Transformers: Η εξέγερση των θηρίων ★★½
ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ (2023)
Σκηνοθεσία: Στίβεν Κέιπλ Τζ.
Ερμηνείες: Αντονι Ράμος, Ντομινίκ Φίσμπακ
Οι αρχαίοι Μάξιμαλς, κάτι ανάμεσα σε ρομπότ και ζώα της ζούγκλας, συμβολίζουν τη δύναμη της φύσης, η οποία αντιδρά απέναντι στις καταστρεπτικές δυνάμεις της τεχνολογίας.
Ενα ακόμη σίκουελ του εμπορικά επιτυχημένου franchise έρχεται για να το γυρίσει πίσω, σε κάποιο βαθμό τουλάχιστον, στις πιο ρομαντικές ρίζες του. Βρισκόμαστε στο Μπρούκλιν της δεκαετίας του 1990, εκεί όπου ο νεαρός Νόα Ντίαζ αναζητά περισσότερο ή λιγότερο νόμιμους τρόπους προκειμένου να στηρίξει οικονομικά την οικογένειά του. Τελικά στον δρόμο του θα εμφανιστεί ο Μιράζ, ένα πνευματώδες Οτομποτ, το οποίο θα του συστήσει τον Οπτιμους Πράιμ και τα υπόλοιπα ρομπότ που ζουν καμουφλαρισμένα στη Γη. Ταυτόχρονα, η Ελενα, μια 25χρονη ερευνήτρια, πυροδοτεί αθελά της μια εξωγήινη συσκευή, η οποία «προσκαλεί» στον πλανήτη ένα στρατό από σατανικά μηχανικά θηρία, αποφασισμένα να τον καταστρέψουν.
Είναι αλήθεια πως τα σενάρια όλων των «Transformers» δεν διαφέρουν πολύ μεταξύ τους –είναι προφανώς υποτυπώδη–, ωστόσο αυτά που μετρούν περισσότερο εδώ είναι η ατμόσφαιρα και η ευρηματικότητα της δράσης. Με τον συχνά ανοικονόμητο Μάικλ Μπέι αυτή τη φορά να περιορίζεται σε ρόλο παραγωγού, η νέα περιπέτεια του Στίβεν Κέιπλ Τζ. («Creed 2») παίρνει τον χρόνο της, ώστε να μας συστήσει τους νέους χαρακτήρες, τόσο από τον κόσμο των ανθρώπων όσο και από εκείνον των ανθρωπόμορφων ρομπότ.
Διότι εδώ, εκτός από τον Οπτιμους και τα υπόλοιπα Οτομποτς, που παρουσιάζονται σε βίντατζ ’90s εκδοχές, έχουμε ακόμη τους αρχαίους Μάξιμαλς, κάτι ανάμεσα σε ρομπότ και ζώα της ζούγκλας, αποφασισμένα να υπερασπιστούν το σύμπαν απέναντι στον προαιώνιο εχθρό τους. Η παρουσία τους θα μπορούσε να συμβολίζει και τη δύναμη της φύσης, η οποία αντιδρά απέναντι στις καταστρεπτικές δυνάμεις της τεχνολογίας. Οπως και να έχει, όλα αυτά δίνουν μια ευπρόσδεκτη μυθολογική αύρα, η οποία περικλείει το κυρίως πιάτο, το οποίο είναι φυσικά η καθαρή δράση. Εκεί οι εντυπώσεις είναι ανάμεικτες: μερικές πραγματικά καλοστημένες χορογραφίες μάχης, επενδεδυμένες και από ταιριαστές R’n’B μουσικές, στέκονται δίπλα σε άλλες φανερά πιο αδύναμες, που βασίζονται υπερβολικά στα ειδικά εφέ και κάνουν το σύνολο να μοιάζει περισσότερο με βίντεο γκέιμ.
Αξιοσημείωτη είναι, τέλος, η συμμετοχή πολλών σταρ της μικρής και της μεγάλης οθόνης (Πιτ Ντέιβιντσον, Μισέλ Γέο, Κρίστο Φερνάντεζ, Ρον Πέρλμαν, Πίτερ Ντίνκλεϊτζ), οι οποίοι δανείζουν τις φωνές τους στα πελώρια ρομπότ.
