Ο Γιώργος Βιδάλης ζει στην Αθήνα και κατάγεται από την Τήνο. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος στο πολιτιστικό τμήμα της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία» για 33 χρόνια. Πρόσφατα κυκλοφόρησε η νουβέλα του «Πρόσω ανάποδα» (εκδόσεις Αρμός). Εχει προηγηθεί το μυθιστόρημά του «Τρυφερή είναι η ήττα» (εκδόσεις Κέδρος) πριν από μερικά χρόνια.
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
«Το βιβλιοπωλείο των μικρών θαυμάτων» της Μόνικα Γκουτιέρεζ, «Ο κόσμος μου» της Λουκρητίας Δούναβη, «Σκηνές και εικόνες μιας εποχής» του Ηλία Ανδριόπουλου, «Το μενού του έρωτα» του Νικολά Μπαρό.
Ποιο ήταν το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που μάθατε πρόσφατα χάρη στην ανάγνωση ενός βιβλίου;
«Για να πας μακριά δεν χρειάζεται να τρέχεις» από το βιβλίο «Ο κόσμος μου» της Λουκρητίας Δούναβη.
Ποιο κλασικό βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα για πρώτη φορά;
«Ιστορία δύο πόλεων» του Τσαρλς Ντίκενς.
∆ιοργανώνετε ένα δείπνο. Ποιους συγγραφείς καλείτε, ζώντες και τεθνεώτες;
Από τον 19ο αιώνα τους Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, Γκι ντε Μοπασάν, Αντον Τσέχοφ, Τσαρλς Ντίκενς, Λευκάδιο Χερν και από τον 20ό τον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες. Υπέροχοι αφηγητές. Προμηνύεται μια υπέροχη βραδιά που θα κρατήσει μέχρι το πρωί.
Περιγράψτε την ιδανική αναγνωστική συνθήκη.
Το πρωί με ήλιο ξαπλωμένος στο κρεβάτι μ’ ένα βιβλίο που δεν θέλεις να το αφήσεις.
Τι είναι αυτό που σας συγκινεί περισσότερο σε ένα βιβλίο;
Να με «ταξιδεύει», να βγάζει μια ηδύτητα, να έχει χιούμορ και στοχασμό.
Ποιο είναι το επόμενο βιβλίο που θα διαβάσετε;
Το μυθιστόρημα «Η πρόποση» του Φαμπρίς Καρό.
Τι σημαίνει ο τίτλος του βιβλίου σας και πώς σχετίζεται με το περιεχόμενο;
Το «Πρόσω ανάποδα» υπονοεί την εγωπάθεια, την ασυνεννοησία, την αλληλοφαγωμάρα, τρία σπορ στα οποία διαπρέπουμε εμείς οι Ελληνες μια ζωή. Στο βάθος και κάποιες ξεχασμένες αξίες που θα έπρεπε να τις θυμόμαστε και να τις διατηρούμε, όπως η απλότητα, η αρχοντιά, η καλοσύνη.
Περιγράφετε έρωτες, εκμυστηρεύσεις κ.ά. Τι έχετε να πείτε για τη μοναξιά και τη μοναχικότητα;
Η αλματώδης εξέλιξη της τεχνολογίας (Διαδίκτυο, κομπιούτερ, κινητά), διάφορες εισαγόμενες θεωρίες (πολιτική ορθότητα, βιομηχανία δικαιωμάτων, βάλτε και τα δυόμισι χρόνια του κορωνοϊού) μεταβάλλουν μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων σε απομονωμένα και μοναχικά άτομα, σε άβουλους θεατές.
