Η ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΤΩΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΠΑΘΩΝ
Είναι σαν μία οικογενειακή παράδοση, τον Οκτώβριο κάθε τέσσερα χρόνια, στην τελική ευθεία για τις προεδρικές εκλογές: σχεδόν ανεξαρτήτως του τι συμβαίνει στις δημοσκοπήσεις, οι Δημοκρατικοί παθαίνουν νευρική κρίση. Αμφισβητούν τη στρατηγική των υποψηφίων και του επιτελείου τους, τρέμουν τα πιθανά «October Surprises» και τα κρυφά όπλα των Ρεπουμπλικανών.
Φέτος, η παράδοση έχει την τιμητική της, ειδικά δεδομένου ότι το μομέντουμ που απέκτησε η Κάμαλα Χάρις μετά το ντιμπέιτ της 10ης Σεπτεμβρίου πνέει τα λοίσθια και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν μία απολύτως ισόπαλη κούρσα. Με τον Ντόναλντ Τραμπ απρόθυμο να συμμετάσχει σε μία δεύτερη τηλεμαχία, η Χάρις δείχνει πλέον διατεθειμένη να πάρει μεγαλύτερα ρίσκα για να ανακτήσει την πρωτοβουλία (δείτε παρακάτω).
Ο Τραμπ, από την πλευρά του, έχει εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια να πείσει μετριοπαθείς αναποφάσιστους ψηφοφόρους και έχει στοιχηματίσει τα πάντα στην ικανότητά του να φέρει στις κάλπες άτομα –ειδικά νέους άνδρες– που σπάνια ψηφίζουν. Στις 6 Νοεμβρίου, ή ίσως κάποιες μέρες αργότερα, θα ξέρουμε αν αυτή η υψηλού ρίσκου στρατηγική θα αποδώσει τα προσδοκώμενα.
- Μπορείτε να στείλετε τα σχόλια, να μεταφέρετε τα άγχη και την οργή σας, για το newsletter ή και γενικότερα, στο [email protected].
HIGHLIGHTS
→Η Κάμαλα και οι μαύροι άνδρες. Μία από τις πολλές πηγές ανησυχίας των Δημοκρατικών είναι ότι η Χάρις δεν θα επικρατήσει εξίσου συντριπτικά όσο ο Μπάιντεν μεταξύ των μαύρων ψηφοφόρων – ειδικά των ανδρών. Με αυτό κατά νου, η εκστρατεία της τη Δευτέρα λάνσαρε το «Opportunity Agenda for Black Men», μία δέσμη μέτρων για την οικονομική ενίσχυση της συγκεκριμένης κατηγορίας ψηφοφόρων και ειδικά για την καλύτερη πρόσβασή τους σε δανεισμό και την παροχή επιπλέον εργαλείων για όσους θέλουν να ξεκινήσουν ή να επεκτείνουν την επιχείρησή τους.
Η Χάρις σχεδίαζε να προωθήσει την «Agenda» αυτή με συναντήσεις με μαύρους επιχειρηματίεςμεταξύ άλλων στο Ντιτρόιτ (στην πολιτεία του Μίσιγκαν) και στη Φιλαδέλφεια και στο Ιρι (Erie), αμφότερες πόλεις στην πολιτεία που έχει εξελιχθεί στο Ιερό Δισκοπότηρο της εκστρατείας του 2024, την Πενσιλβάνια.
Σύμφωνα με τον εκλογικό αναλυτή του CNN, Χάρι Εντεν, οι ανησυχίες των Δημοκρατικών δεν είναι αβάσιμες: μεταξύ μαύρων ανδρών ηλικίας 18-44 ετών, το 2012 ο Ομπάμα είχε επικρατήσει του Ρόμνεϊ κατά 81 μονάδες· η Χίλαρι Κλίντον είχε επικρατήσει του Τραμπ το 2016 κατά 63 μονάδες και ο Μπάιντεν του Τραμπ το 2020 κατά 52 μονάδες. Σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες δημοσκοπήσεις το προβάδισμα της Χάρις είναι μόλις 41 μονάδες. Ο Εντεν σημείωσε ότι η Χάρις οδεύει προς τη χειρότερη επίδοση των Δημοκρατικών μεταξύ μαύρων ψηφοφόρων από το 1960 και την αναμέτρηση Κένεντι-Νίξον.
