Τη χρονιά της εθνικής καταστροφής στη Μικρά Ασία μάζεψαν τα πράγματά τους και έφυγαν από την Κωνσταντινούπολη. Εβαλαν πλώρη για τη Μασσαλία, αλλά όταν το πλοίο έδεσε στο λιμάνι του Πειραιά αποφάσισαν να μείνουν στην Ελλάδα, που τότε δεν γνώριζε από… μπισκότα.
Κάπως έτσι, σαν παραμύθι, ξεκινάει το 1922 η ιστορία της οικογένειας μπισκοτοποιών Παπαδοπούλου, και τα Πτι-Μπερ, τα Μιράντα και τα Γεμιστά μπαίνουν σιγά σιγά σε κάθε ελληνικό σπίτι.
Είναι μάλλον απίθανο να μην έχετε δει τη διαφήμιση-ταινία μικρού μήκους που προβάλλεται αυτές τις μέρες στους τηλεοπτικούς σταθμούς και μέσα σε λίγα λεπτά συμπυκνώνει την ιστορία της οικογένειας· και λέω απίθανο γιατί τις τελευταίες μέρες με έχουν ρωτήσει πολλοί φίλοι και γνωστοί αν κι εγώ την έχω δει.
Ολοι ανεξαιρέτως δηλώνουν ότι τους συγκίνησε πολύ. Και εμένα το ίδιο. Αρκετοί φίλοι μάλιστα επισκέφθηκαν το Μουσείο Μπενάκη για την έκθεση «Παπαδοπούλου 100. Η ιστορία της εταιρείας 1922-2022», μια παρουσίαση με στέρεη μουσειολογική αφήγηση και πλούσιο υλικό από το ιστορικό αρχείο της επιχείρησης.
«Εμείς οι παλιοί», είχε πει σε μια συνέντευξή του ο ιδρυτής της εταιρείας, Ευάγγελος Παπαδόπουλος, «με σκληρή δουλειά και αισιοδοξία, με εντιμότητα και τόλμη, με σεβασμό στον καταναλωτή, είδαμε τους κόπους μας να πιάνουν τόπο». Αντίστοιχες ιστορίες υπάρχουν αμέτρητες. Ιστορίες μικρών και μεγάλων επιτυχιών σε καιρούς ανέχειας και πόνου, όταν ακόμη και το να καταφέρει να επιβιώσει κανείς ήταν άθλος. Πόσο μάλλον να προκόψει.
Φέτος, με τη συμπλήρωση 100 χρόνων από τη Μικρασιατική Καταστροφή είναι ευκαιρία να αναδείξουμε αυτή την πλευρά. Να θυμηθούμε όλους αυτούς τους Ελληνες της Μικράς Ασίας που εγκατέλειψαν τις πατρογονικές τους εστίες, τις περιουσίες τους και βρέθηκαν ξεριζωμένοι στην Ελλάδα, εγκαταστάθηκαν στους προσφυγικούς συνοικισμούς, δούλεψαν σκληρά, έσκαψαν τη γη, πάλεψαν με πείσμα και αισιοδοξία, κίνησαν τον παραγωγικό τομέα μιας τραυματισμένης χώρας, μπόλιασαν την ελληνική κοινωνία με τις ιδέες, το ταλέντο, την παιδεία, τις μουσικές, τις παραδόσεις, τις γεύσεις τους.
Η ιστορία της οικογένειας Παπαδοπούλου μάς συγκινεί γιατί πολλοί από εμάς αναγνωρίζουμε ψηφίδες της δικής μας οικογενειακής ιστορίας.
