Εχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που παρακολουθούσα παιδικές παραστάσεις συνοδεύοντας τα παιδιά μου. Από τότε πολλά έχουν αλλάξει. Το ιντερνετικό τοπίο έχει σαρώσει τα πάντα, αλλά βλέποντας τον «Γκάρη, το μιούζικαλ», συνειδητοποίησα ότι οι παιδικές παραγωγές του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος παραμένουν σταθερή αξία. Αγκαλιάστηκε πολύ από τους μικρούς και μεγάλους θεατές αυτή η παράσταση –που θα επαναληφθεί από τον Οκτώβριο–, ίσως γιατί ήρθε σαν λύτρωση μετά τον εγκλεισμό της πανδημίας. Ισως γιατί είναι μια άρτια δομημένη αισθητικά παραγωγή, ίσως γιατί είναι ένα σύγχρονο έργο που μιλάει κατευθείαν στην καρδιά των παιδιών.
Βασισμένο στο ομότιτλο βιβλίο της Τασούλας Επτακοίλη, ένα έργο ποιητικό όσο και κοινωνικό, γραμμένο στην εποχή μας για τις ευαισθησίες της εποχής μας, μπαίνει ευφάνταστα στον κόσμο των ζώων για να εμφυσήσει τις έννοιες της συντροφικότητας, της δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης, τη δύναμη της τρυφερότητας και της αγάπης. Ο «Γκάρης» είναι ένα παραμύθι με αλήθειες για τα ζώα. Μέσα από τις ιστορίες τους αναγνωρίζουμε τους δικούς μας φόβους, τα δικά μας όνειρα, τα δικά μας λάθη.
Η παράσταση ήρθε εξάλλου σε μια εποχή που έχουν πυκνώσει οι φωνές διαμαρτυρίας για σκληρές συμπεριφορές στα ζώα, για περιστατικά κακοποίησης και εγκατάλειψης. Μια δυνατή φωνή είναι και του Γκάρη, που περνάει στην παιδική ψυχοσύνθεση μέσα από την τέχνη του θεάτρου για να προβληματίσει, να αφυπνίσει, να επαναπροσδιορίσει τη σχέση μας με τους τετράποδους φίλους μας και ειδικά με το συμπαθές, αλλά παρεξηγημένο και ταλαιπωρημένο από τους ανθρώπους ιπποειδές, το γαϊδούρι.
Ο «Γκάρης» είναι ένα παραμύθι με αλήθειες για τα ζώα – Μέσα από τις ιστορίες τους αναγνωρίζουμε τους δικούς μας φόβους, τα δικά μας όνειρα, τα δικά μας λάθη.
Οι μικροί θεατές μέσα από τον κόσμο της φαντασίας «πέταξαν» μαζί με τον σούπερ ήρωα Γκάρη, βίωσαν τον σεβασμό στη διαφορετικότητα, έμαθαν πώς πρέπει «να μιλάμε και να ακούμε με την καρδιά μας» και πώς η πραγματική αγάπη μπορεί να απελευθερώσει τους ανθρώπους. Δύσκολο στοίχημα, όταν απευθύνεται στον ευαίσθητο ψυχικό κόσμο των παιδιών.
Είναι εμφανές ότι η Τασούλα Επτακοίλη τόσο με τον «Γκάρη» όσο και με την έμπρακτη αγάπη της για τα ζώα και μέσα από την τηλεοπτική εκπομπή «Πλάνα με ουρά» (ΕΡΤ2) μπορεί να κερδίσει το στοίχημα. Γι’ αυτήν την ευαισθησία και την «ανεκτίμητη προσφορά» την τίμησε και ο Ιατρικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης. «Αν δείχναμε στον κόσμο πως τα ζώα έχουν δική τους ζωή, χαρακτήρα και συναισθήματα, τότε ίσως θα τους φερόμασταν όλοι καλύτερα», έλεγε η Τασούλα.
Αν μετά τη λήξη κάθε παράστασης έστω και ένα παιδί έχει αλλάξει τη ματιά του απέναντι στα ζώα, τότε το ΚΘΒΕ έχει επιτελέσει τον εκπαιδευτικό ρόλο του θεάτρου. Κρίνοντας από τον ενθουσιασμό και το θορυβώδες «Ναι!!!», με τα υψωμένα παιδικά χέρια στο ερώτημα «πετάει ο γάιδαρος;», ο σπόρος της ευαισθησίας –προπάντων της συνείδησης ότι τα ζώα σκέφτονται, αισθάνονται, πεινάνε, χαίρονται και κυρίως μας μπολιάζουν με την αγάπη τους– φαίνεται πως δεν έπεσε σε ένα αλλά σε πολύ περισσότερα παιδιά. Πολλαπλασιάστε τους μικρούς θεατές που κατακλύζουν το Βασιλικό Θέατρο από τον περασμένο Νοέμβριο έως την ερχόμενη Κυριακή των Βαΐων και τότε τα λόγια του Μπέρτολτ Μπρεχτ έχουν ιδιαίτερη σημασία: «Το θέατρο δεν μπορεί να αλλάξει τον κόσμο, μπορεί όμως να αλλάξει τους θεατές. Αν αυτοί θέλουν, μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο».