→Ομπάμα και Μπιλ Κλίντον στα χαρακώματα. Ενα υπερ-όπλο που επιστράτευσε το επιτελείο της αντιπροέδρου στη μάχη για την κινητοποίηση των μαύρων ανδρών ήταν ο πρώην πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα. Μιλώντας στο Πίτσμπουργκ της Πενσιλιβάνια στην αρχή μίας περιοδείας στις αμφίρροπες πολιτείες, ο Ομπάμα είπε, μεταξύ άλλων, απευθυνόμενος στους μαύρους άνδρες: «Σκέφτεστε να κάτσετε σπίτι σας ή να υποστηρίξετε κάποιον που έχει ένα ιστορικό δυσφήμισης σας, επειδή θεωρείτε ότι αυτό δείχνει δύναμη, ότι αυτό σημαίνει να είσαι άνδρας; Να ταπεινώνεις γυναίκες; Αυτό είναι απαράδεκτο».
Ο πρώην πρόεδρος είχε πολλά να πει και για τον διάδοχό του στο Λευκό Οίκο. «Δεν έχει σταματήσει να κλαίγεται για τα προβλήματά του από τότε και κατέβηκε τη χρυσή κυλιόμενη σκάλα του πριν από εννέα χρόνια», σημείωσε περιφρονητικά, παρομοιάζοντας τις μακροσκελείς, ασυνάρτητες ομιλίες του με αυτές του Φιντέλ Κάστρο. Ακόμα, απαρίθμησε τα προϊόντα που πουλάει ως τηλεπερσόνα-in-chief κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, από αθλητικά παπούτσια ως χρυσά ρολόγια.
Στον προεκλογικό αγώνα ρίχτηκε το περασμένο Σαββατοκύριακο και ο Μπιλ Κλίντον. Ο 42ος πρόεδρος των ΗΠΑ, με καταγωγή από το Αρκανσο, θα εστιάσει στις κρίσιμες πολιτείες του αμερικανικού Νότου. Την Κυριακή και τη Δευτέρα βρέθηκε στην Τζόρτζια, ενώ στη συνέχεια ήταν προγραμματισμένο να επιβιβαστεί σε λεωφορείο για μία περιοδεία στα ανατολικά της Βόρειας Καρολίνα.
Ο ίδιος είπε ότι ζήτησε από το επιτελείο της Χάρις να τον στείλουν σε υπαίθριες περιοχές, όπου νιώθει τη μεγαλύτερη οικειότητα (και όπου οι Δημοκρατικοί, μετά τη δική του εποχή, χάνουν κατά κράτος από τους Ρεπουμπλικανούς).
→Εκτός έδρας στο Fox News. Αίσθηση προκάλεσε η ανακοίνωση, τη Δευτέρα, από το επιτελείο της αντιπροέδρου ότι θα παραχωρήσει συνέντευξη στο Fox News, το συντηρητικό δίκτυο του Ρούπερτ Μέρντοχ. Η συνέντευξη θα λάμβανε χώρα χθες στις 6 το απόγευμα τοπική ώρα (1 τα ξημερώματα ελληνική), με τη Χάρις να έχει απέναντί της τον Μπρετ Μπάιερ, που θεωρείται από τους πιο αμερόληπτους παρουσιαστές του Fox. Πολλοί επαίνεσαν τη διάθεση της Χάρις να μπει στο στόμα του λύκου και να αντιμετωπίσει τις δύσκολες ερωτήσεις ενός δικτύου ταγμένου υπέρ του αντιπάλου της.
