Τις προηγούμενες ημέρες, η έντονη φημολογία για την υγεία της είχε κάνει αρκετούς να προεξοφλήσουν την απώλειά της. Εστω και με τον λάθος τρόπο, πάντως, είχε επιβεβαιωθεί τότε, στα κοινωνικά δίκτυα και αλλού, ότι η Μίνα Αδαμάκη ήταν κάτι παραπάνω από δημοφιλής στο κοινό. Και αυτή τη φορά θα ήταν αλήθεια: η αγαπητή ηθοποιός έφυγε χθες από τη ζωή σε ηλικία 78 ετών, αντιμετωπίζοντας σοβαρό πρόβλημα υγείας.
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Βόλο, σε ένα σπίτι αστικό. Ο έμπορος πατέρας της ονειρευόταν για εκείνη έναν καλό γάμο, γαλλικά και πιάνο. Ομως η Μίνα Αδαμάκη, με παρότρυνση της αδελφής της, είδε στην πόλη της μια περιοδεύουσα παράσταση του Θεάτρου Τέχνης –μερικά κωμικά μονόπρακτα του Τσέχωφ– και μαγεύτηκε. Ο πατέρας της ούτε που ήθελε να ακούσει για θέατρο, αλλά εκείνη τον έπεισε να την αφήσει να δοκιμαστεί στη Νομική. Και ενώ παρακολουθούσε μαθήματα, στόχος ήταν η Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης. Πέρασε ερμηνεύοντας έναν σαιξπηρικό μονόλογο, αν και ο Κάρολος Κουν την είχε ρωτήσει: «Μήπως έχετε να μας πείτε και κάτι από κωμωδία;».
Σπούδασε επίσης κουκλοθέατρο και παντομίμα στο Λονδίνο, συνίδρυσε τη Θεατρική Συντεχνία και υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Ελεύθερης Σκηνής, και όταν πια είχε καταλάβει και η ίδια εκείνο που είχε αντιληφθεί ο Κουν, θα το έκανε με χάρη, ευγένεια, αμεσότητα, καλλιέργεια και ελευθερία. Τα χρειάζεται όλα αυτά η κωμωδία, και η Μίνα Αδαμάκη δεν τα εφάρμοσε μόνο στον εμβληματικό ρόλο της ως Ειρήνη Χαρίτου στις τηλεοπτικές «Τρεις Χάριτες», αλλά και στις μετέπειτα διαφορετικές δουλειές της στην οθόνη και στη σκηνή, που θα συνεχίζονταν μέχρι πρόσφατα: η «Μήδεια» του Μποστ τη σεζόν 2019-20 αλλά και η «Φαίδρα» την επόμενη περίοδο είναι μερικά ενδεικτικά παραδείγματα.
«Το φίλτρο στη ζωή μου ήταν η τέχνη», έλεγε σε συνέντευξή της στην «Κ». «Μου πήρε χρόνο, αλλά είμαι ευτυχής που τον έδωσα εκεί που ήθελα».
