Μπορεί να γύρισε μόλις 11 ταινίες, ωστόσο εντάσσεται στις πλέον αγαπημένες πρωταγωνίστριες του Χόλιγουντ, με τον όνομά της να αποτελεί συνώνυμο του στιλ και της ακτινοβολίας. Βραβευμένη με Όσκαρ, η Αμερικανίδα ηθοποιός Γκρέις Πατρίσια Κέλι παντρεύτηκε τον πρίγκιπα Ρενιέ Γ’ του Μονακό το 1956, αποκτώντας τον τίτλο της πριγκίπισσας.
Στα έξι χρόνια που η Κέλι εργάστηκε στο Χόλιγουντ, συνεργάστηκε τρεις φορές με τον Άλφρεντ Χίτσκοκ το για τις ταινίες Σιωπηλός Μάρτυς (Rear Window, 1954), Τηλεφωνήσατε Ασφάλεια Αμέσου Δράσεως (Dial M for Murder, 1954) και Το Κυνήγι του Κλέφτη (To Catch A Thief, 1955) και κέρδισε το όσκαρ το 1954 για την ταινία Η χωριατοπούλα (The Country Girl). Σύμφωνα με το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου, κατατάσσεται 13η στη λίστα με τις 25 μεγαλύτερες σταρ όλων των εποχών.
Γκρέις Κέλι: Τα πρώτα χρόνια
Η Γκρέις Κέλι γεννήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 1929 στη Φιλαδέλφεια της Πενσιλβάνια. Έλαβε το όνομά της προς τιμήν της αδερφής της μητέρας της, η οποία έχασε τη ζωή της σε μικρή ηλικία. Η οικογένεια της ήταν εύπορη, καθώς ο τρεις φορές ολυμπιονίκης στο άθλημα της κωπηλασίας πατέρας της, Τζον Μπρένταν Κέλι, είχε τη μεγαλύτερη επιχείρηση οικοδομικών υλικών στην ανατολική ακτή. Η μητέρα της είχε σπουδάσει φυσική αγωγή και αργότερα ανέλαβε την έδρα της φυσικής αγωγής στο πανεπιστήμιο της Πενσιλβανία.
Η Γκρέις Κέλι είχε δύο μεγαλύτερα αδέρφια, την Πέγκι και τον Τζον, και μια μικρότερη αδερφή, τη Λιζάν. Ο Τζον χρόνια αργότερα έγινε χάλκινος ολυμπιονίκης στους ολυμπιακούς αγώνες του 1956 στη Μελβούρνη. Ο δρόμος της Φιλαδέλφεια Kelly Drive ονομάστηκε έτσι προς τιμήν του αδελφού της Κέλι.
Οι αδελφοί του πατέρα της Γκρέις Κέλι ήταν διακεκριμένοι καλλιτέχνες. Ο Γουόλτερ Κέλι, ο μεγαλύτερος αδερφός του πατέρα της, ήταν σταρ της επιθεώρησης κι ο άλλος ο Τζορτζ Κέλι ήταν ένας βραβευμένος με Πούλιτζερ δραματουργός.
Γκρέις Κέλι: Η κινηματογραφική καριέρα
Η Γκρέις Κέλι ονειρευόταν από την παιδική της ηλικία να κάνει καριέρα στο θέατρο και ήδη στα 12 της χρόνια, είχε εμφανιστεί στον πρωταγωνιστικό ρόλο του θεατρικού Don’t Feed the Animals που ανέβασε η τοπική θεατρική ομάδα. Στα 18 της, δεν κατάφερε να μπει στο κολέγιο Μπένινγκτον, κάτι που την ώθησε στο να ακολουθήσει το όνειρό της: να γίνει ηθοποιός.
Απαγγέλοντας έναν μονόλογο από τη θεατρική παράσταση The Torch-Bearers, την οποία είχε συγγράψει ο θείος της Τζόρτζ, κατάφερε να μπει στην Αμερικανική ακαδημία των δραματικών τεχνών. Δούλεψε ως μοντέλο για να συντηρήσει τις σπουδές της, ενώ εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο Μπρόντγουεϊ στο πλευρό του Ρέιμοντ Μάσεϊ στο θεατρικό του Στρίντμπεργκ «Ο Πατέρας».
Μετά την αποφοίτησή της το 1948 ο σκηνοθέτης Ντέλμπερτ Μαν την προσέλαβε για τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην τηλεοπτική μεταφορά του μυθιστορήματος του Σίνκλερ Λιούις Μπέθελ Μέριντεϊ. Η επιτυχία αυτής της παραγωγής για την τηλεόραση, που ότι είχε αρχίσει να μπαίνει πλέον στη ζωή των Αμερικανών, την οδήγησε στον πρώτο κινηματογραφικό της ρόλο στην ταινία Δεκατέσσερεις ώρες αγωνίας (Fourteen Hours, 1951). Ο ρόλος αυτός ήταν μικρός και η Γκρέις πέρασε απαρατήρητη με αποτέλεσμα να μην έχει άλλες προσφορές για κινηματογραφικούς ρόλους για αρκετό καιρό.
