Αν η Θεία Δίκη υπάρχει, λειτουργεί με μυστήριο τρόπο. Από όλες τις ανοίκειες προσβολές με άρωμα κυριολεξίας που έχει κατά καιρούς εκτοξεύσει η βουλευτής Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ, Ελενα Ακρίτα, το πλήθος ξεσηκώθηκε εναντίον της για μια χονδροειδή μεταφορά, για κάτι δηλαδή που διατυπώθηκε περισσότερο με πρόθεση περιγραφική παρά απαξιωτική. Η κουταμάρα περί «γιου της πλύστρας» δεν είναι ταξικό σχόλιο, αλλά μια απλουστευτική θυμοσοφία εφάμιλλη του «τα σιγανά ποταμάκια να φοβάσαι», που τάχα αναδεικνύει μια κρυφή αλήθεια της ζωής: ναι, οι φτωχοί μπορεί λόγω των στερήσεών τους να αποδειχθούν πιο άπληστοι από τους κατά τεκμήριο φαταούλες πλούσιους. Σιγά τη δήλωση! Αυτό συμβαίνει όμως με τη σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι: λίγη σημασία έχει από ποιο υγρό προέρχεται.
Ξέχειλα ποτήρια
Το ποτήρι μπορεί να ξεχειλίσει με παρόμοιο τρόπο και στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας. Η διαγραφή Σαλμά είναι μόνο η αρχή. Ας μην υποκρινόμαστε όμως ότι η εσωκομματική αντιπολίτευση έχει πολιτικές ενστάσεις ως προς το κυβερνητικό σχέδιο. Δεν κόπτεται η λαϊκή Δεξιά για τα κόκκινα δάνεια, τους «φωτογραφικούς» διαγωνισμούς και το επιτελικό κράτος· το πρόβλημά της είναι ευρύτερα ιδεολογικό και προσωπικό: απεχθάνεται το φιλελεύθερο ύφος Μητσοτάκη, και η πτώση των ποσοστών της Ν.Δ. λειτούργησε ως ξυπνητήρι της απέχθειάς της. Στην παρούσα φάση, η λαϊκή Δεξιά δεν βρίσκει τον λόγο να κρύψει τις διαλυτικές της ορέξεις, αλλά και ο αδογμάτιστος κόσμος δεν βρίσκει πια τον λόγο να κρύψει πόσο δεν χρειάζεται τη λαϊκή Δεξιά.
Τα χαλιά της ματαιοδοξίας
Βέβαια, τα όρια του κόσμου δοκιμάζονται όχι μόνο από τους αμφισβητίες της κυβέρνησης, αλλά και από τους ίδιους τους κυβερνητικούς. Τα πολυτελή χαλιά του υπουργείου Τουρισμού είναι ένα δείγμα της ασυμβατότητας της υπουργού με την κοινή γνώμη, της έλλειψης επαφής με αυτό που κανείς θα μπορούσε να ορίσει ως οικονομική συναντίληψη. Είναι σίγουρα λαϊκίστικη η αξίωση των πολιτών από τις δομές του κράτους να παριστάνουν τις φτωχές για να καθρεφτίζουν το μέσο νοικοκυριό. Είναι όμως οι φουσκωμένες παραγγελίες από το κατάστημα της Δέσποινας Μοιραράκη ο μόνος τρόπος να αποκτήσει το υπουργείο την ευπρόσωπη εικόνα που του πρέπει; Ωραία τα χειροποίητα χαλιά, αλλά όποιος τους έχει τόση αδυναμία, καλό είναι να τα παίρνει με δικά του λεφτά για το δικό του σπίτι.
Μπαμπά, με απέβαλαν
Είναι επικίνδυνο να μπερδεύουμε το σπίτι μας με τον κόσμο έξω από αυτό. Ο πατέρας του νεαρού μαθητή που αποβλήθηκε επειδή έκανε χρήση του κινητού του μες στην τάξη αισθάνθηκε την ανάγκη να βγει στα κανάλια για να καταγγείλει την έλλειψη προειδοποίησης πριν από την επιβολή του μέτρου. Αυτό μαθαίνουν κάποιοι στο σπίτι: ότι οι γενικοί κανόνες δεν ισχύουν για τις ακριβές τους υπάρξεις· ότι είναι τόσο σημαντικοί, ώστε, πριν κάνουν αυτό που ξέρουν ότι απαγορεύεται να κάνουν, επιβάλλεται ένα ακόμα σκούντημα (και μετά ακόμα ένα)· ότι όλοι πρέπει να τους φέρονται όπως ο επιεικής μπαμπάς τους· ότι ο στόχος δεν είναι η συμμόρφωση στο αυτονόητο, αλλά η αποφυγή των επιπτώσεων της μη συμμόρφωσης. Το σπίτι τους είναι ολόκληρος ο κόσμος.
Το Σύνταγμα των ποντικών
Τα ποντίκια που αλωνίζουν τις τελευταίες ημέρες στην πλατεία Συντάγματος δεν πρέπει να μας θορυβήσουν. Με τον τρόπο τους λένε στους Αθηναίους αυτό που οι τελευταίοι ξέρουν ήδη: καλό είναι να μην έχουν πολλές απαιτήσεις από την πόλη τους αυτό το διάστημα και να περιοριστούν στην ασφάλεια του σπιτιού τους. Ο δήμαρχος έχει πολλές δουλειές, αλλά, όταν γυρίσει, θα έχει οπωσδήποτε μια καλή δικαιολογία για το φαινόμενο: φταίνε το Μαξίμου και ο Μεγάλος Περίπατος.