Είναι ένα έργο που περιγράφει τον σκληρό και γοητευτικό κόσμο του θεάτρου και πολλοί ηθοποιοί θέλουν να παίξουν. «Εχει δύο καταπληκτικές ψυχογραφίες και μια σχέση που τη συναντάμε σε διάφορες μορφές στο θέατρο», επισημαίνει ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης για τον «Αμπιγιέρ» του Ρόναλντ Χάργουντ, όπου παίζουν με τον Ιεροκλή Μιχαηλίδη στο θέατρο «Τζένη Καρέζη» σε σκηνοθεσία Κώστα Γάκη.
Ο μικρόκοσμος ενός θιάσου, προβλήματα των ανθρώπινων σχέσεων, ο φόβος της μοναξιάς, οι σχέσεις αλληλεξάρτησης. Ολα θίγονται μέσα από τη σχέση ενός πρωταγωνιστή και του αφοσιωμένου του αμπιγιέρ, ο οποίος επί χρόνια τον ντύνει, τον μακιγιάρει και συγχρόνως ανέχεται ιδιοτροπίες και μικρότητες. Αυτά συμβαίνουν σε ετοιμόρροπο θέατρο της αγγλικής επαρχίας στα χρόνια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά όχι μόνον εκεί.
Η σχέση του ματαιόδοξου, τυραννικού πρωταγωνιστή, του Σερ όπως θέλει να τον αποκαλούν, χωρίς να είναι, με τον πιστό αμπιγιέρ του, τον Νόρμαν, «είναι μια σχέση εξουσιαστή και εξουσιαζόμενου», λέει στην «Κ» ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης. «Είναι ένα έργο που έχει την έντονη μυρωδιά των παρασκηνίων, της σκληρότητας του χώρου, του μικρόκοσμου του θεάτρου».
Χαρακτηρίζει τον Νόρμαν, που υποδύεται, πολυσύνθετο χαρακτήρα. «Εχει μια μοναχικότητα, πιθανόν κακοποιήθηκε στο παρελθόν όπως φαίνεται από τα λεγόμενά του, είχε κλειστεί σε ένα ίδρυμα, μέχρι που του προτάθηκε να συμμετάσχει στον θίασο. Ετσι βρέθηκε σε έναν κόσμο στον οποίον αισθάνεται ευτυχισμένος».
Ο αμπιγιέρ ζει και αναπνέει μέσα από τον ματαιόδοξο πρωταγωνιστή, παρότι καταπιέζεται. Πρώην ηθοποιός και ο ίδιος, ζει τους ρόλους, μέσα από τον Σερ τον οποίο αγαπάει και μισεί ταυτόχρονα, αν και η αγάπη υπερισχύει. Ο πρωταγωνιστής, τον οποίο υποδύεται ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης, ζει το ψέμα μέσα από την αυλή του. «Είναι η καταγραφή μιας ολόκληρης συμπεριφοράς. Υπάρχουν ηθοποιοί που υποδύονται τον ρόλο ψυχολογικού στηρίγματος για έναν σκηνοθέτη, δουλεύουν μονίμως μαζί, συντηρούν τον εγωισμό του, συχνά αναλαμβάνουν τα ψώνια του. Αυτές οι παθογένειες του χώρου μας νομίζω ότι διαιωνίζονται».
Χαμηλών τόνων ο κ. Σκιαδαρέσης, αναγνωρίστηκε στον χώρο του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης, αγαπήθηκε για το ταλέντο αλλά και τη στάση απόστασης που επιδιώκει να κρατάει. Πόσο εύκολο είναι να μη χάνεις το μέτρο όταν είσαι επιτυχημένος; «Είναι δύσκολο να ξεφύγεις, γιατί από παντού τροφοδοτείται η εγωιστική συμπεριφορά. Από το χειροκρότημα μέχρι τις κολακείες του χώρου μας. Μερικές φορές σχηματίζεται αυλή γύρω σου, είτε το θέλεις είτε όχι. Πιστεύω ότι έχω γλιτώσει, γιατί δεν είχα ποτέ ηγετικές τάσεις. Ετσι ήμουν και στις παρέες μου από παιδί. Ετσι ήταν και οι μέντορές μου όπως ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος».
Πάντα, λέει, ήθελε την ανωνυμία. «Δεν διάλεξα να γίνω ηθοποιός για να με αναγνωρίζουν στον δρόμο. Ευχαριστιόμαστε τον καλό λόγο, αλλά οι υπερβολές θαυμασμού με φέρνουν σε αμηχανία».
