Η μοίρα του ανθρώπου και η αναμέτρησή του με τον Θεό· η αναζήτησή του για κάποιο νόημα, αλλά και η ανάγκη του για ελευθερία και αγάπη· το καλό και το κακό, η επιθυμία και ο ρεαλισμός και τόσα ακόμη μεγάλα και ανοιχτά για την ανθρωπότητα ζητήματα: σχεδόν όλα θίγονται στο μυθιστόρημα «Μόμπι Ντικ, ή Η φάλαινα», το αριστούργημα του Χέρμαν Μέλβιλ με θέμα το κυνήγι ενός λευκού κήτους από τον εμμονικό καπετάνιο Αχαάβ. Και όπως θα υπέθετε κανείς, μια παράσταση βασισμένη σε ένα τέτοιο έργο κινείται σε ανάλογα μεγέθη. Ο λόγος για το μιούζικαλ «Moby Dick», μια παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, σε μουσική και λιμπρέτο του Δημήτρη Παπαδημητρίου και σκηνοθεσία του Γιάννη Κακλέα, που έπειτα από μακρά διακοπή λόγω πανδημίας θα παρουσιάζεται με ζωντανή ορχήστρα στο Christmas Theater (Βεΐκου 139), από τις 15 Φεβρουαρίου.
«Να ξεκινήσει λοιπόν το καράβι;» πρότεινε στη χθεσινή συνέντευξη Τύπου της παράστασης ο Γιάννης Κακλέας, κρατώντας το τιμόνι του ξακουστού φαλαινοθηρικού «Πίκουοντ», όπως το αναπαριστούν στο Christmas Theater τα σκηνικά του Μανόλη Παντελιδάκη. Και αφού τόνισε τις αυξημένες τεχνικές δυνατότητες της παραγωγής που διαθέτει πλέον το μιούζικαλ «Moby Dick» (ενδεικτικά, εκτός από ένα λιμπρέτο 29.198 λέξεων, εκτός από 23 ερμηνευτές επί σκηνής και 135 κοστούμια, η παράσταση επιστρατεύει και τρισδιάστατα βίντεο και εντυπωσιακές ολογραμματικές προβολές), αφού αναφέρθηκε σε αναπάντητα ερωτήματα μεταφυσικής ή ηθικής τάξης που αναδεικνύει το πρόσωπο του Αχαάβ, ο λόγος δόθηκε στον συνθέτη και λιμπρετίστα.
«Αν θέλετε να προτείνετε κάπου, κάτι, φροντίστε να ακούγεται πολύ τρελό. Οσο πιο τρελή η πρόταση που κάνεις, τόσο πιο εύκολα πείθεις τους άλλους. Σκέφτεται κανείς ότι αυτά δεν γίνονται, ότι είναι μια υπερπαραγωγή έξω από κάθε όριο. Ομως αυτή η τρέλα με κυρίευσε», είπε ο Δημήτρης Παπαδημητρίου αναφερόμενος στο μέγεθος του εγχειρήματος και συνέχισε: «Εχοντας ήδη ξεπεράσει τον εαυτό μας, μας δόθηκε η ευκαιρία να τον ξεπεράσουμε πάλι. Πήγαμε σε μεγαλύτερα βάθη και πλάτη. Με το κείμενο να ζει μέσα μας σαν ζωντανός οργανισμός που μας φωτίζει».
Οι υπόλοιποι συντελεστές συμφώνησαν. Η Ηλένια Δουλαδήρη αναφέρθηκε στην πρόκληση του να δημιουργείς κοστούμια για μια τέτοια «κιβωτό ανθρώπων», ενώ η Στέλλα Κάλτσου μίλησε για τη σχέση των φωτισμών που επιμελήθηκε, με τα υπόλοιπα σκηνικά στοιχεία. Ο επί των ολογραμμάτων και των 3D γραφικών Ευάγγελος Κουλουκύθας αποκάλυψε ότι η ίδια η φάλαινα μεγάλωσε με τη βοήθεια της ψηφιακής τεχνολογίας, ενώ ο Μπάμπης Βελισσάριος, που υποδύεται τον Αχαάβ, εξέφρασε την ανακούφισή του για την έλευση της πρεμιέρας. Ο Αιμιλιανός Σταματάκης, ο αφηγητής Ισμαήλ, μίλησε για μια παραγωγή-«είδος προς εξαφάνιση», ο Θοδωρής Βουτσικάκης (υποπλοίαρχος Στάρμπακ) τόνισε ότι πλέον «μπορούμε να σκεπτόμαστε πλατιά» και ο Σαμουήλ Ακινόλα, ο καμακιστής Ντάγκου, έδωσε με έναν τρόπο το σύνθημα. «Το έργο μας», είπε, «είναι ώριμο για να σαλπάρει».
Ακολουθήστε το kathimerini.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο kathimerini.gr