Ένα χρόνο αργότερα επικοινώνησε μαζί της ο παραγωγός κι αργότερα σκηνοθέτης Στάνλεϊ Κρέιμερ, ο οποίος της προσέφερε ένα ρόλο στο πλάι του Γκάρι Κούπερ στην ταινία Το τρένο θα σφυρίξει τρεις φορές (High Noon, 1952), που επρόκειτο να σκηνοθετήσει ο Φρεντ Τσίνεμαν. Η ταινία είχε μεγάλη επιτυχία και της χάρισε μεγάλη δημοτικότητα. Επόμενος της στόχος ήταν η οντισιόν για την ταινία του Τζον Φορντ, Μογκάμπο, όπου θα πρωταγωνιστούσε πλάι στον Κλαρκ Γκέιμπλ και την Άβα Γκάρντνερ. Η Τζιν Τίρνεϊ που είχε προσληφθεί αρχικά αποφάσισε να αφήσει τον ρόλο, με την οντισιόν της Κέλι να είναι επιτυχημένη.
Δύο μήνες αργότερα το συνεργείο και οι συντελεστές της ταινίας βρέθηκαν στη Ναϊρόμπι της Κένυα για να ξεκινήσουν τα γυρίσματα. Το γεγονός ότι η ταινία γυριζόταν στην Αφρική αποτελούσε μεγάλο δέλεαρ για την Γκρέις. Η ταινία προβλήθηκε το 1953 και η Κέλι που είχε πλέον γίνει σταρ προτάθηκε για όσκαρ Β’ γυναικείου ρόλου.
Η επιτυχία ακολούθησε όταν το 1954 πρωταγωνίστησε στη μεταφορά του θεατρικού του Φρέντρικ Νοτ Τηλεφωνήσατε Ασφάλεια Αμέσου Δράσεως (Dial M for Murder, 1954) με σκηνοθέτη τον Άλφρεντ Χίτσκοκ. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων ο Χίτσκοκ της μιλούσε συνέχεια για την επόμενή του ταινία με τίτλο Σιωπηλός Μάρτυς (Rear Window), εντυπωσιάζοντάς την σε τέτοιο βαθμό, ώστε να αρνηθεί την ευκαιρία να πρωταγωνιστήσει στο πλευρό του Μάρλον Μπράντο στην ταινία του Ηλία Καζάν Το λιμάνι της αγωνίας (On The Waterfront, 1954). Ο Χίτσκοκ προσέλαβε την Κέλι για το Σιωπηλός Μάρτυς κι η Έυα Μαρί Σεντ ερμήνευσε το ρόλο της Ίντι στο πλευρό του Μπράντο. Ο Τζέιμς Στιούαρτ, συμπρωταγωνιστής της στην ταινία Σιωπηλός Μάρτυς, ενθουσιάστηκε με την ερμηνεία της. Το φιλμ έκανε πρεμιέρα τον Οκτώβριο του 1954 κι η Κέλι έλαβε διθυραμβικές κριτικές.
Κατά τη διάρκεια του 1954 γύρισε άλλες δυο ταινίες και τις δυο με συμπρωταγωνιστή τον Γουίλιαμ Χόλντεν. Η πρώτη ήταν το Οι γέφυρες του Τόκο-Ρι (The Bridges at Toko-Ri) και η δεύτερη ήταν Η χωριατοπούλα (The Country Girl), βασισμένη στο ομώνυμο θεατρικό δράμα του Κλίφορντ Όντετς. Εκτός από τον Χόλντεν στην ταινία πρωταγωνιστούσε και ο Μπινγκ Κρόσμπι στο ρόλο του αλκοολικού της συζύγου.
Γκρέις Κέλι: Το βραβείο Όσκαρ και η γνωριμία με τον πρίγκιπα Ρενιέ του Μονακό
Η ερμηνεία της στη Χωριατοπούλα έλαβε τις καλύτερες κριτικές κι η Κέλι θεωρείτο φαβορί για το όσκαρ Α’ γυναικείου ρόλου το 1954. Η πιο κοντινή της αντίπαλος για το βραβείο ήταν η Τζούντι Γκάρλαντ που είχε κάνει επιτυχημένη επανεμφάνιση την ίδια χρονιά με το Ένα αστέρι γεννιέται (A star is Born). Τα σκανδαλοθηρικά περιοδικά έκαναν λόγο για κόντρα μεταξύ των δυο σταρ. Νικήτρια αναδείχτηκε η Κέλι.
Τα επόμενα δυο χρόνια γύρισε άλλες τρεις ταινίες, εκ των οποίων η πρώτη ήταν η τρίτη και τελευταία της συνεργασία με τον Άλφρεντ Χίτσκοκ στην ταινία Το Κυνήγι του Κλέφτη (To Catch A Thief, 1955), όπου σαγηνεύει με τη γοητεία της τον μικροαπατεώνα Κάρι Γκραντ στο ηλιόλουστο Μόντε Κάρλο.