Στο ξεκίνημά του, ο αγαπητός ηθοποιός γνώρισε ανθρώπους σε συνεργασίες που είπε «εδώ, δεν θα περάσω καλά» και τραβήχτηκε. «Η άποψή τους ήταν ότι πρέπει να φτύνεις αίμα όταν δουλεύεις, να μη χαίρεσαι, το γέλιο έμοιαζε ενοχή. Και γνώρισα και άλλους που πίστευαν το αντίθετο και δεν είχαν διάθεση να σε βασανίσουν».
Ο Γ. Σκιαδαρέσης πήρε θέση για τις κακοποιητικές συμπεριφορές στον χώρο του. Για την υπόθεση ξυλοδαρμού του ηθοποιού Γιώργου Ψάλτου από τον Πέτρο Φιλιππίδη στην παράσταση «Φον Δημητράκης» δήλωσε ότι ήταν παρών, ότι χρειάστηκε η επέμβαση των συναδέλφων του προκειμένου να γλιτώσουν τον ηθοποιό. «Δεν μπορώ να κρύψω την αλήθεια», δήλωσε τον Φεβρουάριο του 2021. Εκτοτε δεν αντάλλαξαν κουβέντα με τον πρωταγωνιστή. «Ηταν η μοναδική δουλειά από την οποία έφυγα χωρίς να ευχηθώ καλό καλοκαίρι».
Καθάρισε ο χώρος ύστερα από όλων των μορφών τις καταγγελίες που έγιναν; «Δεν καθαρίζει έτσι ένας χώρος, αλλά καταλάβαμε πως μπορούμε να μιλήσουμε. Οτι δεν υπάρχει η απόλυτη τρομοκρατία. Ποτέ δεν πίστεψα ότι είναι ποιοτικότερη η δουλειά μέσα από μια τυραννική σχέση με τον σκηνοθέτη. Ποτέ δεν ζήλεψα να είμαι σε ένα θίασο με ένα σατράπη, έστω και αν άλλοι τον θεωρούσαν φωτισμένο. Γνώρισα ανθρώπους μεγάλους στην τέχνη τους, όπως ο Πίτερ Μπρουκ –όταν συνεργάστηκε η σύζυγός μου μαζί του (σ.σ. Μπέσσυ Μάλφα)– αλλά δεν ήταν έτσι».
Οι κόρες του έχουν μπει και αυτές στον χώρο. Δίδυμες, η Ολγα και η Νίκη τελείωσαν δραματική σχολή λίγο πριν από την πανδημία. Στο νεανικό κοινό έγιναν γνωστές ως «Σκιαδαρέσες» με τα βιντεάκια τους στο YouTube όπου συνθέτουν τραγούδια και περιγράφουν καταστάσεις της γενιάς τους. Πώς ξέφυγε ο 17χρονος αδελφός τους, Γιάγγος (Ιωάννης Αγγελος, από τον ήρωα του βιβλίου του Μίκα Βαλτάρη «Ο Μαύρος Αγγελος»); «Τον κουβαλάγαμε στις παραστάσεις μας και σιχάθηκε το θέατρο. Ενώ τις δίδυμες μπορούσαν να τις κρατήσουν ο παππούς και η γιαγιά κι έτσι αγάπησαν το θέατρο. Εκείνος θέλει να μπει στο Φυσικό και να ασχοληθεί με την αστροφυσική. Ευτυχώς διαβάζει».
Τον πατέρα υποδύεται και στην τηλεοπτική σειρά «Μαύρο ρόδο». «Τα τελευταία χρόνια έπαιζα κωμωδία και αρνητικούς χαρακτήρες. Φέτος είπα να υποδυθώ έναν άνθρωπο θετικό, που θα μου δώσει την ευκαιρία να βγάλω κι εγώ προς τα έξω την ευαισθησία που έχω ως πατέρας για τις κόρες μου».
Γιατί έχει καιρό να παίξει στη μεγάλη οθόνη παρότι είναι από τα πρόσωπα που αγάπησαν ο κινηματογραφικός φακός και το κοινό; «Αγαπάω πολύ τον κινηματογράφο, αλλά για κάμποσα χρόνια δεν έτυχε να κάνω ταινίες. Ισως έπαιξα πολλές στην αρχή και δεν θέλουν να με βλέπουν», λέει γελώντας.
«Αμπιγιέρ», σε μετάφραση Γιώργου Μπλάνα. Παίζουν επίσης οι Τζένη Κόλλια, Μάρω Παπαδοπούλου, Απόστολος Πελεκάνος, Αντριάνα Ανδρέοβιτς, Αγγελος Νεράντζης.
