Πριν καν κυκλοφορήσει η ταινία του, ο Νικόλας Δημητρόπουλος είχε «βαρεθεί» να απαντά σε τηλεφωνήματα ανθρώπων που τον ρωτούσαν για το περιεχόμενό της και τις επιλογές του, χωρίς καν να την έχουν δει. Μιλάμε, φυσικά, για το «Καλάβρυτα 1943», το οποίο προκάλεσε αρκετές αντιδράσεις ήδη με την κυκλοφορία του τρέιλερ, όμως πλέον προβάλλεται κανονικά στις αίθουσες και ο δημιουργός του δηλώνει ικανοποιημένος με το αποτέλεσμα που παρουσιάζει στο κοινό.
Δεν μπορείς να κάνεις 100% ιστορικά ακριβή ταινία, πέφτεις συνεχώς πάνω σε διαφορετικές οπτικές.
«Είμαστε ευχαριστημένοι και μόνο που καταφέραμε να κάνουμε τη συγκεκριμένη ταινία και να πούμε αυτά που θέλαμε. Προφανώς, αν είχαμε περισσότερα χρήματα ή χρόνο θα μπορούσε να γίνει κάτι ακόμα καλύτερο, αλλά αυτό θα σου το πει ο οποιοσδήποτε σκηνοθέτης, οπουδήποτε στον κόσμο. Από εκεί και έπειτα, επειδή πρέπει, δυστυχώς, με όσα έγιναν να το τονίζουμε, όποιος πάει στην αίθουσα θα δει μια μυθοπλασία βασισμένη στα πραγματικά γεγονότα που συνέβησαν στα Καλάβρυτα το 1943. Για το έγκλημα των ναζί, ενώ ταυτόχρονα υπάρχει και μια πινελιά ελπίδας με τον χαρακτήρα της Γερμανίδας δικηγόρου στο σήμερα».
Αποζημιώσεις
Η τελευταία, ερμηνευμένη από την Αστριντ Ρος, καταφθάνει πράγματι στη χώρα μας, προκειμένου να μάθει περισσότερα για την περίοδο της Κατοχής, ως επιτετραμμένη του γερμανικού κράτους πάνω στο ζήτημα των πολεμικών αποζημιώσεων. «Το κομμάτι των αποζημιώσεων είναι ουσιαστικά το αφηγηματικό κίνητρο προκειμένου να βρεθεί η Καρολάιν στα Καλάβρυτα. Πρόκειται, επίσης, για ένα θέμα που έχει συζητηθεί πολύ τα τελευταία χρόνια, αν και είναι προφανές πως η Γερμανία δεν θα πλήρωνε ποτέ αποζημιώσεις αυτού του ύψους».
Ο ίδιος ο Νικόλας Δημητρόπουλος έχει μεγαλώσει στο εξωτερικό, με τις πρώιμες γνώσεις του για τη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας να προέρχονται κυρίως από αφηγήσεις γονέων και παππούδων, αφού, όπως λέει, «στο σχολείο μαθαίναμε μόνο για την αρχαία Ελλάδα. Αργότερα έψαξα και έμαθα μόνος μου και αυτός ήταν ένας βασικός λόγος που δέχθηκα να ασχοληθώ με την ταινία· διότι ήθελα να μιλήσω για αυτή την ιστορία. Ο Δημήτριος Κατσαντώνης, που έχει γράψει το σενάριο, έκανε τη μεγαλύτερη έρευνα, ενώ αργότερα πήγαμε και στο Μουσείο Ολοκαυτώματος στα Καλάβρυτα και πήραμε και από εκεί στοιχεία. Επίτηδες, ωστόσο, δεν μιλήσαμε με πολλούς ντόπιους, διότι μετά δένεσαι με τους ανθρώπους και μπλέκεσαι κινηματογραφικά. Αλλωστε, δεν μπορείς να κάνεις 100% ιστορικά ακριβή ταινία, πέφτεις συνεχώς πάνω σε διαφορετικές οπτικές. Αν όμως ο κόσμος πάρει αφορμή από το φιλμ για να ψάξει περισσότερο και να μάθει τι συνέβη ή για να πάει στο μουσείο, αυτό είναι από μόνο του πολύ σημαντικό».
Δεν θα μπορούσαμε, φυσικά, να μη ρωτήσουμε και για τη συνεργασία του Ελληνα σκηνοθέτη με τον σπουδαίο Μαξ φον Σίντοφ, ο οποίος παίζει σημαντικό ρόλο, στην τελευταία κινηματογραφική του εμφάνιση: «Ο Μαξ ήταν απλά απίστευτος, ένας πραγματικός κύριος, με αυτή τη χαρακτηριστική φωνή που την πρόσεχες ακόμα και αν παρήγγελλες πίτσα. Ηθελε να είναι κομμάτι του συνεργείου και να μην ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους· όταν, δε, πήγαμε στο Μουσείο στα Καλάβρυτα και άκουσε τις ιστορίες, είχε βουρκώσει».
Ο Σουηδός ηθοποιός, που στο μεταξύ έφυγε από τη ζωή, υποδύεται έναν Ελληνα επιζώντα του Ολοκαυτώματος, μιλώντας, πάντως, αγγλικά. Το ίδιο κάνουν και οι Γερμανοί της ταινίας. «Οντως, κάναμε μεγάλη συζήτηση και τελικά καταλήξαμε να ακούγονται μόνο αγγλικά και ελληνικά στην ταινία. Είχε να κάνει με κάποιες προτιμήσεις των διανομέων στο εξωτερικό, όμως αν μπορούσα σήμερα θα το άλλαζα αυτό. Αλλωστε, τα δύο τελευταία χρόνια, κυρίως λόγω του Netflix, ο κόσμος έχει εξοικειωθεί με όλων των ειδών τις γλώσσες στο σινεμά και στην τηλεόραση», καταλήγει ο κ. Δημητρόπουλος.