Την ίδια χρονιά στο φεστιβάλ των Καννών γνώρισε τον πρίγκιπα Ρενιέ Γ’ του Μονακό, με τον οποίον κράτησε για μήνες επικοινωνία. Επιστρέφοντας στη Αμερική γύρισε την ταινία Ο κύκνος (The Swan, 1956), όπου υποδύθηκε μια πριγκίπισσα. Η ταινία έμελλε να είναι προφητική, καθώς ο Ρενιέ μετά το τέλος των γυρισμάτων τη ζήτησε σε γάμο. Η εταιρία παραγωγής της ταινίας καθυστέρησε την κυκλοφορία της μέχρι την ημέρα του γάμου της Κέλι με το Ρενιέ. Στο μεταξύ είχε προβληθεί και η πρoτελευταία της ταινία, το Υψηλή κοινωνία (High Society, 1956), που αποτελούσε ριμέικ της ταινίας του 1940, Κοινωνικά σκάνδαλα (The Philadelphia Story). Στην αυτή ταινία συμπρωταγωνιστούσε με τον Φρανκ Σινάτρα και τον Μπινγκ Κρόσμπι.
Γκρέις Κέλι: Πριγκίπισσα του Μονακό
Εννέα μήνες και τέσσερις ημέρες μετά τον γάμο της με το Ρενιέ, η Κέλι έφερε στον κόσμο το πρώτο της παιδί, την πριγκίπισσα Καρολίνα. Συνολικά, ο πρίγκιπας Ρενιέ και η πριγκίπισσα Γκρέις απέκτησαν τρία παιδιά: την πριγκίπισσα Καρολίνα, τον πρίγκιπα Αλβέρτο και την πριγκίπισσα Στεφανί.
Μετά τον γάμο ο Ρενιέ απαγόρευσε την προβολή των φιλμ της Κέλι. Το 1962 ο Άλφρεντ Χίτσκοκ της προσέφερε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο φιλμ Μάρνι (Marnie) και η Κέλι ήθελε να ξανασυνεργαστεί μαζί του. Όταν όμως η κοινή γνώμη στράφηκε εναντίον της, λόγω του γεγονότος ότι η υπόθεση του φιλμ θα αμαύρωνε την εικόνα της, αναγκάστηκε να μην δεχτεί το ρόλο.
Το 1977 ο σκηνοθέτης Χέρμπερτ Ρος προσπάθησε να τη δελεάσει να επιστρέψει στη μεγάλη οθόνη προσφέροντάς της τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία Η Κρίσιμη Καμπή (The Turning Point). Η Κέλι δεν επέστρεψε ποτέ στη μεγάλη οθόνη, προσπάθησε ωστόσο να υποστηρίξει την καλλιτεχνική άνθιση στο Μονακό, ιδρύοντας το Ίδρυμα Πριγκίπισσα Γκρέις, ενώ διοργάνωνε παράλληλα κάθε χρόνο γιορτή για ορφανά παιδιά.
Γκρέις Κέλι: Το μοιραίο τροχαίο
Στις 13 Σεπτεμβρίου του 1982, ενώ επέστρεφε οδικώς μαζί με τη μικρή της κόρη της Στεφανί, από το εξοχικό τους, η 53χρονη πριγκίπισσα Γκρέις είχε εγκεφαλικό επεισόδιο που την έκανε να χάσει τις αισθήσεις της, με αποτέλεσμα το αυτοκίνητό της να πέσει στον γκρεμό. Το σώμα της ανασύρθηκε από το αυτοκίνητο, ωστόσο είχε υποστεί πολλαπλά κατάγματα κι έπεσε σε κώμα.
Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο του Μονακό όπου της διαγνώστηκε σοβαρή εγκεφαλική βλάβη. Η οικογένειά της αποσυνέδεσε το μηχανισμό που την κρατούσε στη ζωή. Η κόρη της Στεφανί είχε υποστεί σοβαρό κάταγμα στην αυχενική μοίρα και αναγκάστηκε να φορέσει κολάρο.
Την κηδεία της, η οποία έγινε στις 18 Σεπτεμβρίου στον καθεδρικό ναό του Αγίου Νικολάου στο Μονακό, παρακολούθησαν από την τηλεόραση 100 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως. Ο πρίγκηπας Ρενιέ κηδεύτηκε στο πλευρό της μετά τον θάνατό του το 2005.
Με πληροφορίες από Wikipedia
⇒ Γκρέις Κέλι, το απόλυτο σύμβολο μιας εποχής
⇒ Στεφανί: Δεν «σκότωσα» εγώ τη μητέρα μου…
Ακολουθήστε το kathimerini.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο kathimerini.gr
