Ο Κώστας Λασκαράτος γεννήθηκε το 1983 στην Αθήνα. Είναι αριστούχος διδάκτωρ του Παντείου Πανεπιστημίου και εργάζεται ως δημοσιογράφος. Το πρώτο του βιβλίο «Πολιτισμός και εξωστρέφεια: Ο ρόλος των μουσείων και άλλων πολιτισμικών φορέων στην πολιτιστική διπλωματία και τη διεθνή αλληλοκατανόηση» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ι. Σιδέρης.
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
Τους «Φιλέλληνες» του Κρίστοφερ Γουντχάουζ, το «Αμερικανικός φιλελληνισμός» της Μορίν Σαντέλι και μια νέα έκδοση της AHEPA για το καθεστώς των θαλασσίων ζωνών της Ελλάδας, του τέως Προέδρου της Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλου.
Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;
Ο Μπερανζέ. Ο κεντρικός ήρωας στον «Ρινόκερο» του Ιονέσκο. Είναι γοητευτική η αντίστασή του απέναντι σε κάθε μαζική υστερία, σε ό,τι πιεστικά μας σερβίρεται, αλλά και σε όσα τελικά μας αποκτηνώνουν.
Διοργανώνετε ένα δείπνο. Ποιους συγγραφείς καλείτε, ζώντες και τεθνεώτες;
Τον Μενέλαο Λουντέμη, τη Ζωρζ Σαρή και την Αλκη Ζέη. Θα ήθελα να τους ρωτήσω τι πιστεύουν πως πήγε στραβά και ενώ μας μεγάλωσαν με τόσο υπέροχα έργα, γίναμε τελικά μεγαλώνοντας τόσο άγριοι ως κοινωνία.
Ποιο ήταν το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που μάθατε πρόσφατα χάρη στην ανάγνωση ενός βιβλίου;
Πως δεν υπάρχει ευτυχία όταν αυτά που πιστεύουμε διαφέρουν από αυτά που κάνουμε. Μέσα μας όλοι το γνωρίζουμε. Αλλά είναι μια χρήσιμη υπενθύμιση.
Ποιο κλασικό βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα πρώτη φορά;
Τη «Δίκη» του Κάφκα.
Γιατί χρειάζεται ο πολιτισμός την εξωστρέφεια; Και πώς την αποκτά;
Μέσω του πολιτισμού μπορούν να γεφυρωθούν διπλωματικές δυσκολίες, να βελτιωθεί η εικόνα ενός κράτους, να ενισχυθεί η οικονομία του ακόμη και να επιτευχθεί ένας μεγάλος εθνικός στόχος. Ολα αυτά απαιτούν εξωστρέφεια, η οποία, προκειμένου να αποδώσει καρπούς, πρέπει να υπακούει σε έναν ενιαίο εθνικό σχεδιασμό.
H πανδημία έπληξε τον πολιτισμό μας; Και αν ναι, πώς θα ανακτήσει τη δύναμή του;
Στην πιο βαθιά καραντίνα ο κόσμος διάβασε βιβλία, είδε ταινίες, άκουσε μουσική. Τα μουσεία έγιναν ακόμη πιο δημοκρατικά ψηφιοποιώντας –έστω αργοπορημένα– τις συλλογές τους. Η πανδημία δεν έπληξε τον πολιτισμό. Αλλαξε τη σχέση μας με τον πολιτισμό, πλήττοντας όμως σημαντικά την τσέπη των ανθρώπων που ασχολούνται με αυτόν.
Ποιο μήνυμα προσδοκάτε να περάσει στον μέσο αναγνώστη μέσα από το βιβλίο σας;
Ο Μίκης Θεοδωράκης είχε καταθέσει μια θέση που για πρώτη φορά δημοσιεύεται στο βιβλίο. Εστιάζει στην αξία δημιουργίας ενός σύγχρονου πολιτισμού, αντί να επικεντρωνόμαστε αποκλειστικά στην κληρονομιά των προγόνων μας. Με άλλα λόγια, είναι χρήσιμο να αντιληφθούμε πως δεν πρέπει να ασκούμε πολιτιστική διπλωματία μόνο με «παλιά υλικά».
