«Ευχαριστώ πολύ το φεστιβάλ, που αναγνωρίζει πως και το ντοκιμαντέρ είναι σινεμά», είπε η Λόρα Πόιτρας, κρατώντας με περηφάνια τον Χρυσό Λέοντα στην τελετή απονομής που πραγματοποιήθηκε το βράδυ του περασμένου Σαββάτου στη Βενετία. Η Αμερικανίδα κινηματογραφίστρια κέρδισε το κορυφαίο βραβείο στη Μόστρα για το ντοκιμαντέρ «All the Beauty and the Bloodshed», συνεχίζοντας τη μίνι παράδοση που θέλει σχεδόν αποκλειστικά γυναίκες να επικρατούν στα μεγάλα φεστιβάλ, αλλά και στα Οσκαρ, την τελευταία διετία. Η ίδια η Πόιτρας, έπειτα από το επίσης πολυβραβευμένο «Citizenfour» για τον Εντουαρντ Σνόουντεν, συνέχισε εδώ το ντοκιμαντέρ «ακτιβισμού», με ένα φιλμ γύρω από την ιστορία της φωτογράφου Ναν Γκόλντιν και της μακροχρόνιας μάχης της τελευταίας κόντρα στην πανίσχυρη οικογένεια Σάκλερ, υπεύθυνη για την κρίση των οπιοειδών. Από τον χώρο του ντοκιμαντέρ προέρχεται και η Αλίς Ντιόπ, στην οποία απονεμήθηκε το δεύτερο τη τάξει Μεγάλο Βραβείο της επιτροπής για το μυθοπλαστικό ντεμπούτο της, «Saint Omer», άλλη μία ιστορία γυναικείου αγώνα, αυτήν τη φορά μιας μάνας η οποία κατηγορείται για τον θάνατο του βρέφους της.
Και αν τα δύο πρώτα βραβεία δεν ήταν ακριβώς αναμενόμενα, τα υπόλοιπα που δόθηκαν στην τελετή του Σαββάτου λίγο-πολύ τα περιμέναμε. Αρχικά εκείνο που (πανάξια) κέρδισε η Κέιτ Μπλάνσετ για τη συναρπαστική δουλειά της στο «TAR» του Τοντ Φιλντ, παίρνοντας αυτομάτως κεφάλι και στην οσκαρική κούρσα. Μία από τις καλύτερες ερμηνείες της καριέρας του έδωσε αναμφισβήτητα και ο Κόλιν Φάρελ, σε έναν παράξενο, μεταιχμιακό ρόλο, τον οποίο έγραψε για εκείνον ο Μάρτιν Μακ Ντόνα στο «The Banshees of Inisherin».
Η τελευταία ήταν άλλωστε μία από τις κορυφαίες ταινίες της φετινής διοργάνωσης και απολύτως δίκαια τιμήθηκε επίσης με το βραβείο σεναρίου – ένα πραγματικό κέντημα του Μακ Ντόνα, κάπου ανάμεσα στην κωμωδία χαρακτήρων και στην αρχαία τραγωδία. Από εκεί κι έπειτα ο Ασημένιος Λέοντας για τη σκηνοθεσία πήγε στον Λούκα Γκουαντανίνο για το «Bones and All», αδικώντας ίσως λίγο την απίθανη δουλειά που έκανε ο Ρομέν Γαβράς στο δικό του «Athena». Από την άλλη και η κανιβαλιστική ιστορία ενηλικίωσης του Ιταλού κινηματογραφιστή ήταν σίγουρα από αυτές που θα μας μείνουν για την τόλμη και το απολαυστικό μαύρο χιούμορ της.
Συνολικά αυτό που μπορούμε να πούμε είναι πως η φετινή Μόστρα συνέχισε στον δρόμο που χαράζει τα τελευταία χρόνια: ένα μείγμα χολιγουντιανής λάμψης μαζί με σημαντικό κοινωνικό πρόσημο, το οποίο περηφανεύεται να προβάλλει και να επιβραβεύει.