Κάποιοι σχολίασαν ότι είναι ένδειξη ότι ξέρει ότι χάνει και ότι χρειαζόταν κάτι που θα άλλαζε το αφήγημα. Ο ίδιος ο Τραμπ, όπως αναμενόταν, ήταν έξαλλος: κατηγόρησε το Fox ότι «συνεχώς ρυπαίνει» τις μεταδόσεις του με «άνευ αντιλόγου» εκπροσώπους της Χάρις.
→Ο «εσωτερικός εχθρός» και ο στρατός. Ο Τραμπ, εν τω μεταξύ, συνεχίζει να υπερβαίνει εαυτόν και να σοκάρει, παρά τη γενικευμένη ανοσία που έχει προκαλέσει μέσα στα χρόνια η ακραία ρητορική του. Μιλώντας στο Fox News την Κυριακή, είπε ότι η μεγαλύτερη απειλή για την ομαλή διεξαγωγή των εκλογών είναι «ο εσωτερικός εχθρός» (μία φράση που χρησιμοποιεί τακτικά τελευταίως). «Εχουμε κάποιους πολύ κακούς ανθρώπους, άρρωστους ανθρώπους, παλαβούς αριστεριστές», είπε, αλλά είναι κάτι «που μπορεί πολύ εύκολα να αντιμετωπιστεί, αν είναι απαραίτητο από την Εθνοφρουρά και αν είναι πραγματικά απαραίτητο από τον στρατό».
Μιλώντας τη Δευτέρα στην Πενσιλβάνια, η Χάρις κατακεραύνωσε τον Τραμπ για το σχόλιο αυτό. Η αντιπρόεδρος των ΗΠΑ είπε, μεταξύ άλλων: «Ξέρουμε ποιους θα στοχοποιούσε, επειδή τους έχει επιτεθεί και στο παρελθόν: δημοσιογράφους τα δημοσιεύματα των οποίων δεν του αρέσουν, εκλογικούς αξιωματούχους που αρνούνται να κλέψουν και να βρουν επιπλέον ψήφους για αυτόν, δικαστές που επιμένουν να συμμορφώνονται με το νόμο αντί να λυγίζουν μπροστά στη βούλησή του. Είναι ένας από τους λόγους που πιστεύω τόσο σθεναρά ότι μία δεύτερη θητεία Τραμπ θα ήταν ένα τεράστιο ρίσκο για την Αμερική, και επικίνδυνη».
→Οι δισεκατομμυριούχοι του Τραμπ. Τρια άτομα –ο Ιλον Μασκ, η Μίριαμ Αντελσον (χήρα του μεγιστάνα των καζίνο) και ο Ρίτσαρντ Ιλαϊν (ιδρυτής της εταιρείας συσκευασιών Uline με έδρα το Ουισκόνσιν)– συνεισέφεραν 220 εκατομμύρια δολάρια στην εκστρατεία του Ρεπουμπλικανού υποψήφιου στο γ’ τρίμηνο του έτους, σύμφωνα με αναφορές στην Ομοσπονδιακή Εκλογική Επιτροπή που δημοσιοποιήθηκαν την Τρίτη. Στην ίδια περίοδο, ωστόσο, η επιτροπή της Χάρις για τις μεγάλες δωρεές συγκέντρωσε 633 εκατομμύρια δολάρια, τέσσερις φορές περισσότερα από τον αντίπαλό της.
POLL WATCH
Η εβδομάδα που πέρασε ήταν η πιο καλή για τον Τραμπ σε επίπεδο αμφίρροπων πολιτειών μετά το ντιμπέιτ. Μεταξύ 3 και 10 Οκτωβρίου (πάντα σύμφωνα με το Silver Bulletin) ο Ρεπουμπλικανός υποψήφιος κέρδισε έδαφος σε πέντε από τις επτά αμφίρροπες πολιτείες, μειώνοντας τη διαφορά στο Ουισκόνσιν κατά 1,1 μονάδες και στη Νεβάδα κατά μία μονάδα (στην Τζόρτζια και στη Β. Καρολίνα η οριακή διαφορά υπέρ του έμεινε απαράλλαχτη). Ο Τραμπ ροκάνισε κάπως και το προβάδισμα της Χάρις στη λαϊκή ψήφο σε εθνικό επίπεδο (είναι πλέον 2,8 μονάδες, έναντι 3,1 στις 3/10).
