Διαχρονικά, Αγγλία και Ισπανία ποτέ δεν τα πήγαιναν καλά. Μεταξύ τους, μάλιστα, υπήρξε και ένας πόλεμος που κράτησε 19 ολόκληρα χρόνια (1585-1604), τον οποίο προκάλεσε ο βασιλιάς της Ισπανίας, Φίλιππος Β΄, κατά της βασίλισσας της Αγγλίας, της Ελισάβετ Α΄.
Σε αυτόν, παρότι χάθηκε η αήττητη αρμάδα των Ισπανών σε μια από τις πάμπολλες ναυμαχίες μεταξύ των δύο πλευρών, τελείωσε με νικητές στα σημεία τους Ιβηρες, υπέρ των οποίων άλλωστε υπογράφηκε σύμφωνο ειρήνης το 1604 στο Λονδίνο και αφού λίγους μήνες νωρίτερα είχε πεθάνει η Ελισάβετ, με τον Ιάκωβο Α΄ να τη διαδέχεται.
Και να σκεφτεί κανείς ότι, από το 1554 έως το 1558, η Αγγλία είχε… Ισπανό βασιλιά! Ο Φίλιππος Α΄ παντρεύτηκε τη Μαρία Τούντορ, ετεροθαλή αδελφή της Ελισάβετ, καθ’ υπόδειξη του πατέρα του, Καρόλου Ε΄, με στόχο ο απόγονός τους να είναι ο απόλυτος κυρίαρχος της Ευρώπης, ενώνοντας τις δύο μεγάλες δυνάμεις της εποχής στη Γηραιά Ηπειρο, μαζί βεβαίως με τη Γαλλία.
Αυτός ο απόγονος, όμως, δεν ήρθε ποτέ, η Μαρία αρρώστησε και πέθανε μόλις τέσσερα χρόνια μετά τον γάμο, με τον Φίλιππο να έχει αποχωρήσει προ πολλού από την Αγγλία, αφού είχε διαπιστώσει ότι οι Αγγλοι δεν είχαν καμία πρόθεση να αλλάξουν τους νόμους τους, ώστε να τον αποδεχθούν ως βασιλιά τους, ακόμα και αν δεν προέκυπτε διάδοχος, όπως και συνέβη.
Μετά από εκείνη τη σκληρή και πολεμική αντιπαράθεση, Ισπανοί και Αγγλοι είχαν διαχρονικά πολιτικές, οικονομικές και θρησκευτικές διαφορές, με το Brexit να είναι ένας ακόμα κρίκος στην αλυσίδα, έστω και αν σε καμία περίπτωση αυτή η κίνηση της Αγγλίας δεν αφορούσε (μόνο) την Ισπανία, με την οποία υπάρχει μόνιμα η διαμάχη και για το Γιβραλτάρ.
Ποδοσφαιρικά μιλώντας, Αγγλοι και Ισπανοί είναι επίσης παραδοσιακοί αντίπαλοι, όχι τόσο σε εθνικό επίπεδο, αφού σε μεγάλες διοργανώσεις έχουν τεθεί αντιμέτωποι μόλις τέσσερις φορές, χωρίς κανένα από αυτά τα ματς να κρίνει τίτλο.
Κανένα, μέχρι αυτό που θα λάβει χώρα το βράδυ της Κυριακής (14/07) στο Βερολίνο, όπου αναμένονται περί τους 15.000 Ισπανούς και τους… 80.000 Αγγλους (!), έστω και αν οι ομοσπονδίες έχουν λάβει η καθεμία κάτι παραπάνω από 11.000 εισιτήρια για τον τελικό του 17ου Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος.
Ο τελικός, λοιπόν, θα βγάλει τη βασίλισσα της φετινής διοργάνωσης, με την Αγγλία να ψάχνει τον πρώτο τίτλο και την Ισπανία τον τέταρτο. Εμμέσως, όμως, ακόμα και αν αυτό γίνει σε επίπεδο εντυπώσεων, θα «δείξει» ποια από τις δύο χώρες έχει το καλύτερο πρωτάθλημα, την καλύτερη λίγκα. Η αγγλική Premier League ή η ισπανική La Liga;
Η 26άδα της Αγγλίας περιλαμβάνει 24 παίκτες που αγωνίζονται στο τοπικό, πανίσχυρο πρωτάθλημα, με δύο λαμπρές εξαιρέσεις, όπως είναι ο Τζουντ Μπέλινγκχαμ στην ισπανική Ρεάλ Μαδρίτης και ο αρχηγός Χάρι Κέιν στη γερμανική Μπάγερν Μονάχου.
