Βαβυλώνα ★★★
∆ΡΑΜΑ (2022)
Σκηνοθεσία: Ντάμιεν Σαζέλ
Ερμηνείες: Μάργκο Ρόμπι, Μπραντ Πιτ, Ντιέγκο Κάλβα
Ο Ντάμιεν Σαζέλ («La La Land»), ένας από τους πιο επιφανείς εκπροσώπους του σύγχρονου Χόλιγουντ, επιστρέφει με το πιο φιλόδοξο μέχρι τώρα πρότζεκτ του, το οποίο μας στέλνει πίσω στην «ηρωική» εποχή της κινηματογραφικής βιομηχανίας. Εκεί στις αρχές της δεκαετίας του 1920 μια σειρά από χαρακτήρες συναντιούνται σε ένα οργιαστικό πάρτι. Ενας καταξιωμένος πρωταγωνιστής και μεγάλος γόης (Μπραντ Πιτ), μια ξανθιά καλλονή, πεπεισμένη ότι είναι το επόμενο λαμπερό αστέρι (Μάργκο Ρόμπι), ένας νεαρός Μεξικανός που ξεκινά σαν παιδί για τα θελήματα (Ντιέγκο Κάλβα) και γύρω τους δεκάδες άλλοι, χαράζουν τη δική τους πορεία σε ένα Χόλιγουντ που κλυδωνίζεται εξαιτίας της μετάβασης από τον βωβό στον ομιλούντα.
Ο Σαζέλ έχει ολοφάνερα στη διάθεσή του ένα πελώριο μπάτζετ αλλά και σπάνια, για τα σημερινά δεδομένα, εκφραστική ελευθερία, ώστε να πραγματώσει το όραμά του. Αυτό μεταφράζεται σε ένα έπος, ανοικονόμητο αλλά και μεγαλειώδες, με μερικές σκηνές πραγματικής κινηματογραφικής ανθολογίας και άλλες που μοιάζουν βεβιασμένες ή και παντελώς αχρείαστες. Οι δύο σταρ πρωταγωνιστές κάνουν το… κομμάτι τους, ενώ ειδικά η Μάργκο Ρόμπι είναι απλώς ακαταμάχητη στην κορυφαία ερμηνεία τής μέχρι τώρα καριέρας της. Από εκεί και έπειτα αυτό που παρακολουθούμε είναι μια φαινομενικά βρώμικη –αλλά οριακά στυλιζαρισμένη– εξτραβαγκάνζα, όπου τα ναρκωτικά, το αλκοόλ και το άφθονο γυμνό μοιάζουν περισσότερο με «προπς» παρά με σημεία αυθεντικότητας. Από την άλλη, όλο αυτό το πελώριο εγχείρημα έχει μια παράξενη γοητεία, ακριβώς σαν εκείνες τις μεγαλεπήβολες ταινίες της δεκαετίας του 1920 που μπορούσαν να χρεοκοπήσουν ολόκληρα στούντιο ή να γραφτούν για πάντα με χρυσά γράμματα στην ιστορία του σινεμά. Επιπλέον, η μεταβατική για τον κινηματογράφο περίοδος που περιγράφει έχει τις ομοιότητές της με τη σύγχρονη πραγματικότητα του streaming και όσα εκείνη ανατρέπει.
Πίσω από τις θημωνιές ★★★½
∆ΡΑΜΑ (2022)
Σκηνοθεσία: Ασημίνα Προέδρου
Ερμηνείες: Στάθης Σταμουλακάτος, Λένα Ουζουνίδου, Ευγενία Λάβδα
Μία από τις καλύτερες ελληνικές ταινίες της σεζόν αποτελεί το ντεμπούτο στις μεγάλου μήκους για την Ασημίνα Προέδρου. Η ιστορία της διαδραματίζεται το 2015 σε ένα μικρό χωριό κοντά στη λίμνη Δοϊράνη, στα σύνορα Ελλάδας και Βόρειας Μακεδονίας. Εκεί, ένας ψαράς και αγρότης (Στάθης Σταμουλακάτος) προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με τα χρέη που τον βαραίνουν, μπλέκοντας στη διακίνηση μεταναστών με τη βάρκα του. Ταυτόχρονα η νεωκόρος γυναίκα του βλέπει στη φροντίδα των προσφύγων τον πραγματικό λόγο του Θεού, ενώ η νεαρή κόρη του αγωνίζεται να ξεφύγει από τα στενά όρια της κλειστής κοινωνίας.