Ειδικά στην Πενσιλβάνια, οι Δημοκρατικοί προηγούνται μόνο σε δύο από τις επτά τελευταίες δημοσκοπήσεις (αν και μία από αυτές είναι η υψηλού κύρους έρευνα των New York Times/Siena College, όπου η Χάρις προηγείται με 3,5 μονάδες).
Η πρόγνωση του Silver Bulletin την Τρίτη είναι χαρακτηριστική: έδινε πιθανότητα νίκης 50,1% στη Χάρις και 49,7% στον Τραμπ.
ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ. Νταρόν Ατζέμογλου
Ο 57χρονος Τουρκοαμερικανός οικονομολόγος Ντάρον Ατζέμογλου βραβεύθηκε τη Δευτέρα, μαζί με τους Τζέιμς Ρόμπινσον (με τον οποίο συνέγραψε το «Γιατί Αποτυγχάνουν τα Εθνη;» και το «Στενό Διάδρομο») και Σάιμον Τζόνσον (co-author του περυσινού «Ισχύς και Πρόοδος»), με το φετινό Νόμπελ Οικονομίας. Με γενέτειρα την Κωνσταντινούπολη και αρμένικη καταγωγή, διδάσκει στο MIT από το 1993. Το έργο για το οποίο έγινε διάσημος συνδέει το επίπεδο ανάπτυξης ενός έθνους με τους θεσμούς του και την κατάσταση του κράτους Δικαίου. Το «Ισχύς και Πρόοδος» εξετάζει την αλληλεπίδραση της πολιτικής οικονομίας και της τεχνολογικής εξέλιξης μέσα στους αιώνες.
Ο Τζο Μπάιντεν «έχει πολλά επιτεύγματα στο ενεργητικό του», έλεγε σε συνέντευξη που μου παραχώρησε τον Ιούνιο του 2023. «Η κυβέρνησή του είναι η πιο φιλεργατική από την εποχή του Φραγκλίνου Ρούζβελτ και έχει προωθήσει επιτυχώς νόμους-ορόσημα όπως το Inflation Reduction Act και το Chips Act (για την εγχώρια παραγωγή ημιαγωγών)». Ωστόσο, η κυβέρνηση Μπάιντεν «δεν έχει κάνει τίποτα» για να θέσει υπό έλεγχο τις οικονομικά και κοινωνικά προβληματικές συνέπειες της εξέλιξης των νέων τεχνολογιών. «Δεν έχει ασχοληθεί αρκετά με τις μακροπρόθεσμες συνέπειες της αυτοματοποίησης. Και χωρίς αυτές, πώς μπορεί μια κυβέρνηση σήμερα να είναι πραγματικά φιλεργατική;»
Ετυχε ο Ατζέμογλου να είναι στην Αθήνα τη Δεύτερα που ανακοινώθηκε το βραβείο και είχαμε την ευκαιρία να τα ξαναπούμε, εστιάζοντας κυρίως στις αμερικανικές εκλογές. Μου είπε ότι το κίνημα MAGA «είναι περισσότερο φιλικό προς την εργασία» σε σύγκριση με το παλιό κατεστημένο των Ρεπουμπλικανών και ότι «το Δημοκρατικό Κόμμα έχει εγκαταλείψει την εργατική τάξη, εδώ και καιρό» και «τώρα πληρώνουν το τίμημα».
