Στην αρχαία Ελλάδα, οι ολυμπιονίκες θεωρούνταν ήρωες. Στον σύγχρονο κόσμο, αυτή η ιδιότητα παραμένει για όσους καταφέρνουν να φορέσουν το ολυμπιακό μετάλλιο στο στήθος, ειδικά αν έχουν την προσωπικότητα και τη λάμψη του Αντουάν Ντιπόν.
Γιος ενός διάσημου χοιροτρόφου, ασχολήθηκε με το ράγκμπι από τα τέσσερά του χρόνια και, μέχρι και πριν από λίγες ημέρες, είχε κατακτήσει τα πάντα σε αυτό το τόσο δυναμικό (έως σκληρό) άθλημα, το οποίο όμως διαχέεται και από μια ξεχωριστή ευγένεια. Τα πάντα, εκτός από το ολυμπιακό μετάλλιο.
Για χάρη του, ο Ντιπόν απαρνήθηκε το παραδοσιακό ράγκμπι για να επικεντρωθεί στο ράγκμπι 7, μια παραλλαγή που επιβραβεύει τους πιο γρήγορους και ικανούς αθλητές. Και τον επιβράβευσε με τον καλύτερο τρόπο.
Στον τελικό κόντρα στα Φίτζι, τα οποία ήταν αήττητα από τότε που το ράγκμπι 7 μπήκε στο ολυμπιακό πρόγραμμα με 17 νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια, ο Ντιπόν πήρε τη Γαλλία στις πλάτες του και οδήγησε τους Τρικολόρ στη νίκη και στην κατάκτηση του πρώτου χρυσού μεταλλίου των οικοδεσποτών των 33ων Ολυμπιακών Αγώνων.
Η Γαλλία φιλοδοξεί να πλησιάσει το ρεκόρ της σε μετάλλια, το οποίο ήταν 102 το (πολύ, πολύ) μακρινό 1900, όταν το Παρίσι είχε φιλοξενήσει και πάλι τους Αγώνες. Και, μετά τις δύο πρώτες ημέρες, ξέρει ότι βρίσκεται στον σωστό δρόμο για να τα καταφέρει, χάρη σε αθλητές όπως ο Ντιπόν ή ο Λεόν Μαρσάντ.
Στα 400 μέτρα μεικτής ατομικής, ο 22χρονος Γάλλος κολυμβητής έσπασε το ολυμπιακό ρεκόρ του θρυλικού Μάικλ Φελπς και προκάλεσε παροξυσμό στο αχανές «La Defense» των 17.000 θεατών, οι οποίοι νωρίτερα είχαν ζήσει με κομμένη την ανάσα την αποκαλούμενη κούρσα του αιώνα.
Στα 400 μέτρα ελεύθερο γυναικών, η Αυστραλή Αριάρν Τίτμους έκοψε πρώτη το νοερό νήμα για να διατηρήσει τον ολυμπιακό τίτλο, αφήνοντας πίσω της το ανερχόμενο αστέρι, τη 17χρονη Καναδή Σάμερ ΜακΙντος, και τον ζωντανό θρύλο, την Αμερικανίδα Κέιτι Λεντέκι, η οποία μέχρι το Παρίσι μετρούσε έντεκα ολυμπιακά μετάλλια, οκτώ εκ των οποίων χρυσά. Αυτό ήταν το πρώτο χάλκινο…
Εστειλαν ηχηρό μήνυμα
Θα μπορούσε να είναι ο τελικός του τουρνουά μπάσκετ των Ολυμπιακών Αγώνων. Καταρχήν, εξελίχθηκε στο πρώτο, ηχηρό μήνυμα των Ηνωμένων Πολιτειών ότι έχουν ταξιδέψει στη Γαλλία για να κατακτήσουν ένα ακόμα χρυσό μετάλλιο.
Κόντρα στη δευτεραθλήτρια κόσμου Σερβία, η παρέα του ΛεΜπρόν Τζέιμς «κατάπιε» αυτήν του Νίκολα Γιόκιτς (110-84) και έδειξε με το «καλησπέρα» στο Λιλ ποιο (θα) είναι το αφεντικό της διοργάνωσης, με τον 39χρονο φόργουορντ να αγγίζει το τριπλ νταμπλ (21 πόντοι, επτά ριμπάουντ και εννέα ασίστ) και να πλαισιώνει ιδανικά τον Κέβιν Ντουράντ (23 πόντοι).
Εξίσου ηχηρό ήταν το μήνυμα που έστειλε η Δανία στο τουρνουά του χάντμπολ. Σε έναν αγώνα-ριπίτ του τελικού των τελευταίων δύο Αγώνων, νίκησε με εμφατικό τρόπο την οικοδέσποινα και χρυσή ολυμπιονίκη στο Τόκιο Γαλλία (37-29), με Ματίας Γκίντσελ και Σιμόν Πίτλικ να σημειώνουν από έντεκα γκολ έκαστος. Αναμένεται, βεβαίως, απάντηση-αντίδραση των Τρικολόρ στη συνέχεια του τουρνουά.
Κάτι ανάλογο ισχύει και στο βόλεϊ, όπου η παγκόσμια πρωταθλήτρια Ιταλία επιβλήθηκε της τρεις φορές χρυσής ολυμπιονίκη Βραζιλίας με 3-1 σετ (25-23, 25-23, 18-25 και 25-21) και έδειξε τις προθέσεις της για τη συνέχεια.
Μια γλυκιά νίκη από… σπόντα
Στη σκιά των Ολυμπιακών Αγώνων, η Formula 1 βίωσε ένα ακόμα συναρπαστικό Γκραν Πρι, στο οποίο δεν νίκησε ο παγκόσμιος πρωταθλητής Μαξ Φερστάπεν, αλλά ο επίδοξος διάδοχός του από την επόμενη σεζόν, όταν θα ενσωματωθεί στη Ferrari, Λιούις Χάμιλτον.
Ο Βρετανός επτάκις παγκόσμιος πρωταθλητής της Mercedes πήρε τη νίκη στο Γκραν Πρι του Βελγίου επειδή το μονοθέσιο του νικητή ομόσταβλού του, Τζορτζ Ράσελ, ήταν κατά τι χαμηλότερο (για την ακρίβεια, κατά 1,5 κιλό) από το επιτρεπόμενο όριο της διεθνούς ομοσπονδίας αυτοκινήτου.
Μετά από αυτή την εξέλιξη, ο Χάμιλτον «ανέβηκε» στο πρώτο σκαλί του βάθρου στο Σπα, το οποίο συμπλήρωσαν οι Οσκαρ Πιάστρι (McLaren) και Σαρλ Λεκλέρκ (Ferrari), με τον Μαξ Φερστάπεν (Red Bull) να είναι τέταρτος, μπροστά από τον Λάντο Νόρις (McLaren), από τον οποίο αύξησε τη διαφορά στη γενική κατάταξη στους 78 βαθμούς (277 έναντι 199).
Για να επέλθει η δεύτερη φετινή νίκη του Χάμιλτον και 105η συνολικά στην καριέρα του, χρειάστηκε να έρθει αποκλεισμός νικητή ενός Γκραν Πρι για πρώτη φορά μετά από τριάντα χρόνια. Ο τελευταίος που την είχε… πατήσει, κατά σύμπτωση στην ίδια πίστα και στον ίδιο αγώνα, ήταν ο θρυλικός Μίχαελ Σουμάχερ, ο οποίος το 1994 έχασε τη νίκη στα χαρτιά εξαιτίας της υπέρμετρης φθοράς που διαπιστώθηκε στο δάπεδο της Benetton του.