Για την Κέα είχα πάντα πρόχειρη την ίδια δικαιολογία, «είναι πολύ κοντά, θα πάμε άλλη φορά», και κάπως έτσι δεν είχα πάει ποτέ μέχρι το προηγούμενο Σαββατοκύριακο. Φίλοι και συνάδελφοι είχαν πολλές προτάσεις για να περάσουμε οικογενειακώς καλά. Δημιουργήθηκε έτσι μια μακριά λίστα, που θα μας έφτανε για δυο βδομάδες διακοπών και βάλε. Ξεδιαλύναμε τις επιλογές και καταλήξαμε στα παρακάτω, που εκ του αποτελέσματος μάς χάρισαν δυο σούπερ απολαυστικές μέρες στο κοντινότερο νησί των Κυκλάδων.
Βουτιές κάναμε την πρώτη μέρα στα Ξύλα, μια παραλία με ομπρέλες αλλά και αρκετό χώρο και για τη δική μας προστατευτική τέντα. Ισως η πιο ωραία παραλία του νησιού είναι η Συκαμιά (σκληρός χωματόδρομος) αλλά και το Σπαθί. Καμία δεν είναι οργανωμένη, πάρτε μαζί σας οτιδήποτε μπορεί να χρειαστείτε. Δεν τις είδαμε όλες, λένε πως υπάρχουν περισσότερες από 50. Για τα πιτσιρίκια προτείνεται ο Οτζιάς, ωστόσο είναι πολύβουη και πολυπληθής, με ξαπλώστρες μέχρι εκεί που σκάει το κύμα. Βέβαια, περί ορέξεως…
Το ηλιοβασίλεμα το είδαμε από το Γιαλισκάρι, μια οργανωμένη πλαζ κοντά στη χώρα, αμμουδερή και με αρκετά αρμυρίκια. Στην άκρη της υπάρχει και μπαρ που «βαράει» δυνατά, όμως όσο πέφτει ο ήλιος, πέφτουν και τα ντεσιμπέλ. Υπέροχη είναι οι Πίσσες αλλά και ο κρυστάλλινος Κούνδουρος.
![Ξύλα, λόζα και παγωτό ρυζόγαλο στην Τζια-1](https://www.kathimerini.gr/wp-content/uploads/2024/07/ksila_01.jpg?1720095689692)
Το πρωινό μας το πήραμε στο Βουρκάρι. Υστερα από μια αναγνωριστική βόλτα πέσαμε πάνω σε κάτι παλιό, γνώριμο και αγαπημένο. Εδώ και δυο χρόνια λειτουργεί το Peek a bloom, ένα «υποκατάστημα» του ποιοτικού all day cafe που υπήρχε εντός της στοάς στην οδό Λέκκα, στο Σύνταγμα. Οταν ο χώρος του cafe μισθώθηκε από το διπλανό ξενοδοχείο, κάποιοι από τους υπεύθυνους μετέφεραν το κατάστημα στην Κέα, στον παραλιακό δρόμο στο Βουρκάρι, μπροστά στα σκάφη. Τα παιδιά χρησιμοποιούν τον καφέ από το Mind The Cup, μια ωραία καβουρδισμένη Βραζιλία, και φτιάχνουν μάλλον τον καλύτερο καφέ που θα πιείτε στο νησί, speciality παρασκευασμένος υποδειγματικά. Σερβίρουν και πρωινό (ομελέτες, γλυκά, σάντουιτς) όπως και ποτά, καθώς μένει ανοιχτό όλη τη μέρα.
