Η διεθνής ακτινοβολία του σινεμά του Θόδωρου Αγγελόπουλου είναι από τα πράγματα που δεν επιδέχονται αμφισβήτηση. Και δεν μιλάμε μόνο για την Ευρώπη, στα φεστιβάλ της οποίας ο Ελληνας κινηματογραφιστής τιμήθηκε επανειλημμένως, με αποκορύφωμα τον Χρυσό Φοίνικα του 1998 για το «Μια αιωνιότητα και μια μέρα», αλλά και για την (θεωρητικά) κάπως πιο απόμακρη στο σινεμά του Αμερική. Αυτές τις μέρες και μέχρι τις 18 Δεκεμβρίου, «τρέχει» στο Hammer Museum του Λος Αντζελες ένα μεγάλο αφιέρωμα στον Θόδωρο Αγγελόπουλο, σε μια διοργάνωση του Αρχείου Κινηματογράφου και Τηλεόρασης του UCLA και του Κέντρου Σπουδών Ελληνικού Πολιτισμού του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος.
Η ρετροσπεκτίβα με τίτλο «Landscapes of Time» που παρουσιάζεται στην κινηματογραφική αίθουσα «Billy Wilder» –φέρει το όνομα του θρυλικού Αμερικανού ομότεχνου– περιλαμβάνει περίπου τα πάντα: ολόκληρη τη μεγάλου μήκους φιλμογραφία του Ελληνα σκηνοθέτη συν κάποιες επιλεγμένες μικρού μήκους, όπως το «Αθήνα, επιστροφή στην Ακρόπολη» του 1983. Η αρχή έγινε στις 14 Οκτωβρίου με το «Τοπίο στην ομίχλη», ενώ την αυλαία θα ρίξει τον Δεκέμβριο ο ανεπανάληπτος «Θίασος». Θα μεσολαβήσουν, όπως είπαμε, όλα τα υπόλοιπα φιλμ, όχι με χρονολογική σειρά, αλλά μάλλον σύμφωνα με τις θεματικές και τους άξονες που απασχόλησαν τον ίδιο τον Αγγελόπουλο.
«Σε μια καριέρα σχεδόν πέντε δεκαετιών, ο Τεό Αγγελόπουλος εξερεύνησε τα σταυροδρόμια της ιστορίας και της μνήμης, του χρόνου και του χώρου, μέσα από ένα πανίσχυρο, προσωπικό όραμα, το οποίο είχε προφανή αντίκτυπο εξίσου σε γενιές θεατών και καλλιτεχνών. Εχοντας την απαραίτητη υποστήριξη των πανεπιστημιακών και μη συνεργατών μας, είμαστε ενθουσιασμένοι που παρουσιάζουμε αυτή τη σπάνια ευκαιρία, ώστε να απολαύσει κανείς το έργο ενός πραγματικού γίγαντα του παγκόσμιου καλλιτεχνικού σινεμά στη μεγάλη οθόνη», σημειώνει ο υπεύθυνος προγράμματος του Αρχείου, Πολ Μάλκολμ.
Προβάλλεται όλη η φιλμογραφία του και η μικρού μήκους «Αθήνα, επιστροφή στην Ακρόπολη» του 1983.
Το στοιχείο στο οποίο εστιάζουν τόσο οι διοργανωτές της ρετροσπεκτίβας, όσο και οι ανταποκρίσεις από σημαντικά αμερικανικά μέσα (π.χ. του Variety) είναι το ασύγκριτο τεχνικό επίπεδο του αγγελοπουλικού έργου, με την επική κλίμακα και τα εντυπωσιακά κάδρα· επιπλέον στέκονται στις προσωπικές ιστορίες των ηρώων του, τα «ταξίδια» που εκείνοι κάνουν και τόσο συχνά μπλέκονται με τη φουρτουνιασμένη πορεία της Ελλάδας αλλά και του κόσμου στον 20ό αιώνα.
«Αυτά τα έντονα πολιτικά, βαθιά πνευματικά και οπτικά μαγευτικά έργα, εμπνέουν τον θεατή να σκεφτεί, να αναστοχαστεί και να ονειρευτεί. Τα θέματα που εξερεύνησε στις ταινίες του, ιδιαίτερα εκείνα της μετανάστευσης και του εκτοπισμού, είναι σήμερα τόσο επίκαιρα όσο ήταν και την εποχή που αυτές γυρίστηκαν», επισημαίνει από την πλευρά της η διευθύντρια του πανεπιστημιακού βραχίονα του ΙΣΝ στο UCLA, Σάρον Γκέρστελ.
Η αλήθεια είναι πως στην αμερικανική πρωτεύουσα του κινηματογράφου, το Λος Αντζελες, το ενδιαφέρον γύρω από το ελληνικό σινεμά έχει γίνει πιο έντονο τα τελευταία χρόνια, με όλο και περισσότερες χολιγουντιανές παραγωγές να έρχονται για γυρίσματα στη χώρα μας. Αντίστοιχα, σε ένα είδος αμφίδρομης «συναλλαγής», ελληνικές ταινίες, σύγχρονες και παλιότερες, ταξιδεύουν έως εκεί, με τη βοήθεια και του δραστήριου Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου του Λος Αντζελες.
