Συγγραφέας κατά λάθος ★★½
ΚΟΜΕΝΤΙ (2022)
Σκηνοθεσία: Μάικλ Μάρεν
Ερμηνείες: Μάικλ Σάνον, Κέιτ Χάντσον, Ντον Τζόνσον
Ο σπουδαίος ηθοποιός Μάικλ Σάνον καταφέρνει με την ερμηνεία του να κάνει ενδιαφέρουσα μια μάλλον τυπική κομεντί γύρω από τον συγγραφικό κόσμο. Οι υπεύθυνοι ενός κολεγιακού λογοτεχνικού φεστιβάλ καλούν στις εκδηλώσεις τον Σράιβερ, έναν διάσημο –αλλά και δεκαετίες μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας– συγγραφέα. Η πρόσκληση ωστόσο παραδίδεται κατά λάθος σε έναν συνεπώνυμό του άνδρα, ο οποίος περνάει την περισσότερη μέρα του μεθοκοπώντας και θρηνώντας για τη γυναίκα του που τον παράτησε. Παρ’ όλα αυτά, αποφασίζει να πάει στο φεστιβάλ, όπου (σχεδόν) οι πάντες τον καλοδέχονται, με πρώτη μια όμορφη καθηγήτρια (Κέιτ Χάντσον), η οποία θα γοητευθεί από τον παράξενο χαρακτήρα του.
Ενας κοινός θνητός, συνεπώνυμος ενός διάσημου –αλλά ξεχασμένου– συγγραφέα, λαμβάνει πρόσκληση για να συμμετάσχει σε ένα φεστιβάλ και αποφασίζει να πάει παριστάνοντας τον επίσημο προσκεκλημένο.
Το φιλμ του Μάικλ Μάρεν ξεκινά από την απλή υπόθεση του απατεώνα, ο οποίος υποδύεται κάποιον άλλο προκειμένου να αποκτήσει, έστω για λίγο, σημασία η τελματωμένη ζωή του. Στη συνέχεια, ωστόσο, επέρχεται η ανατροπή, καθώς ο ψεύτικος Σράιβερ μπαίνει όλο και περισσότερο στο πετσί του ρόλου, «επικοινωνώντας» κατά κάποιο τρόπο με τον απόντα συγγραφέα. Στο ίδιο το φεστιβάλ συναντά κανείς διάφορους στερεοτυπικούς χαρακτήρες του πνεύματος: έναν αλκοολικό ποιητή που φυσικά γίνεται αμέσως κολλητός του πρωταγωνιστή, έναν ματαιόδοξο θεατρικό συγγραφέα, μια Αφροαμερικανίδα, μαχητική φεμινίστρια λογοτέχνιδα κ.ο.κ. Ο δε χαρακτήρας της Κέιτ Χάντσον εκπροσωπεί τις γυναίκες που προσπαθούν να κάνουν τη δημιουργική φωνή τους να ακουστεί μέσα σε ένα (ακόμη) ανδροκρατούμενο περιβάλλον.
«Μέσα αυτό το κενό εκτυλίσσεται η ανθρώπινη κωμωδία, η διαφορά ανάμεσα σε αυτό που επιτρέπουμε στον εαυτό μας να σκεφτεί και σε αυτό που ξέρουμε στα εσώψυχά μας. Η ταινία διαδραματίζεται σε ένα λογοτεχνικό φεστιβάλ που παρακμάζει και παλεύει να επιβιώσει, όπου συγκεντρώνεται μια ομάδα συγγραφέων. Κάθε συμμετέχων προσπαθεί να εμφανιστεί όπως ελπίζει ότι τον βλέπει ο υπόλοιπος κόσμος.
Μέσα σε όλο αυτό υπάρχει και ο Σράιβερ, ένας συγγραφέας τόσο επιτυχημένος και τόσο εγκλωβισμένος στην ανασφάλειά του, που έχει αποκοπεί από τον εαυτό του, αλλά που αναγκάζεται να προσποιηθεί ότι είναι όντως ο εαυτός του. Οπως λέει ο Κερτ Βόνεγκατ (σ.σ. Αμερικανός συγγραφέας): “Είμαστε αυτό που προσποιούμαστε ότι είμαστε, οπότε πρέπει να προσέχουμε τι προσποιούμαστε ότι είμαστε”», παρατηρεί ο σκηνοθέτης Μάικλ Μάρεν. Αυτή η έννοια της προσποίησης, τόσο κοινή στον σημερινό κόσμο των σόσιαλ μίντια, είναι πιθανότατα και το πιο ενδιαφέρον στοιχείο της ταινίας του.