Στη βόλτα μας στην Ιουλίδα, τη χαμηλού προφίλ κυκλαδίτικη Χώρα, σταματήσαμε για παγωτό στο Τυράκειον. Τα αδέρφια Μυκονιάτη φτιάχνουν αγνό παγωτό και τυρί –περίπου 12 είδη, μεταξύ των οποίων μια πλούσια γραβιέρα, αλμυρούτσικη. Παράγουν πολύ ωραίο παγωτό, ελαφρώς υδαρές και καταλαβαίνει κανείς πως δεν περιέχει βελτιωτικά υφής. Ιδιαιτέρως νόστιμο και ενδιαφέρον ήταν το παγωτό ρυζόγαλο, με καλό ντόπιο γάλα, κανέλα και κόκκους σπυρωτού ρυζιού, σκόρπιους μέσα στις κουταλιές, που έδιναν πόντους στη «σπιτική» υφή του. Εκτός από το πρατήριο του τυροκομείου στη Χώρα, βρήκαμε παγωτό από το Τυράκειον σε πολλά σημεία του νησιού και πήραμε για το σπίτι. Τηλ. 22880-22.853
Διασχίζοντας τον επαρχιακό δρόμο από την Ιουλίδα προς την Κάτω Μεριά, είδαμε ένα δάσος βελανιδιάς αλλά και πολλές αμπελιές τακτοποιημένες σε πεζούλια, μια διαδρομή με βλάστηση, που διαψεύδει κάθε βεβαιότητα πως βρίσκεστε στις Κυκλάδες. Αν και Κυκλάδα, η Κέα διαθέτει πράσινα σημεία, μάλιστα, περίπου το 60% των δασών της ανήκει στο δίκτυο Natura.
![Ξύλα, λόζα και παγωτό ρυζόγαλο στην Τζια-2](https://www.kathimerini.gr/wp-content/uploads/2024/07/Konta_sta_Ellhnika_pros_Kalhdonyxi.jpg?1720095730091)
Στην Κάτω Μεριά πήγαμε για τα Πουλαράκια, ένα ωραίο καφενείο στην άκρη του δρόμου που «τρέχει» η οικογένεια του Ντίνου Βρεττού και της Ελένης Ρουσουνέλου.
Ο Ντίνος μεγάλωσε στο νησί, σε κτηνοτροφική οικογένεια κι από τότε που θυμάται τον εαυτό του συμμετείχε στα χοιροσφάγια και έφτιαχνε αλλαντικά. Ο ίδιος λατρεύει να τρώει κρέας οπότε αποφάσισε το 2016 να φτιάξει μια ταβέρνα στο χωριό, σε ένα μαγαζί που ήταν κλειστό για χρόνια. «Αυτό που έκανα για τους μουσαφιραίους μου, το κάνω τώρα για όσους έρχονται εδώ» λέει ο ίδιος. Εχει μια μικρή κτηνοτροφική μονάδα με 160 αιγοπρόβατα και εκτρέφει επίσης και ελληνικό μαύρο χοίρο, αλλά και λευκό χοίρο. Από τα χοιρινά φτιάχνει απίθανα αλλαντικά τριών ειδών. Τη λόζα του, το παραδοσιακό αλλαντικό ωρίμανσης του νησιού, τη συγκρίνω με πολλά κυκλαδίτικα προϊόντα και είναι σίγουρα στο τοπ 3 μου. Εχει βαθύ χρώμα που οφείλεται στην ηλικία των ζώων (τα πιο ηλικιωμένα είναι και σκουρόχρωμα). Βάζει πιπέρι και κρασί και την καπνίζει σε ύλα από συκιά, αχλαδιά, δρυ και φασκόμηλο. «Θέλει βόρειο άνεμο, κρύο, για να στεγνώσει, μια διαδικασία που παίρνει σαράντα μέρες», εξηγεί. Φτιάχνει ακόμα και δυο λουκάνικα, ένα με πολλά μπαχαρικά ζυμωμένο με κρασί και φρέσκια θρούμπη, αλλά και ένα που το λέει Αλλαντίν, μακράς ωρίμανσης με πάπρικα και σκόρδο. Εκτός από τα αλλαντικά, φάγαμε τέλειες τηγανιτές πατάτες, μια πεντανόστιμη χοιρινή μπριζόλα από μαυροχοιρινό, αλλά και ωραία αρνίσια παϊδάκια και ντόπιο τυρί. Η χωριάτικη, με ντομάτες ζουμερές σε θερμοκρασία περιβάλλοντος, και άρα διατηρημένες εκτός ψυγείου, ήταν το πρώτο πιάτο ένδειξη ότι εδώ προσέχουν τις λεπτομέρειες. Το συστήνουμε ανεπιφύλακτα.
Κάτω Μεριά, Τηλ. 22880-24.351
![Ξύλα, λόζα και παγωτό ρυζόγαλο στην Τζια-3](https://www.kathimerini.gr/wp-content/uploads/2024/07/IMG_0273.jpg?1720095764828)
*Τα καταστήματα και τα προϊόντα που προτείνονται είναι επιλογές της δημοσιογράφου και δεν έχουν εμπορικό σκοπό.