Πρόσθεσε ότι μία δεύτερη θητεία Τραμπ θα είναι πολύ χειρότερη στις συνέπειές της, καθώς, σε σύγκριση με το 2016, «οι αμερικανικοί θεσμοί είναι εξασθενημένοι και η πόλωση έχει επιδεινωθεί». Επιπλέον, «ο ίδιος ο Τραμπ είναι πιο ριζοσπαστικός σήμερα από ό,τι ήταν το 2016. Και περιστοιχίζεται από λιγότερους ανθρώπους του κατεστημένου, οι οποίοι –ό,τι και να πιστεύει κανείς γι’ αυτούς– παίζουν τον ρόλο της επιβράδυνσης ή ακόμα της παρακώλυσης μέρους της ατζέντας του».
Η ΓΚΑΦΑ…
Η ΓΚΑΦΑ…Αναστάτωση προκάλεσε στο Μίσιγκαν διαφήμιση της εκστρατείας του Ρεπουμπλικανού Τομ Μπάρετ, υποψήφιου βουλευτή, που αναφέρει εσφαλμένα την ημερομηνία των εκλογών ως την 6η Νοεμβρίου (αντί για τις 5 του μηνός). Η διαφήμιση δημοσιεύθηκε στην εβδομαδιαία εφημερίδα The Michigan Bulletin, που απευθύνεται στην αφρο-αμερικανική κοινότητα.
Μαύροι πολιτειακοί νομοθέτες έχουν ζητήσει να διερευνηθεί η υπόθεση από τον γενικό εισαγγελέα του Μίσιγκαν για να διευκρινιστεί αν πρόκειται για σκόπιμη προσπάθεια παραπλάνησης με σκοπό την αποστέρηση του δικαιώματος ψήφου. Το επιτελείο του Μπάρετ διαψεύδει κατηγορηματικά αυτές τις κατηγορίες και μιλά περί τυπογραφικού λάθους. Το όλο επεισόδιο πάντως είναι ενδεικτικό του κλίματος παράνοιας σχετικά με την ακεραιότητα της εκλογικής διαδικασίας που διέπει και τα δύο στρατόπεδα στον απόηχο του 2020 – και με τον Τραμπ και τους δικηγόρους του να ετοιμάζονται να αμφισβητήσουν ξανά το εκλογικό αποτέλεσμα σε περίπτωση που ηττηθεί.
…ΚΑΙ Η ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ
«Η ιδέα του να παραπλανάς τον κόσμο στην πιο ευάλωτη στιγμή του…Πότε έγινε αποδεκτό αυτό; […] Θέλω να ρωτήσω τους Ρεπουμπλικανούς εκεί έξω. Πότε το αποδεχθήκαμε αυτό;»
Ο Μπαράκ Ομπάμα, εμφανώς αγανακτισμένος, στηλιτεύει τον Τραμπ για τα ακατάσχετα ψεύδη σχετικά με τη διαχείριση των τυφώνων. Πίτσμπουργκ, 10/10
ΣΤΟ ΜΙΚΡΟΣΚΟΠΙΟ: Στρατός και πολιτική
Οι δηλώσεις Τραμπ περί χρήσης των ενόπλων δυνάμεων κατά πιθανών διαδηλωτών δεν ήταν άνευ προηγουμένου. Σύμφωνα με τον Μαρκ Εσπερ, υπουργό Αμυνας εκείνη την περίοδο, την εποχή των μεγάλων διαδηλώσεων μετά τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ ο Τραμπ είχε ρωτήσει τον τότε αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων Μαρκ Μίλεϊ αν μπορεί ο στρατός να πυροβολήσει το πλήθος. Σειρά δηλώσεων που του έχουν αποδοθεί δείχνουν έναν άνθρωπο που αδυνατεί να κατανοήσει βασικές έννοιες που καθορίζουν τη στρατιωτική ζωή, όπως «τιμή», «θυσία» ή «καθήκον».
