Αν κάποιος κάνει σήμερα μια μίνι περιήγηση στις περισσότερο ή λιγότερο mainstream ταινίες του αμερικανικού κινηματογράφου, θα παρατηρήσει μια χτυπητή… απουσία: αυτή του σεξ και του γυμνού. Τα στοιχεία αυτά υπάρχουν βέβαια στη μικρή οθόνη (π.χ. στα προγράμματα του ΗΒΟ), ωστόσο τείνουν πια να εκλείψουν σχεδόν ολοκληρωτικά στη σκοτεινή αίθουσα. Με αυτό κατά νου, αποκτά ακόμα περισσότερο ενδιαφέρον το αφιέρωμα που ξεκινάει από σήμερα το Cinobo στην «Greek Erotica» της δεκαετίας του 1970. Εντεκα συνολικά ταινίες καλούν τους συνδρομητές της πλατφόρμας σε ένα ταξίδι στον χρόνο, αλλά κυρίως στον «αθώο» αισθησιασμό και στην ερωτική έξαψη της εποχής.
Καλτ πετράδια
Βασικός οδηγός εδώ φυσικά είναι ο Ομηρος Ευστρατιάδης, με επτά από τις ταινίες του αφιερώματος να ανήκουν στον Ελληνα σκηνοθέτη και παραγωγό. Από το «Διαμάντια στο γυμνό σου σώμα» (1972), όπου κάνει την πρώτη του εμφάνιση ο Στάθης Ψάλτης, μέχρι το «Πιο θερμή από τον ήλιο» (1972), με την Αννα Φόνσου, τον Ανδρέα Μπάρκουλη και τη μουσική του Γιάννη Πουλόπουλου, τα καλτ πετράδια του Ευστρατιάδη ήρθαν σαν ενήλικη εναλλακτική στον τότε κινηματογράφο του συρμού, κόβοντας σε αρκετές περιπτώσεις και μεγάλο αριθμό εισιτηρίων. Η λίστα συμπληρώνεται με ταινίες όπως «Το κορίτσι βόμβα» (1976) του Νίκου Μαστοράκη, η «Αγουρη σάρκα» (1974) του Παναγιώτη Κωνσταντίνου και το «Κορίτσι και το άλογο» (1973) του Βαγγέλη Σερντάρη.
Εντεκα ταινίες καλούν τους συνδρομητές σε ένα ταξίδι στον χρόνο, αλλά κυρίως στον «αθώο» αισθησιασμό και στην ερωτική έξαψη της εποχής.
«Μην ξεχνάμε πως μιλάμε για μια εποχή, όπου η πρόσβαση στο γυμνό ήταν ουσιαστικά αδύνατη, υπήρχε μόνο στο σινεμά. Οι ταινίες αυτές παίζονταν σε συγκεκριμένες αίθουσες και ώρες προβολής, με κοινό σχεδόν αποκλειστικά ανδρικό. Εμείς βέβαια δεν στοχεύουμε να δώσουμε το “απαγορευμένο” στον θεατή –άλλωστε μιλάμε για soft υλικό με τα σημερινά δεδομένα– αλλά να παρουσιάσουμε ένα ενδιαφέρον υπο-είδος και ένα εναλλακτικό καλλιτεχνικό αποτύπωμα στην πορεία του ελληνικού σινεμά», μας λέει ο επιμελητής του αφιερώματος Τάσος Μελεμενίδης. Ο ίδιος επισημαίνει πως και ο όρος «τσόντα» προέρχεται από κείνη την εποχή, όπου δαιμόνιοι αιθουσάρχες και διανομείς πρόσθεταν κομμάτια σκληρού πορνό (τσόντες) σε τέτοιου είδους ταινίες, όταν ήξεραν πως δεν κινδύνευαν από τους ελέγχους των Αρχών.
Τουριστικές ατραξιόν
Αυτό το τελευταίο είναι επίσης αξιοσημείωτο, αν σκεφτεί κανείς πως τα περισσότερα από αυτά τα φιλμ γυρίστηκαν και κυκλοφόρησαν εν μέσω χούντας. Ως γνωστόν βέβαια, όταν μιλάει το χρήμα οι ηθικές αντιστάσεις κάμπτονται, πόσο μάλλον που συχνά αυτού του είδους οι ταινίες πλασάρονταν και ως… τουριστικές ατραξιόν με αφίσες στα αγγλικά, γεμάτες ήλιο, θάλασσα και φυσικά γυμνή σάρκα.
Και οι πρωταγωνιστές πάντως δεν ένιωθαν πως έπαιρναν μέρος σε πραγματικό πορνό. Ο Ανδρέας Μπάρκουλης, η Αννα Φόνσου, ο Ανέστης Βλάχος, η Μπέτυ Αρβανίτη, η Μαρία Αλιφέρη, η Ελενα Ναθαναήλ, ο Χρήστος Νομικός, ο Ούντο Κίερ και πολλοί άλλοι εμφανίζονται ως πρωταγωνιστές που δεν φοβούνται να βγάλουν τα ρούχα τους, όταν το σενάριο το απαιτεί. Τη δε μουσική επένδυση, εκτός από τον Πουλόπουλο, αναλαμβάνουν και άλλοι επιφανείς, όπως ο Μάνος Λοΐζος ή οι Πελόμα Μποκιού.
