Στο Πακιστάν τα «εγκλήματα τιμής» είναι καθημερινό φαινόμενο. Μια γυναίκα που απάτησε τον σύζυγό της, μια γυναίκα που κατέθεσε αίτηση διαζυγίου ή εγκατέλειψε το σπίτι της, συχνά δολοφονείται για να αποκατασταθεί η τιμή της οικογένειας. Μόνο που οι δράστες μένουν ατιμώρητοι. Σε πολλές περιπτώσεις οι φόνοι δεν καταγγέλλονται καν. Οι αρχές αδρανούν και παραβλέπουν.
Στο Ιράν ένας πολίτης δολοφονεί 16 γυναίκες επειδή είχαν σχέση με την πορνεία και την κατοχή ή χρήση ναρκωτικών. Οι σκληροπυρηνικοί της χώρας θεωρούν ότι οι «δολοφονίες αράχνης» -όπως τις ονόμασε ο ιρανικός Τύπος επειδή τα θύματα έπεσαν σαν έντομα στον ιστό του δολοφόνου- καθάρισαν την κοινωνία από διεφθαρμένα στοιχεία.
Δύο πραγματικές ιστορίες από διαφορετικές χώρες -κραυγές διαμαρτυρίας για την καταπίεση και τις διακρίσεις εναντίον των γυναικών- κάνουν τον γύρο του κόσμου μέσα από δύο ταινίες που προβλήθηκαν στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης -εικόνες του 21ου αιώνα. Δύο διαφορετικές όψεις του κόσμου αλλά με κοινό παρονομαστή: την αξία της γυναίκας που ωχριά απέναντι σε αξίες όπως η τιμή, η οικογένεια και η ηθική τάξη.
Στην ταινία της «Ενάντια στη θέλησή μου» η Αϊφέρ Εργκίν από την Τουρκία, που ζει στην Ολλανδία, ξετυλίγει τις περιπτώσεις τριών γυναικών που κινδυνεύουν να δολοφονηθούν για λόγους τιμής επειδή ως θύματα κακοποίησης, τόλμησαν να αποδράσουν από την προκαθορισμένη μοίρα τους. Ζουν στο κέντρο περίθαλψης Νταστάκ, ένα καταφύγιο γυναικών που ιδρύθηκε το 1990 από έναν συνεταιρισμό δικηγόρων για να προσφέρουν σε γυναίκες δωρεάν νομική βοήθεια. Ποια ήταν η τύχη αυτών των γυναικών; «H μία από αυτές όταν επέστρεψε στο σπίτι της, δολοφονήθηκε. H 34χρονη Ρέζια επανήλθε στον σύζυγο, αλλά είναι ανήμπορη να εργαστεί από τα εγκαύματα που της προκάλεσε ο άνδρας της όταν αποπειράθηκε να την κάψει ζωντανή και η τρίτη εξακολουθεί να κρύβεται…», ανέφερε η σκηνοθέτις. H ταινία δεν θα προβληθεί στο Πακιστάν για έναν και μοναδικό λόγο: «Για να προστατέψω τις γυναίκες» δηλώνει η σκηνοθέτις καθώς γνωρίζει καλά ότι θα χρειαστεί ακόμα πολύς χρόνος ώσπου «η κυβέρνηση του Πακιστάν να αναγνωρίσει αυτές τις δολοφονίες ως εγκλήματα».
«Στον ιστό της Αράχνης» ο Ιρανός σκηνοθέτης Μαζιάρ Μπαχαρί, που κατάφερε να πάρει συνεντεύξεις από τον δολοφόνο 14 γυναικών μέσα στη φυλακή, προσεγγίζει θέματα της ιρανικής κοινωνίας όπου κυριαρχούν ο θρησκευτικός φανατισμός και οι διακρίσεις εναντίον των γυναικών.
