυκλώνα.
 
Ο Λουκάκου έχασε τέσσερις μεγάλες ευκαιρίες για να σκοράρει, αλλά σημείωσε και δύο γκολ, αν και αμφότερα ακυρώθηκαν μέσω VAR. Στο δεύτερο, μάλιστα, η παράβαση εντοπίστηκε, για πρώτη φορά σε διοργάνωση τέτοιου επιπέδου, μέσω του τσιπ που έχει ενσωματωμένο η μπάλα και το οποίο κατέγραψε την επαφή με το χέρι του Λόις Οπέντα, ο οποίος στη συνέχεια σέρβιρε την μπάλα για το (μη) γκολ του Λουκάκου.
 
Ο 31χρονος επιθετικός από την Αμβέρσα είναι, με τεράστια διαφορά από τον δεύτερο, ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της Εθνικής Βελγίου, ενώ, με εξαίρεση την Τσέλσι, σκόραρε με συνέπεια σε όποια ομάδα κι αν αγωνίστηκε: Αντερλεχτ, Γουέστ Μπρομ, Εβερτον, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Ιντερ και Ρόμα.
 
Παρ’ όλα αυτά, εσχάτως… καταφέρνει να γίνεται είδηση για τους χίλιους και έναν τρόπους που βρίσκει για να χάνει ευκαιρίες και να εξελίσσεται σε μοιραίο για την ομάδα του, είτε πρόκειται για την εθνική είτε για σύλλογο.
 
Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2022 στο Κατάρ, το Βέλγιο έμεινε εκτός από τη φάση των ομίλων, κάτι που κινδυνεύει να πάθει και στα γήπεδα της Γερμανίας. Στο καθοριστικό ματς με την Κροατία, όπως και με τη Σλοβακία, ο Λουκάκου έχασε τέσσερις σημαντικές ευκαιρίες.
 
Αυτή τη φορά, μάλιστα, σε πολύ λιγότερο διάστημα, αφού μπήκε ως αλλαγή στο δεύτερο ημίχρονο. Εξαλλος, ξέσπασε στον πάγκο των αναπληρωματικών, τον οποίο διέλυσε, ενώ μάταια οι συμπαίκτες του προσπαθούσαν να τον παρηγορήσουν.
 
Ο Ρομέλου έψαξε ψυχολογική υποστήριξη σε ειδικούς, αλλά και στον μεγάλο Τιερί Ανρί, ο οποίος, προτού αναλάβει την ολυμπιακή ομάδα της Γαλλίας, εργάστηκε ως βοηθός προπονητή του Ρομπέρτο Μαρτίνεθ στο Βέλγιο, όντας επικεντρωμένος στην προπόνηση – εκπαίδευση των επιθετικών.
 
«Για δύο εβδομάδες ανησυχούσα πολύ για εκείνον και το ξέρει, γιατί του έστελνα μηνύματα κάθε μέρα απλά και μόνο για να τον ρωτήσω πώς είναι, γιατί δεν ήταν εύκολο να το ξεπεράσει», είχε αποκαλύψει ο Γάλλος, άλλοτε σπουδαίος επιθετικός των Αρσεναλ και Μπαρτσελόνα, για τον Λουκάκου.
 
Ο ίδιος δεν δίστασε να παραδεχθεί ότι «ήταν μια πολύ σκληρή εμπειρία για εμένα, γιατί για πρώτη φορά σε 15 χρόνια καριέρας πέρασα μια τέτοια στιγμή. Απογοήτευσα τη χώρα μου. Ξέραμε ότι ήταν η τελευταία μας ευκαιρία σε Μουντιάλ και, όταν αποχώρησα από την αποστολή, ένιωσα πραγματικά αποκαρδιωμένος».
 
Μαζεύοντας δυνάμεις από εκεί που δεν ήξερε πως είχε, κατάφερε να συνέλθει μέσω των γκολ, έκανε πολύ καλή τελική ευθεία στη σεζόν, χωρίς να γνωρίζει όμως ότι η κατάρα (του) τον περίμενε στο φινάλε αυτής και, μάλιστα, στο πιο σημαντικό ματς της καριέρας του.
 
Στον τελικό του Champions League του 2023 μεταξύ Ιντερ και Μάντσεστερ Σίτι στην Κωνσταντινούπολη, ο «Μεγάλος Ρομ» μπήκε αλλαγή αντί του τραυματία Εντιν Τζέκο. Και, άθελά του βεβαίως, πρωταγωνίστησε στις δύο μεγάλες χαμένες ευκαιρίες της ομάδας του, η οποία ηττήθηκε με 1-0 και είδε τα όνειρα για την τέταρτη κούπα με τα μεγάλα αυτιά να μένουν όνειρα.
 
Ο Φεντερίκο Ντιμάρκο είχε κεφαλιά στο οριζόντιο δοκάρι και, στην επαναφορά, ήταν έτοιμος να σκοράρει με δεύτερη προσπάθεια. Η μπάλα, όμως, αντί να καταλήξει στα δίχτυα, προσέκρουσε πάνω στη… φτέρνα του Λουκάκου και έφυγε μακριά.
 
