Βρήκα θέση να αφήσω το αυτοκίνητο στη Θήρας, λίγα μέτρα μακριά από την προπολεμική πολυκατοικία Λαναρά. Είναι μερικές στιγμές που νιώθεις πως η τύχη σε κρατάει από το χέρι. Σπαταλιέται βέβαια σε αυτά τα μικρά καθημερινά και ίσως ασήμαντα: βρίσκεις πάρκινγκ στην Κυψέλη Παρασκευή βράδυ ή προλαβαίνεις να αγοράσεις τα τελευταία εισιτήρια για την συναυλία που περίμενες ένα χρόνο. Ετσι μάλλον εξαντλείται το απόθεμα τύχης που σου αναλογεί και δεν καταφέρνεις να κερδίσεις, ας πούμε, το λαχείο. Τέλος πάντων, ήταν όλα πολύ ευχάριστα, φυσούσε ένα ωραίο αεράκι στη Φωκίωνος που έκανε τα φύλλα από τις νεραντζιές και τις μουριές να μουρμουρίζουν. Τα περισσότερα τραπεζάκια κατά μήκος της ήταν γεμάτα κόσμο και πιτσιρίκια σκαρφάλωναν στα παγκάκια ή εποχούμενα –στα πατίνια τους– έτρεχαν χωρίς καμία έννοια.
![Η Δαμασκός της Φωκίωνος -1](https://www.kathimerini.gr/wp-content/uploads/2024/06/a1-219.jpg?1719493419133)
Στην καρδιά της πολυπολιτισμικής Κυψέλης, διαγωνίως του ιστορικού «Select» μπήκα σε αυτό το μαγαζάκι με τα φαλάφελ που μου πρότειναν δυο φίλοι. Ανοιξε πριν από πέντε χρόνια, από έναν Σύρο που έφτασε στην Αθήνα με την οικογένειά του όταν ο ίδιος ήταν τριών ετών. Στην επιχείρησή του εργάζονται και άλλοι συντοπίτες του, μια κυρία που τρέχει την κουζίνα, αλλά και ένας κύριος από την Κένυα, ένας από την Ινδία. Ηταν στόχος του, όταν άνοιξε το εστιατόριο, να δημιουργήσει θέσεις εργασίας για πρόσφυγες. Ποιος ξέρει καλύτερα άλλωστε την τοπική κουζίνα αν όχι οι ντόπιοι;
![Η Δαμασκός της Φωκίωνος -2](https://www.kathimerini.gr/wp-content/uploads/2024/06/a2-210.jpg?1719493551586)
«Οι Γεύσεις της Δαμασκού», όπως λέγεται, σερβίρουν καμιά δεκαπενταριά πιάτα, σαλάτες, ορεκτικά και φαλάφελ, που φτιάχνονται τη στιγμή της παραγγελίας. Πήρα φαλάφελ σε πίτα, τα οποία γέμισαν με χούμους, ντομάτα, μαρούλι (την επόμενη φορά δεν θα βάλω μαρούλι, γιατί με το ψήσιμο χάνει τη φρεσκάδα του) αλλά και τραγανό αγγουράκι τουρσί, χούμους και σάλτσα από ταχίνι. Τα τύλιξαν σε λαδόκολλα σφιχτά και τα ζέσταναν επαρκώς σε μια ψηστιέρα τυλιγμένα. Το όλο ήταν ένα σφιχτοδεμένο όνειρο, αρκούντως ζουμερό, ο δε ρεβιθένιος κεφτές στεγνός από περιττά λάδια και μοσχοβολιστός.
![Η Δαμασκός της Φωκίωνος -3](https://www.kathimerini.gr/wp-content/uploads/2024/06/a3-207.jpg?1719493616234)
Από το μενού τους μου φάνηκε ενδιαφέρον το fatteh, ένα μεσανατολίτικο πιάτο με στρώσεις από τραγανή πίτα, πικάντικα ρεβίθια και σάλτσα γιαουρτιού με ταχίνι και σκόρδο, που δεν το σερβίρουν πολλά αντίστοιχα εστιατόρια. Πήρα και mutabal, ένα πλούσιο ντιπ με καπνιστή μελιτζάνα και γιαούρτι, μια από τις καλύτερες εκδοχές που έχω δοκιμάσει, κρεμώδες και δροσερό. Εδωσα για αυτά 17 ευρώ και πήρα και μια μπάρα σαπουνιού από το Χαλέπι, με δαφνέλαιο και ελαιόλαδο (3,50) τα οποία πωλούνται σε ένα καλαθάκι δίπλα στο ταμείο. Μετάνιωσα που δεν πήρα καταΐφι Δαμασκού με φιστίκι Αιγίνης ή έστω μια κρέμα μουχαλεμπί με ινδική καρύδα, ανθόνερο και άγριο τριαντάφυλλο. Θα επιστρέψω σίγουρα για τα γλυκά και το αϊράνι τους. Ηταν μεγάλη τύχη που το βρήκα, έτσι κι αλλιώς.
«Οι Γεύσεις της Δαμασκού», Φωκίωνος Νέγρη 19, Τηλ. 2111177714
*Τα καταστήματα και τα προϊόντα που προτείνονται είναι επιλογές της δημοσιογράφου και δεν έχουν εμπορικό σκοπό.