Ο Τζιάνι Ινφαντίνο σπάνια εξωτερικεύει τα συναισθήματά του. Δικηγόρος στο επάγγελμα, ξέρει καλά πώς να (δια)χειρίζεται καταστάσεις και ανθρώπους. Σε αυτό τον βοηθάει και η έφεσή του στις γλώσσες, αφού μιλάει άπταιστα γαλλικά, γερμανικά και ιταλικά, ενώ γνωρίζει πολύ καλά αγγλικά, ισπανικά, πορτογαλικά και αραβικά.
Εσχάτως, όμως, ο πολύγλωσσος Ελβετο-ιταλός πρόεδρος της FIFA είναι προβληματισμένος. Ενα από τα μεγάλα του πρότζεκτ από τότε που ανέλαβε το πιο ισχυρό πόστο στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, το διευρυμένο Μουντιάλ Συλλόγων, βρίσκεται σε κίνδυνο.
Εννέα μήνες πριν από την προγραμματισμένη διεξαγωγή του στις Ηνωμένες Πολιτείες (από 13 Ιουνίου έως 15 Ιουλίου) και ενώ έχουν επιβεβαιωθεί οι 30 από τις 32 συμμετέχουσες, η διεθνής συνομοσπονδία δεν έχει βρει χορηγούς που θα στηρίξουν οικονομικά τη διοργάνωση-μαμούθ, δεν υπάρχει συμφωνία για τα τηλεοπτικά δικαιώματα, δεν έχουν συμφωνηθεί τα ωράρια διεξαγωγής των αγώνων, ενώ δεν έχουν επιβεβαιωθεί ούτε καν τα γήπεδα που θα φιλοξενήσουν τους αγώνες.
Ο Ινφαντίνο φιλοδοξούσε ότι θα υπήρχε συμφωνία για τα τηλεοπτικά δικαιώματα που θα απέφερε τέσσερα δισ. δολάρια στην FIFA και μέσω αυτής θα καλύπτονταν τα έξοδα διοργάνωσης του νεοσύστατου Μουντιάλ, τα οποία ξεπερνούν τα δύο δισεκατομμύρια ευρώ. Η Apple TV, η οποία κάθισε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, πρόσφερε «μόλις» ένα δισεκατομμύριο δολάρια.
Ο πρόεδρος της FIFA και το επιτελείο του προβληματίζονται για όλα τα παραπάνω, όταν το βασικό μέλημά τους θα έπρεπε να είναι η κραυγή αγωνίας των ποδοσφαιριστών, των πραγματικών πρωταγωνιστών αυτού του αθλήματος, οι οποίοι δεν αντέχουν πια το εξαντλητικό αγωνιστικό καλαντάρι και ζητούν εδώ και τώρα συζήτηση για μείωση αγώνων.
Μια τέτοια μείωση, βεβαίως, δεν είναι επιθυμητή από τους παράγοντες του ποδοσφαίρου, γιατί μείωση αγώνων σημαίνει και μείωση εσόδων από τηλεοπτικά δικαιώματα, εισιτήρια και όλα όσα κινούνται γύρω από μια επιχείρηση, γιατί αυτό είναι το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, που κάθε χρόνο τζιράρει δισεκατομμύρια ευρώ σε όλο τον πλανήτη.
«Εάν αυτό συνεχιστεί έτσι, δεν θα μένει άλλη επιλογή από το να πάμε σε απεργία», προειδοποίησε τις προάλλες ο Ρόδρι, υπενθυμίζοντας ότι «κάποιος πρέπει να φροντίσει και εμάς, γιατί είμαστε οι πρωταγωνιστές αυτού του αθλήματος ή επιχείρησης, ή όπως αλλιώς θέλεις να το ονομάσεις. Δεν είναι όλα λεφτά ή μάρκετινγκ, είναι και η ποιότητα του θεάματος».
Τραγική ειρωνεία; Λίγα 24ωρα ύστερα από αυτές τις δηλώσεις ο 28χρονος Ισπανός μέσος της Μάντσεστερ Σίτι και MVP του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του καλοκαιριού τραυματίστηκε σοβαρά στο δεξί γόνατο σε ντέρμπι με την Αρσεναλ και τέθηκε νοκ άουτ για το υπόλοιπο της σεζόν.
Ο τραυματισμός ήρθε από μια (πολύ) κακή στιγμή και δεν έχει (;) σχέση με το απάνθρωπα υπερφορτωμένο αγωνιστικό καλαντάρι. Ολα, όμως, παίζουν τον σημαντικό ρόλο τους. Και ναι, οι ποδοσφαιριστές σε αυτό το επίπεδο είναι εξαιρετικά αμειβόμενοι και σε μια σεζόν παίρνουν χρήματα που ένας μέσος άνθρωπος δεν θα έβλεπε ούτε σε δέκα ζωές.
Οπως, όμως, τονίζει ο αρχηγός της Τότεναμ, ο Νοτιοκορέατης Σον Χέουνγκ Μιν, «δεν είμαστε ρομπότ. Πρέπει να μειωθεί ο αριθμός των αγώνων για να βελτιωθεί η ποιότητα του παιχνιδιού, αλλά και γιατί οι σοβαροί τραυματισμοί θα είναι όλο και περισσότεροι αν δεν αλλάξει αυτό».
