Με δύο πολύ διαφορετικά κομμάτια της τέχνης, «με δύο διαφορετικούς κόσμους» όπως είπε η Μαρία Κουτσομάλλη-Μορώ, υπεύθυνη Συλλογής Ιδρύματος Β&Ε Γουλανδρή, ασχολείται τους προσεχείς μήνες το ίδρυμα. Οι εκθέσεις που ανήγγειλε στη χθεσινή συνέντευξη Τύπου –η μία στο Μουσείο της Ανδρου και η άλλη στην Αθήνα– δεν κάνουν μόνο την ίδια να αισθάνεται τυχερή επειδή η δουλειά της τής επιτρέπει να εντρυφεί κάθε φορά σε νέα εικαστικά σύμπαντα, αλλά κι εμάς τους επισκέπτες για την ποικιλία των επιλογών που μας προσφέρονται.
Κατ’ αρχάς, λοιπόν, Χρόνης Μπότσογλου. Ενας από τους αξιότερους παραστατικούς καλλιτέχνες της σύγχρονης ελληνικής τέχνης, που έφυγε από κοντά μας πριν από ένα χρόνο σε ηλικία 81 ετών, παρουσιάζεται σε μια αναδρομική έκθεση με περισσότερα από 100 έργα, σχέδια με μολύβι, παστέλ, ελαιογραφίες, ακουαρέλες, μπρούντζινα, ορειχάλκινα και γύψινα. «Η αδιάλλακτη ειλικρίνεια της ενσυναίσθησης» (2/7-1/10), την οποία επιμελείται η Μαρία Κουτσομάλλη-Mορώ, καλύπτει την περίοδο από το 1953 έως το 2018, δηλαδή περισσότερα από 65 χρόνια μιας εξαιρετικά γόνιμης καλλιτεχνικής διαδρομής. Ο Θεσσαλονικιός ζωγράφος με ρίζες από τη Μικρά Ασία αγωνίστηκε σκληρά για να διαμορφώσει μια προσωπική γλώσσα και εντέλει να ανακαλύψει την ταυτότητά του. Τοποθέτησε τον άνθρωπο στο κέντρο του έργου του και τον πλησίασε μεθοδικά, στοχαστικά και με την ειλικρίνεια που διέκρινε το εικαστικό αλλά και το γραπτό έργο του. Οι αναζητήσεις και οι διαδρομές του Μπότσογλου από τα νεανικά έργα έως την έντονη πολιτικοποίηση της δεκαετίας του 1970, και από τα ωμά, διόλου εξωραϊσμένα ερωτικά σχέδια της δεκαετίας του ’80 έως την επώδυνη, αλλά γενναία αναμέτρηση με το γήρας στην εξαιρετική σειρά «Νέκυια», που ολοκληρώθηκε το 2000, αποτελούν τα ζωγραφικά «κεφάλαια» της συγκεκριμένης έκθεσης. Ολοκληρώνεται με τις αναφορές του ζωγράφου στους δασκάλους του, δημιουργώντας φανταστικά πορτρέτα.
Η οικογένεια του καλλιτέχνη με διακριτικότητα αλλά και γενναιοδωρία συνέβαλε σημαντικά στην έκθεση, όπως και πολλοί ιδιώτες συλλέκτες και θεσμοί, ώστε να συγκεντρωθούν έργα-ορόσημα, κάποια από τα οποία εκτίθενται για πρώτη φορά.
«Οι μνήμες λουσμένες στο όνειρο» (5/8-3/12) είναι μια περιοδική έκθεση με τίτλο λυρικό και περιεχόμενο που ανιχνεύει τον ρόλο του πολλαπλού στη μοντέρνα και σύγχρονη τέχνη. Ποιος λέει ότι τέχνη είναι μόνο η ζωγραφική και η γλυπτική; Και ποιος θα μπορούσε να αμφιβάλει για την αξία των λιθογραφιών του Τουλούζ-Λοτρέκ και του Μαγιόλ, των κεραμικών του Πικάσο και του Μιρό, των τόσο προσωπικών εκδόσεων του Μπρακ;
Γι’ αυτή την έκθεση η κ. Κουτσομάλλη-Μορώ συγκέντρωσε περίπου 90 λιθογραφίες, γκραβούρες και κεραμικά από τη συλλογή του ιδρύματος, που φέρουν τις υπογραφές οκτώ κορυφαίων καλλιτεχνών του 19ου και του 20ού αιώνα – εκτός από τους παραπάνω παρουσιάζονται επίσης δουλειές των Ματίς, Λεζέ, Μπαλτίς. Ετσι αποκτά επίσης τον χαρακτήρα μιας εξερεύνησης στις δημιουργικές δυνατότητες που δίνει στους καλλιτέχνες η συνεργασία τους με τους τεχνίτες και ο πειραματισμός με τις εφαρμοσμένες τέχνες.
