Ο Γιώργος Παπαγαπητός είναι ιδρυτής της εταιρείας Travel Dynamics International στη Νέα Υόρκη, η οποία ειδικεύεται στον πολιτιστικό τουρισμό. Ζει στις ΗΠΑ τα τελευταία πενήντα χρόνια και γνωρίζει όσο λίγοι τη ζημιά που υπέστη η χώρα μας από την υποτίμηση της εικόνας της.
«Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η Ελλάδα διαθέτει τεράστιο πνευματικό κεφάλαιο. Δεν είναι μονάχα αυτό. Πουθενά στον κόσμο, δεν μπορεί κανείς να βρει έναν τόπο που να συνδυάζει σε μικρή κλίμακα το ιστορικό βάθος, την όμορφη φύση και το ιδανικό κλίμα. Ομως, αν εξαιρέσουμε τα δύο τελευταία στρατηγικά πλεονεκτήματα που προσελκύουν συχνά τουρίστες, οι οποίοι μπορεί να μην ενδιαφέρονται για τον πολιτισμό, ποια είναι η σχέση των σύγχρονων Ελλήνων με το ένδοξο παρελθόν τους;
» Δυστυχώς παρουσιάζουμε αντιφατική εικόνα στους καλλιεργημένους και φιλομαθείς ξένους επισκέπτες που έρχονται να δουν από κοντά τα μνημεία της χώρας όπου γεννήθηκαν η δημοκρατία, η συμμετοχή των πολιτών στα κοινά, η αρετή για τον δημόσιο βίο, η φιλοξενία. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν τα ξένα ΜΜΕ σε Ευρώπη και Αμερική παρουσιάζουν συνεχώς την εικόνα ενός κράτους που έχει πλήρως υποκύψει στη διαφθορά και επίσης δεν μπορεί να παράσχει ασφάλεια στους τουρίστες. Με τούτο δεν θέλω να πω ότι είμαστε ανάξιοι κληρονόμοι αυτού του πνευματικού κεφαλαίου, αλλά ότι ίσως εκπέμπουμε την αίσθηση πως ακόμα κι εμείς οι ίδιοι δεν έχουμε συνειδητοποιήσει την κολοσσιαία σημασία του, την ισχύ των αξιών που επηρεάζουν τον δυτικό πολιτισμό.
» Τι πρέπει να γίνει, λοιπόν; Αρκεί το rebranding για να ανακτήσουμε την εμπιστοσύνη των ξένων και ένα μεγαλύτερο τμήμα της παγκόσμιας τουριστικής πίτας; Αρκεί να αλλάξει η επικοινωνιακή στρατηγική, χωρίς να αλλάξει η ουσία; Οι χώρες δεν είναι εμπορικά προϊόντα που παίρνουν τα πάνω τους αν υιοθετήσεις νέα συσκευασία. Μετά 35 χρόνια προϋπηρεσίας στον τομέα του πολιτιστικού τουρισμού, πιστεύω ότι δεν χρειάζεται rebranding η χώρα, αλλά οι Ελληνες. Τι εννοώ; Οι νέες γενιές των Ελλήνων, οι τριαντάρηδες, σαραντάρηδες που είναι μορφωμένοι, κοσμοπολίτες, κοινωνικά ευαισθητοποιημένοι, επιχειρηματικά δραστήριοι, που έχουν όραμα και πείσμα, λείπουν από την «εικόνα» της Ελλάδας στο εξωτερικό. Υποεκπροσωπούνται. Κι όμως, υπάρχουν παντού στην ελληνική κοινωνία: είναι καλοί επαγγελματίες, συνειδητοποιημένοι πολίτες, αξιοπρεπείς άνθρωποι που πλήττονται οικονομικά αλλά παλεύουν. Δυστυχώς, στο ίματζ της χώρας επικρατούν οι ταραξίες, οι συνδικαλιστές, οι διεφθαρμένοι πολιτικοί. Αυτοί προβάλλονται από τα ΜΜΕ, αυτοί δίνουν τον τόνο, όχι το υγιές ανθρώπινο δυναμικό που πασχίζει αλλά δεν ακούγεται η φωνή του. Ταξιδιώτες που θέλουν να έρθουν αποθαρρύνονται φοβούμενοι βίαια περιστατικά, απεργίες, ταλαιπωρία.
» Η κρίση μας φέρνει αντιμέτωπους με αυτήν την πρόκληση. Θα καταφέρει η Ελλάδα να ξεδιπλώσει όλες τις πτυχές της; Να δείξει προς τα έξω το δυναμικό και πολλά υποσχόμενο πρόσωπό της, το οποίο -ναι- υπάρχει, αλλά είναι κρυμμένο. Θα μπορούσε να αναπτύξει τουριστικές, επιχειρηματικές, εκπαιδευτικές υποδομές που να στηρίζουν αυτό το ανανεωμένο προφίλ, το οποίο να αντανακλά τη δίψα για τη δημιουργία μιας καινούργιας κατάστασης, μακριά από τα παλαιά αποστήματα;
» Μια έξυπνη ιδέα θα ήταν, νομίζω, να δημιουργηθεί μια μη κερδοσκοπική οργάνωση εθελοντών, που να παρουσιάζει στους τουρίστες θετικά εγχειρήματα, την Ελλάδα των απλών ανθρώπων που αγωνίζονται για κάτι καλό: από ένα μικρό οινοποιείο, ένα πρότυπο σχολείο, μια φιλανθρωπική οργάνωση, μια επιχείρηση που έχει αγκαλιάσει την καινοτομία. Οχι μόνο αυτά. Φανταστείτε πόσο θα άλλαζε η άποψη ενός ξένου για εμάς αν είχε την ευκαιρία να μιλήσει με έναν δάσκαλο, έναν γιατρό, έναν εστιάτορα ακόμα και έναν συνταξιούχο. Ολοι είμαστε εν δυνάμει πρέσβεις αυτής της χώρας και όλοι μας μπορούμε να αντιστρέψουμε το κακό κλίμα. Η προσέγγιση πρέπει να είναι ανθρωποκεντρική, όχι ρηχά επικοινωνιακή».