Η 26άδα της Ισπανίας περιλαμβάνει 19 παίκτες που προέρχονται από το τοπικό πρωτάθλημα. Από τους υπόλοιπους επτά, οι τρεις παίζουν στην Premier League: Ο τερματοφύλακας Νταβίντ Ράγια (Αρσεναλ), ο αριστερός μπακ χαφ Μαρκ Κουκουρέγια (Τσέλσι) και ο μέσος Ρόδρι (Μάντσεστερ Σίτι), ο κατά πολλούς κορυφαίος μέσος τον κόσμο.
Κάθε χρόνο, βεβαίως, η Premier League είναι το πρωτάθλημα που γεννάει τα περισσότερα έσοδα, αφού είχε 8,1 δισ. ευρώ την περασμένη σεζόν, την ώρα που η La Liga φτάνει μετά βίας τα 5,7 δισ. ευρώ, παρότι έχει να επιδείξει και αυτή αυξητικές τάσεις.
Τα τηλεοπτικά δικαιώματα που αυξάνονται με μαθηματική ακρίβεια και τα διαρκώς αυξημένα εμπορικά έσοδα επιτρέπουν στο αγγλικό πρωτάθλημα να έχει την (άτυπη) πρωτιά, την ώρα που το ισπανικό έχει δυναμική, αλλά ποτέ σε παρόμοιους αριθμούς.
Σε επίπεδο συλλόγων, Ρεάλ και Μπαρτσελόνα είναι οι μοναδικοί στην Ισπανία που γεννούν έσοδα που ξεπερνούν τα 500 εκατ. ευρώ, την ώρα που στην Αγγλία αυτό συμβαίνει με όλες τις ομάδες του «Top 6»: Αρσεναλ, Λίβερπουλ, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Μάντσεστερ Σίτι, Τότεναμ και Τσέλσι.
Στις μεταγραφές, η αγγλική Premier League είναι η λίγκα με τις περισσότερες επενδύσεις σε προσθήκες, φτάνοντας πέρυσι στα 2,9 δισ. ευρώ, την ώρα που η ισπανική La Liga επένδυσε πριν από λίγους μήνες μόλις 146,9 εκατ. ευρώ, ούσα πίσω και από τη γαλλική Ligue 1, την ιταλική Serie A και τη γερμανική Bundesliga, ακόμα και από την αραβική Saudi Pro League.
Ακόμα, όμως, και αν η διαφορά εσόδων και επενδύσεων είναι χαώδης, η Ισπανία βρίσκει σχεδόν πάντα τον τρόπο να «απαντά» μέσα στο γήπεδο. Τη σεζόν που πέρασε, η Ρεάλ Μαδρίτης κατέκτησε το 15ο Champions League της Ιστορίας της, έχοντας μόνη της όσα όλες οι αγγλικές ομάδες μαζί: Λίβερπουλ 6, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ 3, Τσέλσι 2, Νότιγχαμ Φόρεστ 2, Μάντσεστερ Σίτι και Αστον Βίλα από ένα έκαστη.
Σχεδόν κάθε χρόνο, η Ισπανία παρουσιάζει συλλόγους σε έναν ή περισσότερους από τους τελικούς των ευρωπαϊκών διοργανώσεων, κάτι που κάνει και η Αγγλία, αλλά όχι με την ίδια συνέπεια και σταθερότητα.
Οι Αγγλοι καυχιούνται πως έχουν το καλύτερο, πιο εμπορικό και πλούσιο πρωτάθλημα στον κόσμο, και οι αριθμοί το επιβεβαιώνουν και τους δικαιώνουν πανηγυρικά. Οι Ισπανοί, κυρίαρχοι στο (όχι και πολύ μακρινό) παρελθόν, απαντούν με τίτλους και, βεβαίως, το ίδιο θέλουν να κάνουν το βράδυ της Κυριακής στο Ολυμπιακό Στάδιο του Βερολίνου, στην τυπική λήξη μιας μεγάλης σε μάκρος σεζόν που κράτησε σχεδόν έναν ολόκληρο χρόνο.