Μέχρι τώρα, βεβαίως, οι απόλυτα δικαιολογημένες φωνές των ποδοσφαιριστών, αλλά και των προπονητών, που δεν αντέχουν άλλο αυτή την κατάσταση, γίνονται σε ώτα μη ακουόντων. «Το καλαντάρι είναι υπερβολικά απαιτητικό», είπε πρόσφατα ο Κάρλο Αντσελότι, τεχνικός της πρωταθλήτριας Ευρώπης, Ρεάλ Μαδρίτης.
Ε και; Η FIFA, αδιαφορώντας για τις φωνές των πραγματικών πρωταγωνιστών του παιχνιδιού, δημιούργησε μια επιπλέον διοργάνωση-μαμούθ, ενώ αύξησε κατά 16 τις εθνικές ομάδες που θα συμμετέχουν στο Παγκόσμιο Κύπελλο (48 από 32 μέχρι τώρα).
Και η UEFA, όμως, δεν πάει πίσω. Αύξησε κατά τέσσερις τις ομάδες στο Champions League και κατά δύο τα παιχνίδια που θα δίνουν οι ομάδες στην πρώτη φάση, ενώ για τις εθνικές ομάδες δημιούργησε και το Νations League, για να αντικαταστήσει τα ανούσια φιλικά, με το πρόγραμμα όμως να επιβαρύνεται συνεχώς και ασταμάτητα.
Τη σεζόν 2020-21 ο Πέδρι, μέσος της Μπαρτσελόνα που τότε ήταν μόλις 18 ετών, έδωσε συνολικά 73 (!) παιχνίδια σε βάθος έντεκα μηνών αφού, εκτός από τα 56 ματς με τον σύλλογό του, έπαιξε έντεκα με την εθνική Ισπανίας (τα έξι από αυτά στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα) και άλλα έξι με την ολυμπιακή ομάδα στο Τόκιο.
Αυτή η απίστευτα απαιτητική και επίπονη διαδικασία «έκαψε» επί της ουσίας τον νεαρό ποδοσφαιριστή, ο οποίος έκτοτε έχει υποστεί οκτώ μυϊκούς τραυματισμούς μέσα σε μόλις 3,5 χρόνια και έχει χάσει συνολικά 97 αγώνες με την Μπαρτσελόνα και την εθνική ομάδα της χώρας του.
Ο Χουλιάν Αλβαρες, μέχρι πρότινος συμπαίκτης του Ρόδρι στη Μάντσεστερ Σίτι, ήταν ο περυσινός «τυχερός» στον μαραθώνιο αγώνων που αντιμετωπίζουν κάθε σεζόν οι ποδοσφαιριστές, που (πρέπει να) είναι ρομπότ, όσο και αν φωνάζει ο Σον.
Ο 24χρονος Αργεντινός επιθετικός έπαιξε συνολικά 75 ματς (συμπεριλήφθηκε σε 83 αποστολές για ματς), δύο περισσότερα από τον Πέδρι, 55 με τη Σίτι και είκοσι με την εθνική του ομάδα. Επαιξε συνολικά 5.364 λεπτά και χρειάστηκε να διασχίσει 153.689 χιλιόμετρα για να δώσει αυτά τα ματς.
Οι αριθμοί κουράζουν μόνο με την ανάγνωση, πόσω μάλλον αν αναλογιστεί κανείς ότι συνοδεύονται από αδιάκοπο τρέξιμο και χτυπήματα, πολλές φορές μάλιστα κάτω από δύσκολες συνθήκες, όπως βροχή ή αέρας.
Οι ποδοσφαιριστές που έχουν καταγράψει 70+ αγώνες την περυσινή σεζόν ξεπερνούν τους δέκα (η πλειονότητα αγωνίζεται στην πολύ απαιτητική Premier League), αλλά εκατοντάδες είναι ακόμα αυτοί που αγγίζουν ή πλησιάζουν αυτόν τον τρομακτικό αριθμό.
Η FIFPRO, η παγκόσμια ένωση επαγγελματιών ποδοσφαιριστών, παρουσίασε σε συνεργασία με τη Football Βenchmark μια έρευνα σύμφωνα με την οποία το 54% των 1.500 υπό παρακολούθηση ποδοσφαιριστών αντιμετώπισε ένα υπερβολικό ή υψηλό εργασιακό βάρος και σε έναν σημαντικό αριθμό αυτό το βάρος ξεπέρασε τα όρια που έχουν θέσει οι εξειδικευμένοι γιατροί.
Σχεδόν το ένα τρίτο από αυτούς τους ποδοσφαιριστές (31%) συμπεριλήφθηκε σε αποστολές για 55 ή περισσότερους αγώνες, ενώ ένας στους έξι (17%) έδωσε πάνω από 55 αγώνες. «Οταν οι αριθμοί ευημερούν, οι άνθρωποι υποφέρουν», είχε πει κάποτε στη Βουλή ο Γεώργιος Παπανδρέου στον Κωνσταντίνο Καραμανλή, όταν αυτός καυχήθηκε ότι η Ελλάδα ευημερεί.
Εν προκειμένω, όμως, οι αριθμοί και οι άνθρωποι υποφέρουν. Και μπορεί το αντίτιμο να είναι τεράστιο στις περισσότερες περιπτώσεις, αλλά και το τίμημα που πληρώνουν γι’ αυτό αποδεικνύεται εξίσου μεγάλο…