Η Προέδρου τολμάει και καταπιάνεται ταυτόχρονα όχι με ένα αλλά με τρία βασικά θέματα (οικογενειακό, προσφυγικό, ύπαιθρος) καταφέρνοντας σε μεγάλο βαθμό να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις. Το κάνει δε μέσα από ένα έξυπνο σχήμα, που χωρίζει την αφήγηση σε τρία μέρη, όσα και οι αντίστοιχες ματιές των πρωταγωνιστών. Η κινηματογράφησή της είναι επίσης ενδιαφέρουσα, ατμοσφαιρική στα ομιχλιασμένα εξωτερικά γύρω από τη λίμνη και «επιτακτική» όταν ζουμάρει στα γεμάτα ένταση πρόσωπα των ηρώων. Οι τελευταίοι, φορείς τραγικότητας αλλά και ελπίδας, παλεύουν κάπου ανάμεσα στη συνείδησή τους και στη σκληρή πραγματικότητα ενός κόσμου όπου (και) ο ανθρώπινος πόνος έχει την τιμή του.
Ιερή αράχνη ★★★
ΘΡΙΛΕΡ (2022)
Σκηνοθεσία: Αλί Αμπασί
Ερμηνείες: Ζαρ Αμίρ-Εμπραχίμι, Μεχντί Μπατζεστάνι
Ο Ιρανός Αλί Αμπασί χρησιμοποιεί μια δανική παραγωγή και γυρίζει στην Ιορδανία, αναφερόμενος ωστόσο αποκλειστικά στην πατρίδα του, στην οποία η ταινία του θα ήταν αδύνατο να πραγματωθεί. Στην ιερή πόλη Μαχσάντ του Ιράν, ένας κατά συρροήν δολοφόνος στοιχειώνει τους νυχτερινούς δρόμους εκτελώντας ιερόδουλες. Ο κατά τα άλλα φιλήσυχος οικογενειάρχης θεωρεί πως έτσι εξαγνίζει τον κόσμο από την αμαρτία. Μέχρι που μια τολμηρή δημοσιογράφος φτάνει στην πόλη για να καλύψει το θέμα, καταλήγοντας να κάνει εκείνη το δόλωμα προκειμένου να τον ξεσκεπάσει.
Ο Αμπασί θίγει το θέμα του μισογυνισμού που διακρίνει την ιρανική κοινωνία, μέσα από ένα αγωνιώδες θρίλερ, το οποίο ακολουθεί εξίσου τόσο την ηρωίδα δημοσιογράφο όσο και τον στυγερό δολοφόνο. Η αντιμετώπιση μάλιστα του τελευταίου από το υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο κρύβει μέσα της μία ακόμη πιο εξοργιστική αλήθεια-παθογένεια.
Η Κυριακή της μητέρας ★★½
∆ΡΑΜΑ (2022)
Σκηνοθεσία: Εβα Χάσον
Ερμηνείες: Οντέσα Γιανγκ, Τζος Ο’ Κόνορ
Στην αγγλική εξοχή του 1924, μια νεαρή καμαριέρα παίρνει άδεια από τα πλούσια αφεντικά της για την ημέρα της Μητέρας. Θα εκμεταλλευθεί την ευκαιρία για να συναντηθεί με τον κρυφό εραστή της –και επίσης ευγενή–, ο οποίος ωστόσο είναι ταγμένος σε άλλη γυναίκα, της τάξης του. Χρόνια αργότερα, η συγγραφέας πια κοπέλα αναθυμάται τη σημαδιακή εκείνη ημέρα που έπαιξε σημαντικό ρόλο στη μετέπειτα ζωή της. Η Εβα Χάσον κάνει καλή δουλειά στην ατμόσφαιρα, έχοντας στη διάθεσή της δύο πολύ αφοσιωμένους πρωταγωνιστές (Οντέσα Γιανγκ, Τζος Ο’ Κόνορ) αλλά και τους σπουδαίους Κόλιν Φερθ και Ολίβια Κόλμαν σε δεύτερους ρόλους. Ο ρυθμός της αφήγησής της ωστόσο την προδίδει, ενώ κάποια πράγματα μένουν ημιτελή και ανεξήγητα μέχρι το κάπως βεβιασμένο φινάλε.
Αλις, αγάπη μου
∆ΡΑΜΑ (2022)
Σκηνοθεσία: Μέρι Νάι
Ερμηνείες: Αννα Κέντρικ, Τσάρλι Κάρικ
Σκηνοθετικό ντεμπούτο για τη Μέρι Νάι (κόρη του Μπιλ Νάι), η οποία έχει για ηρωίδα της την Αλις (Αννα Κέντρικ), μια νεαρή γυναίκα που θα υποστεί άγρια ψυχολογική βία από το αγόρι της, τον Σιμόν. Στη διάρκεια των διακοπών με δύο κολλητές της εκείνη θα καταφέρει να βρει το κουράγιο που χρειάζεται για να απελευθερωθεί, ωστόσο ο Σιμόν δεν θα τα παρατήσει τόσο εύκολα και πλέον η Αλις θα χρειαστεί να επιστρατεύσει όλες της τις δυνάμεις για να σωθεί.