Σε ομιλία του όταν αποστρατεύθηκε πριν από έναν χρόνο, με ξεκάθαρο αποδέκτη τον Τραμπ, ο Μίλεϊ δήλωσε με νόημα: «Δεν ορκιζόμαστε σε έναν βασιλιά, ή βασίλισσα, σε έναν τύραννο ή έναν δικτάτορα ή επίδοξο δικτάτορα». Στο νέο βιβλίο του, ο Μπομπ Γούντγουορντ αναφέρει ότι ο Μίλεϊ χαρακτήρισε τον Τραμπ «φασίστα ως το μεδούλι του» και «τον πιο επικίνδυνο άνθρωπο» στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο Τραμπ από την πλευρά του έχει υπονοήσει ότι θα έπρεπε να επιβληθεί στον Μίλεϊ η θανατική ποινή (για το τηλεφώνημα στους Κινέζους μετά τα γεγονότα της 6ης Ιανουαρίου όπου τους καθησύχαζε ότι δεν θα υπάρξει κάποια ξαφνική επίθεση εναντίον τους από τον αποσταθεροποιημένο πρόεδρο).
Από την εποχή του Τζορτζ Ουάσιγκτον, που το 1783, στο ζενίθ της αίγλης του, αρνήθηκε να ηγηθεί στρατιωτικού κινήματος κατά του Κογκρέσου, αντ’ αυτού καταπνίγοντάς το, ο στρατός έχει μείνει εκτός πολιτικής στις ΗΠΑ. Τα μέλη των ενόπλων δυνάμεων ορκίζονται αφοσίωση στο Σύνταγμα και η στρατιωτική ηγεσία υπάγεται στην πολιτική αφού ο πρόεδρος είναι ο αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων.
Αυτήν την έννοια του αρχηγού (commander-in-chief) την έχει ξεκάθαρα παρεξηγήσει ο Τραμπ. Οπως και σε άλλα πεδία, αδυνατεί να κατανοήσει ότι ο στρατός δεν οφείλει υποταγή στον ίδιο ως πρόσωπο, αλλά στο αξίωμα του προέδρου, και αυτό στον βαθμό που ο κάτοχός του λειτουργεί εντός συνταγματικού πλαισίου. Στην πρώτη του θητεία, αυτή η θεμελιώδης παρανόηση ήδη οδήγησε σε στιγμές ακραίας αβεβαιότητας. Στη δεύτερη, αν προκύψει, τα πράγματα θα είναι σίγουρα πολύ χειρότερα.
Αξίζει να διαβάσετε/ακούσετε
– Ο αρχιτέκτονας των εκλογικών νικών του Μπαράκ Ομπάμα και σύμβουλος της προεδρικής εκστρατείας της Χάρις, Ντέιβιντ Πλαφ, μιλάει στο Pod Save America για το πού βρίσκεται η κούρσα και γιατί αδιαφορεί για τις διακυμάνσεις των δημοσκοπήσεων
– Ο Τζ. Ντ. Βανς στριμώχνεται αλλά επιδεικνύει και τις επικοινωνιακές του αρετές σε αυτήν τη συνέντευξη με το The Interview των New York Times
– O Μέντι Χασάν, σε αυτόν τον μονόλογο, κατανοεί αλλά αντιδρά στο ρεύμα που υπάρχει στη αμερικανική μουσουλμανική κοινότητα κατά της Χάρις και των Δημοκρατικών
– Το Politico, σε μία ανατριχιαστική ανάλυση περισσότερων από 20 συγκεντρώσεων του Τραμπ, δείχνει πόσο ακραία ρατσιστική έχει γίνει η ρητορική του, με αναφορές σε «ζώα», «ψυχρούς δολοφόνους» και μειονότητες που θεωρεί ότι έχουν γενετική προδιάθεση στο έγκλημα
– Ο Εβαν Οζνος, βιογράφος του Τζο Μπάιντεν, έγραψε ένα έπος 10.000 λέξεων για την Κάμαλα Χάρις, την εκστρατεία της και την πορεία ως σήμερα
