Παιδάκια με όπλα ή άνδρες με όπλο τον στίχο;

Παιδάκια με όπλα ή άνδρες με όπλο τον στίχο;

Οι τράπερ που βρέθηκαν ξανά στην επικαιρότητα για τους λάθος λόγους και το πραγματικό χιπ χοπ από τα σπλάχνα της κοινωνίας

3' 21" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Το όπλο, λέει, ήταν για τις ανάγκες ενός βίντεο κλιπ. Διότι, ως γνωστόν, η ελληνική τραπ δίνει έμφαση στον ρεαλισμό. Αυτό δήλωσε τουλάχιστον στο δικαστήριο ο Trannos, ο νεαρός τράπερ που συνελήφθη τις προάλλες στο Περιστέρι έχοντας στην κατοχή του ένα Glock· στα τραγούδια του μιλάει για περηφάνια, για όλων των ειδών τα όπλα, αλλά και για ακριβά αυτοκίνητα, ακριβά ρούχα, ακριβές γυναίκες… τα συνηθισμένα του συγκεκριμένου μουσικού, υποείδους που έχει τα τελευταία χρόνια αιχμαλωτίσει όχι μόνο την Ελλάδα αλλά και τον υπόλοιπο πλανήτη. Υπάρχουν κομμάτια του 22χρονου Trannos στο YouΤube που έχουν 15 εκατομμύρια «χτυπήματα», άλλοι εγχώριοι τράπερ βρίσκονται ακόμη ψηλότερα.

Τον ίδιο αριθμό θεάσεων στην πλατφόρμα έχουν, πάντως, και μερικά κομμάτια του ΛΕΞ. Εκείνος, βέβαια, δεν έχει πίσω του μια ισχυρή εταιρεία παραγωγής όπως η Capital Music, ούτε εκστρατεία προώθησης στα σόσιαλ μίντια. Επίσης κάνει πραγματικό χιπ χοπ, από εκείνο που ξεπήδησε από τις φτωχογειτονιές της Αμερικής και σήμερα αποτελεί τον βασικό μουσικό δρόμο έκφρασης της νέας γενιάς, όπως ήταν επί δεκαετίες το παλιομοδίτικο πια ροκ. Κι εκεί βέβαια για κάθε Queen και Led Zeppelin, υπήρχαν και οι εκάστοτε Kiss και Motley Crue, ένα παρακλάδι δηλαδή εξαιρετικά δημοφιλές, αλλά ούτε καν κοντά στην ίδια καλλιτεχνική αξία.

Πίσω στον ΛΕΞ όμως, τον σπουδαιότερο ίσως Ελληνα εκπρόσωπο του χιπ χοπ σήμερα, όχι μόνο επειδή τον ακούν περίπου οι πάντες –από «μεταλάδες» μέχρι… ρεμπέτηδες– αλλά κυρίως επειδή η τέχνη του μιλάει από μόνη της. «Από το πολύχρωμο κέντρο μέχρι το γκρίζο των εργατικών/ μελαγχολούμε μονάχοι κι ακούμε το μπλουζ των αστεροειδών», λέει ο ποιητής ΛΕΞ, σε ένα κομμάτι του καινούργιου δίσκου του με τίτλο «Metro». Γέννημα-θρέμμα της Θεσσαλονίκης, του «πιο μεγάλου χωριού στην Ελλάδα με ενάμισι εκατομμύριο ψυχές», όπως αναφέρει αλλού ο ίδιος, ο 37χρονος σήμερα ΛΕΞ ραπάρει για τα σπλάχνα της πόλης: για τους πιτσιρικάδες που κάνουν μικροεγκλήματα «για να τη βγάλουν», για την αστυνομική αυθαιρεσία, την οπαδική βία («εκεί έξω που δολοφονούνται τις νύχτες παιδιά»), την αέναη οικονομική κρίση, αλλά και τον έρωτα και τους τρόμους της ψυχής.

Το πραγματικό χιπ χοπ είναι εκείνο που ξεπήδησε από τις φτωχο- γειτονιές της Αμερικής και αποτελεί τον μου- σικό δρόμο έκφρασης της νέας γενιάς.

«Δεν με ενδιαφέρει τι αμάξι οδηγάς/ πες μου πού φτάνεις γι’ αυτά που αγαπάς». Η αντίθεση με τις αλαζονικές κορώνες των τράπερ δεν θα μπορούσε να είναι πιο χτυπητή, παρ’ όλα αυτά στο νέο άλμπουμ ο ΛΕΞ επιφυλάσσει ένα στίχο-φόρο τιμής στον πρόωρα χαμένο Madclip, ενώ δεν κάνει καμία ευθεία αναφορά στο δήθεν ραπ της «άλλης πλευράς». Αντιθέτως, μιλάει για το κίνημα Black Lives Matter και τον Σπάικ Λι, πριν μας προσγειώσει ξανά με υποδόριο χιούμορ στην ελληνική πραγματικότητα: «Ανησυχεί μη λιώσουν οι πάγοι και πνιγούμε απ’ τα κύματα/ της λέω ξέχνα τα αυτά, εδώ είναι Βαλκάνια, έχουμε άλλα προβλήματα».

Την ίδια ημέρα με το «Metro» του ΛΕΞ, στην παγκόσμια σκηνή προσγειώθηκε το «Mr. Morale & The Big Steppers» του Κέντρικ Λαμάρ. Ο σημαντικότερος ίσως Αμερικανός ράπερ της νέας γενιάς ευχαρίστησε τους θαυμαστές του με έναν χορταστικό δίσκο 18 κομματιών, με άψογη παραγωγή, συνεργασίες και τη συνηθισμένη απίστευτη ικανότητά του στην απόδοση (delivery) των στίχων. Από την άλλη, ο σημερινός Λαμάρ, ο οποίος μεγάλωσε στις φτωχογειτονιές του Κόμπτον, είναι εδώ και χρόνια ένας πολυεκατομμυριούχος καλλιτέχνης με τον κόσμο στα πόδια του· πόσο μπορεί άραγε να ταυτιστεί πλέον και να εκφράσει τις ανησυχίες του πλήθους, όπως κάνει το αυθεντικό χιπ χοπ;

Το ερώτημα είναι μάλλον ρητορικό και μέρος της απάντησης βρίσκεται μέσα στο ίδιο το άλμπουμ, το οποίο καλλιτεχνικά είναι ένα ακόμη διαμάντι. Αντλώντας μουσικές από όλο το φάσμα της «μαύρης» παράδοσης (τζαζ, σόουλ κ.ά.) το σύνολο κινείται μεταξύ πρωτότυπων πειραματισμών και αναπόφευκτων ραδιοφωνικών χιτ, θίγοντας ωστόσο και πολύ σοβαρά θέματα, όπως η ομοφοβία, η ψυχική υγεία, η cancel culture και άλλα. Στο δε «We Cry Together» παρακολουθούμε έναν απίθανο ραπ καβγά ανάμεσα σε ένα ζευγάρι, με ακατάσχετο υβρεολόγιο και την υπέροχα ειρωνική εισαγωγή «This is what the world sounds like» (έτσι ακούγεται ο κόσμος).

Ειδήσεις σήμερα

Ακολουθήστε το kathimerini.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο kathimerini.gr

comment-below Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή
MHT