Στα εγχώρια social media έγινε δεκτό σαν εθνικό τονωτικό με αριστοκρατική βούλα, σαν αντικείμενο σαρκασμού ή έστω σαν ένα ακόμη ενδιαφέρον ειδησάριο. Στα βρετανικά, επίσης δεν πέρασε απαρατήρητο: «Η δούκισσα του Σάσεξ κλείνει το τελευταίο της podcast με έναν αιχμηρό στίχο», διάβαζε κανείς χθες στην ιστοσελίδα της Telegraph. Και οι εξηγήσεις δίνονταν ήδη από την αρχή του άρθρου: Στην αποφώνησή της από το φινάλε της σειράς «Archetypes» που παρουσιάζει στο Spotify, η Μέγκαν Μαρκλ χρησιμοποίησε το ποίημα του Ντίνου Χριστιανόπουλου «και τι δεν κάνατε για να με θάψετε / όμως ξεχάσατε πως ήμουν σπόρος». Ποια ήταν τα συμφραζόμενα; Από τον Αύγουστο που ξεκίνησε, το podcast «Archetypes» της Μαρκλ εστιάζει κυρίως σε ζητήματα ισότητας των φύλων και αρνητικών γυναικείων στερεοτύπων.
Στο τελευταίο επεισόδιο η Μαρκλ καταπιάστηκε με το θέμα από τη σκοπιά των ανδρών. Και αποχαιρέτησε το κοινό της αναφέροντας ρητά το όνομα του Ντίνου Χριστιανόπουλου και απαγγέλλοντας το μικρό ποίημά του, το οποίο ταίριαζε, όπως είπε, σαν κλείσιμο μιας συζήτησης για τις ταμπέλες, τα στερεότυπα και τα κουτάκια που κατηγοριοποιούν τους ανθρώπους.
Το συγκεκριμένο ποίημα του Χριστιανόπουλου, πάντως (από τη συλλογή «Το κορμί και το σαράκι» του 1964), δεν ήταν άγνωστο μέχρι χθες στο διεθνές κοινό. Εχει μεταφραστεί σε αρκετές γλώσσες. Εχει εμφανιστεί και ως σύνθημα στο κίνημα «Black Lives Matter». Και κάποτε είχε κάνει διαδικτυακή καριέρα σαν παλιά μεξικανική παροιμία.
