Whitney Houston: I wanna dance with somebody ★★½
ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ (2022)
Σκηνοθεσία: Κάσι Λέμονς
Ερμηνείες: Ναόμι Ακι, Στάνλεϊ Τούτσι, Αστον Σάντερς
«Η ικανότητά της να τραγουδάει γρήγορα, σε συνδυασμό με τον απίστευτο έλεγχο της φωνής της, την έκαναν την κορυφαία R&B τραγουδίστρια. Γι’ αυτό θα τη θυμόμαστε πάντα».
Μια από τις σπουδαιότερες φωνές στην ιστορία της μουσικής βιογραφείται κινηματογραφικά, σε σκηνοθεσία της Κάσι Λέμονς και σενάριο του υποψήφιου για Οσκαρ Αντονι Μακάρτεν, του «Bohemian Rapsody». Οσκαρική υποψηφιότητα εξασφαλίζει μάλλον από τώρα και η Ναόμι Ακι, υποδυόμενη τη Γουίτνεϊ Χιούστον, από τα πρώτα της βήματα στην τοπική χορωδία του Νιου Τζέρσεϊ και δίπλα στην επίσης τραγουδίστρια μητέρα της, μέχρι το πρόωρο, τραγικό τέλος της το 2012. Στο ενδιάμεσο υπάρχουν φυσικά η απόλυτη καταξίωση, οι τεράστιες εμπορικές επιτυχίες, οι στιγμές μαγείας που χάρισε σε εκατομμύρια θαυμαστές της, αλλά και τα προσωπικά προβλήματα και η μοιραία εξάρτηση από τις ουσίες.
Οι Λέμονς και Μακάρτεν κρατούν αυστηρά γραμμική την αφήγηση σε μια κατά βάση ακαδημαϊκή βιογραφία, η οποία πάντως έχει να προσφέρει αρκετές συγκινήσεις, ιδιαίτερα στους πολυάριθμους φαν της Γουίτνεϊ Χιούστον. Η ιστορία της άλλωστε, μέχρι ενός σημείου, μοιάζει σχεδόν παραμυθένια. Η απαιτητική μητέρα, ο μπίζνεσμαν πατέρας και φυσικά το πηγαίο ταλέντο της με τις γκόσπελ καταβολές οδηγούν σύντομα τη νεαρή Γουίτνεϊ στο κατώφλι της μουσικής βιομηχανίας και συγκεκριμένα του θρυλικού παραγωγού Κλάιβ Ντέιβις, τον οποίο υποδύεται άψογα ο Στάνλεϊ Τούτσι.
«Η ικανότητά της να τραγουδάει γρήγορα, σε συνδυασμό με τον απίστευτο έλεγχο της φωνής της στις μπαλάντες, την έκαναν την απόλυτη ποπ και την κορυφαία R&B τραγουδίστρια. Γι’ αυτό ξεχώριζε τόσα χρόνια και θα τη θυμόμαστε πάντα», σημειώνει ο ίδιος ο Ντέιβις, ο οποίος παρέμεινε στενός συνεργάτης της Χιούστον έως το τέλος. Στην ταινία βλέπουμε να πηγαίνει μαζί του από το «I wanna dance with somebody» έως το «I will always love you» και τις υπόλοιπες μεγάλες επιτυχίες που σάρωσαν τα τσαρτ σε ολόκληρο τον κόσμο. Η σκοτεινή πλευρά είναι επίσης εκεί, με έναν επεισοδιακό γάμο, τις σεξουαλικές αναζητήσεις, τη δύσκολη σχέση με τον πατέρα της και την τεράστια ψυχολογική πίεση, η οποία έβρισκε διέξοδο στα ναρκωτικά.
Ολα αυτά περνούν πολύ αναλυτικά μπροστά από την κάμερα στη δυομισάωρη διάρκεια της ταινίας, η οποία θα είχε πιθανότατα περισσότερη συνοχή και ρυθμό αν ήταν σημαντικά μικρότερη, δίχως να «ξεχειλώνει» σεναριακά κάποιες από τις σκηνές της. Παρ’ όλα αυτά δεν μπορεί να μη σταθεί κανείς στην αφοσιωμένη ερμηνεία της Ναόμι Ακι, η οποία καταφέρνει να αναδείξει μια πολύπλευρη Γουίτνεϊ, σε ένα κατά τα λοιπά μάλλον μονοδιάστατο φιλμ.
