Μπορώ να αλλάξω τον κόσμο με το βιολί μου; Σίγουρα όχι. Μπορώ ίσως να βελτιώσω ένα μικρό, ελάχιστο μέρος του; Πολύ θα το ήθελα. Μπορώ όμως να προσπαθήσω και να ελπίζω πως κάποιοι θα με ακούσουν και θα νιώσουν τη δική μου συγκίνηση όποτε αγγίζω τα αριστουργήματα της μουσικής.
07.00
Η κάθε μέρα έχει αρκετές ώρες μελέτης με το βιολί, μια ασχολία που κουράζει και «πονάει» –κυριολεκτικά– σωματικά. Στο σαγόνι, στην πλάτη, στα χέρια… Ξεκινώ ακούγοντας αργεντίνικα τάνγκο που μου φτιάχνουν τη διάθεση. Μετά πίνω ένα ελληνικό καφεδάκι στη «Μουριά», το καφενεδάκι του Χρήστου. Διαβάζω τα νέα του κόσμου και του μουσικού κόσμου, τα σχετικά με πλειστηριασμούς μουσικών οργάνων, παρουσιάσεις και σχετικά άρθρα.
08.30
Πρέπει να ετοιμαστούν τα έργα που θα παρουσιάσουμε με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, να καθοριστούν τα τεχνικά μέρη και να μελετηθεί η παρτιτούρα. Προσπαθώ να «ξανα-ανακαλύπτω» κάθε έργο ακόμη και αν το έχω παίξει πολλές φορές. Επιδιώκω να απελευθερώνομαι από τις τεχνικές δυσκολίες ώστε να μπορώ να οδηγηθώ στην απόδοση των συναισθημάτων, όπως στην περίπτωση του «Η ζωή ενός ήρωα» του Ρίχαρντ Στράους, που είναι πρακτικά ένα κοντσέρτο για βιολί μέσα σε ένα συμφωνικό ποίημα. Ισχύει και γενικότερα όμως, ότι η κάθε εκτέλεση πρέπει να διαθέτει φρεσκάδα. Χωρίς αγκυλώσεις να αγκαλιάζει τις νέες ιδέες του εκάστοτε μαέστρου. Ομολογώ πως νιώθω μεγάλη ευθύνη και λόγω της θέσης του εξάρχοντος της ορχήστρας που κατέχω εδώ και μία εικοσαετία πια. Να δώσω στους αρχιμουσικούς την ευκαιρία να περάσουν τη γνώση, τις ιδέες και το ταλέντο τους στην ορχήστρα.
10.00
Για πέντε γενιές είμαστε μουσικοί στην οικογένειά μου. Η γυναίκα μου ήταν συνάδελφος στην ορχήστρα. Ο αδελφός μου επίσης. Τα παιδιά μου είναι και τα δύο μουσικοί. Το ότι η μουσική κυλά… στο αίμα μας δεν μειώνει το άγχος της συναυλίας την Παρασκευή. Αντίθετα το εντείνει. Με αυτή τη φόρτιση ξεκινά η δοκιμή με την ορχήστρα, ωστόσο η προσμονή και η ζωντανή ερμηνεία στο τέλος με αποζημιώνουν.
15.00
Eχω την τύχη να μένω κοντά στο Μέγαρο Μουσικής, οπότε δεν χάνω πολύ χρόνο σε μετακινήσεις. Κάνω κάποια από τα ψώνια της ημέρας και πηγαίνω για φαγητό στο σπίτι. Με τη γυναίκα μου συζητάμε για τα παιδιά μας που μεγάλωσαν και δεν είναι πια μαζί μας, διάφορα τρέχοντα αλλά και για μουσική, την ορχήστρα, τα νέα της ημέρας. Μετά ξεκουράζομαι. Oπως έλεγε ο πατέρας μου, «πάω να ησυχάσω λίγο», τότε που κάτι τέτοιο ήταν αυτονόητο για όλο τον κόσμο.
«Υπάρχει ο μύθος ότι ζούμε μέσα στην τέχνη μακριά από τα προβλήματα του κόσμου. Τι φαντάζεστε λοιπόν; Πως οι μουσικοί δεν πληρώνουν ρεύμα;».
17.00
Η διδασκαλία υπήρξε μεγάλο μέρος της δραστηριότητάς μου και η επαφή με τους νέους σχεδόν συνεχής είτε ως δάσκαλος βιολιού είτε ως μαέστρος της ορχήστρας νέων του Συλλόγου «Οι Φίλοι της Μουσικής» Καμεράτα τζούνιορ. Ομως πιστεύω και εφαρμόζω το ρητό «τόπο στα νιάτα». Είμαι πρόθυμος να βοηθήσω όποτε μου ζητηθεί και το κάνω, κατά προτίμηση νωρίς το απόγευμα. Αρκετοί παλιοί μαθητές μου είναι πλέον συνάδελφοι και τους καμαρώνω πολύ.
19.00
Είναι οι ώρες της προσωπικής μελέτης και άσκησης και στο ρεπερτόριο μουσικής δωματίου. Η μελέτη είναι επίπονη αλλά και ευχάριστη. Οπως έλεγε ο αγαπημένος μου δάσκαλος Αλεξάντερ Πάβλιβιτς: Οχι μόνο κάνεις κάτι που σου αρέσει, σε πληρώνουν κιόλας περισσότερο ή λιγότερο.
21.00
Μιλάω είτε με τον γιο μου που ζει στη Γερμανία, είτε με την κόρη μου που ζει στην Ελλάδα με την οποία κανονίζουμε να συναντηθούμε την Κυριακή. Οι παραδοσιακές μυρωδιές της κουζίνας με μαγεύουν.
22.30
Ετοιμάζομαι για ύπνο. Τελευταίες σκέψεις: Ξέρετε, κάποιες φορές γελάω με τον τρόπο που –συχνά– αντιμετωπίζονται οι μουσικοί. Υπάρχει ο μύθος ότι ζούμε μέσα στην τέχνη μακριά από τα προβλήματα του κόσμου, ότι «τρεφόμαστε» μόνο με το πνεύμα. Τι φαντάζεστε λοιπόν; Πως οι μουσικοί δεν πληρώνουν ρεύμα; Πως δεν πονάει το δόντι τους; Πως δεν πάνε το αυτοκίνητό τους στο συνεργείο ή στη λαϊκή να πάρουν ντομάτες; Ναι, λέμε «παίζω» βιολί, παίζω μουσική. Δεν είναι καθόλου παιγνίδι όμως. Θα ήταν καλύτερο αν λέγαμε, ηχώ το βιολί ή κάτι παρόμοιο. Γιατί το παίζω παραπέμπει σε μία κατάσταση πολύ ευχάριστη, και πράγματι σε σχέση με άλλους επαγγελματίες είμαστε προνομιούχοι. Αυτό όμως δεν μειώνει το άγχος, την έκθεση, την ευθύνη και τον σωματικό πόνο.
Ο Δημήτρης Σέμσης είναι εξάρχων της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών. Η ΚΟΑ στον Πειραιά – 30 χρόνια από τον θάνατο του Αστορ Πιατσόλα, Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, Δευτέρα 11 Απριλίου, 20.30.
Ακολουθήστε το kathimerini.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο kathimerini.gr