Στο 89’, όταν όλα έδειχναν χαμένα, ο Ρομέλου έμεινε μόνος του προ του Εντερσον και όλοι έβλεπαν την ισοφάριση που θα έστελνε τον τελικό στην παράταση. Ο Βέλγος έπιασε την κεφαλιά εξ επαφής, αλλά έστειλε την μπάλα πάνω στον Βραζιλιάνο τερματοφύλακα.
 
Προτού γίνει γνωστό το ζευγάρι του τελικού, η Σίτι περίμενε να μάθει ποια εκ των Μίλαν ή Ιντερ θα αντιμετώπιζε. Ο Νόελ Γκάλαχερ, πρώην κιθαρίστας των «Oasis» και φανατικός οπαδός των Πολιτών, έδειξε την προτίμησή του στους Νερατζούρι. Γιατί; «Επειδή δεν είναι πολύ καλοί και ο Λουκάκου είναι τρομερά κακός», υποστήριξε.
 
Ζητήθηκε από τον Βέλγο να σχολιάσει την ατάκα του Βρετανού καλλιτέχνη και, αφού αναρωτήθηκε απαξιωτικά «ποιος είναι αυτός;», επισήμανε ότι ήταν επικεντρωμένος στο να μπει στην ιστορία της Ιντερ.
 
Το είχε ήδη κάνει, γιατί ένα χρόνο πριν την είχε οδηγήσει στην κατάκτηση του πρωταθλήματος, όντας ο MVP της ομάδας του Μιλάνου. Δεν έχει τίποτα να αποδείξει, είναι δεδομένα ένας χαρισματικός γκολτζής, αλλά πλέον το… καταραμένο κακό τρίτωσε. Και, όσο κι αν προσπαθεί, δεν μπορεί να το βγάλει εύκολα από το μυαλό του.
 
Στα γήπεδα, άλλωστε, αυτές οι τρεις ήταν οι πιο σκληρές στιγμές του. Εξω από αυτά, έδινε από πολύ μικρός τις δικές του μάχες, αφού χρειάστηκε να παλέψει με τη φτώχεια και τον ρατσισμό.
 
Η μητέρα του ανακάτευε γάλα με νερό για να δίνει στα παιδιά της γιατί δεν υπήρχαν χρήματα για φαγητό, ενώ τα ποντίκια είχαν εγκατασταθεί στο χαμόσπιτο όπου διέμεναν. Και όταν στα έξι του χρόνια και επιστρέφοντας από το σχολείο ο Ρομέλου είδε τη μητέρα του να κλαίει καθισμένη στον καναπέ για την κατάστασή τους, της υποσχέθηκε ότι θα έπαιζε στην Αντερλεχτ και όλα θα άλλαζαν.
 
Δέκα χρόνια αργότερα τα κατάφερε έχοντας νικήσει και τον ρατσισμό, αφού, λόγω σωματοδομής, έμοιαζε πάντα μεγαλύτερος από τα άλλα παιδιά της ηλικίας του. Οταν στα έντεκά του έδινε έναν αγώνα με συνομηλίκους του, ο πατέρας ενός από τα παιδιά της αντίπαλης ομάδας άρχισε να φωνάζει από τις εξέδρες.
 
«Τι ηλικία έχει αυτό το παιδί; Πού είναι η ταυτότητά του; Από ποια χώρα είναι;», ρωτούσε επίμονα. Ο Λουκάκου γύρισε προς το μέρος του, του είπε «είμαι Βέλγος» και του έδειξε την ταυτότητά του για να τον αποστομώσει.
 
«Οταν τα πράγματα πήγαιναν καλά, οι εφημερίδες με αποκαλούσαν Βέλγο γκολτζή. Οταν δεν πήγαιναν καλά, με αποκαλούσαν απόγονο των Κονγκολέζων», θυμάται με πικρία ο Λουκάκου, ο οποίος βγήκε θριαμβευτής από αυτές τις άδικες μάχες.
 
Νίκησε τη φτώχεια και τον ρατσισμό, αλλά δυσκολεύεται με την κατάρα (του). Αυτή άρχισε να τον περιτριγυρίζει όταν έπεισε με τις εμφανίσεις του την Τσέλσι να σπάσει τον κουμπαρά της και να τον κάνει, το καλοκαίρι του 2021, την πιο ακριβή μεταγραφή της ιστορίας της μέχρι τότε, αντί 115 εκατ. ευρώ.
 
Το Βέλγιο μετράει 47 διαδοχικές τελικές προσπάθειες χωρίς γκολ σε τελικές φάσεις Μουντιάλ και EURO. Χρειάζεται γκολ όπως το οξυγόνο, όπως το νερό. Εξίσου το χρειάζεται και ο πρώτος σκόρερ του, άμεσα. Επόμενη ευκαιρία; Το βράδυ του Σαββάτου (22/6), στην Κολωνία, με αντίπαλο τη Ρουμανία.