Αμστερνταμ ★★ ½
ΔΡΑΜΑ (2022)
Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Ο’ Ράσελ
Ερμηνείες: Κρίστιαν Μπέιλ, Μάργκοτ Ρόμπι, Τζον Ντέιβιντ Ουάσιγκτον
Την υπόθεση κάνει ενδιαφέρουσα μια σατανική συνωμοσία με στόχο τον εκφασισμό της Αμερικής, ωστόσο οι σεναριακές τρύπες και η διακοπή του ρυθμού είναι συχνό φαινόμενο.
Ο πέντε φορές υποψήφιος για Οσκαρ Ντέιβιντ Ο’ Ράσελ («Οδηγός αισιοδοξίας») επιστρέφει με μια ταινία, η οποία φιλοδοξεί να παντρέψει τα ιστορικά γεγονότα με μία από τις συνηθισμένες του δραμεντί χαρακτήρων. Βρισκόμαστε στη δεκαετία του 1930, όταν δύο καλοί φίλοι και παλιοί συμπολεμιστές του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Μπερτ (Κρίστιαν Μπέιλ) και ο Χάρολντ (Τζον Ντ. Ουάσιγκτον), ανακαλύπτουν τη δολοφονία του πρώην συνταγματάρχη τους. Καθώς προσπαθούν να ξεδιαλύνουν την υπόθεση, πέφτουν πάνω σε μια καλή τους φίλη (Μάργκοτ Ρόμπι) από την εποχή που οι τρεις τους ζούσαν ξέγνοιαστοι στο Αμστερνταμ και, φυσικά, τη βάζουν στο… κόλπο. Τα πράγματα ωστόσο θα γίνουν περίπλοκα, μιας και πίσω από την υπόθεση κρύβεται μια σατανική συνωμοσία με στόχο τον εκφασισμό της Αμερικής.
Ο Ο’ Ράσελ γίνεται ακόμη πιο χαοτικός σε σχέση π.χ. με τον «Οδηγό διαπλοκής», υπογράφοντας ένα σενάριο που κινείται σε πολλές διαφορετικές κατευθύνσεις, όχι πάντα σχετικές ή έστω ταιριαστές μεταξύ τους. Βασικό θέμα εδώ αποτελεί η αμερικανική ταυτότητα, με ευθείες παραπομπές στο φυλετικό ζήτημα, καθώς φυσικά και η φιλία και η αγάπη, η οποία αποτελεί το αντίδοτο απέναντι στο «κακό» που απειλεί τον κόσμο.
Το τελευταίο προσωποποιείται σε κάποιους χαρακτήρες, οι οποίοι μάλλον προσομοιάζουν σε καρικατούρες και λιγότερο αποτελούν πειστικούς αντιπάλους των ηρώων.
Ενδιαφέρον έχει, πάντως, ότι το παρελθόν αυτών των ηρώων περνάει μπροστά από την κάμερα, βοηθώντας μας να τους κατανοήσουμε περισσότερο, ακόμη και αν, ξανά, οι ιστορίες τους δεν δένουν ακριβώς με την κυρίως αφήγηση.
Γενικώς εδώ οι σεναριακές τρύπες, οι χασμωδίες και η δια-κοπή του ρυθμού είναι συχνό φαινόμενο, σε ένα φιλμ που διατηρεί το υποδόριο χιούμορ και την ιδιοφυΐα του Αμερικανού κινηματογραφιστή σε κάποιες παρατηρήσεις του, ωστόσο κυλάει αρκετά άνευρα στη μεγαλύτερη διάρκειά του.
Αν το σύνολο καταφέρνει τελικά να σταθεί, το οφείλει σε κάποιους καλογραμμένους χαρακτήρες και ιδίως σε αυτόν του Κρίστιαν Μπέιλ, ο οποίος είναι, ως συνήθως, άψογος στην απόδοσή του. Συνοδεύεται δε, ως συνήθως στις ταινίες του Ο’ Ράσελ, από πλήθος χολιγουντιανών αστέρων, όπως ο Ρόμπερτ ντε Νίρο, η Ανια Τέιλορ-Τζόι, ο Κρις Ροκ, ο Ράμι Μάλεκ, ο Μάικλ Σάνον, η Ζόι Σαλντάνα, αλλά και η Τέιλορ Σουίφτ σε ρόλο-έκπληξη.
