Η τελευταία νύχτα του Φράνκο Αμόρε ★★★
ΘΡΙΛΕΡ (2022)
Σκηνοθεσία: Αντρέα ντι Στέφανο
Ερμηνείες: Πιερφραντσέσκο Φαβίνο, Λίντα Καρίντι, Αντόνιο Τζεράρντι
Επί 35 χρόνια δεν είχε χρησιμοποιήσει το όπλο του. Στην τελευταία νυχτερινή βάρδια, ωστόσο, ο Φράνκο Αμόρε θα έρθει αντιμέτωπος με μια σπείρα παρανόμων, καθώς και με την ίδια του τη συνείδηση.
Ο Αντρέα ντι Στέφανο, ο οποίος ξεκίνησε κάπως παράδοξα τη σκηνοθετική καριέρα του με μια διεθνή συμπαραγωγή για τον Πάμπλο Εσκομπάρ («Χαμένος παράδεισος»), ενορχηστρώνει εδώ το πρώτο του καθαρά ιταλικό φιλμ. Πρωταγωνιστής είναι ο Φράνκο Αμόρε (Πιερφραντσέσκο Φαβίνο), αστυνομικός επί 35 χρόνια, ο οποίος βρίσκεται στο κατώφλι της συνταξιοδότησης. Στην καριέρα του υπήρξε τίμιος και ψύχραιμος – δεν έχει καν χρησιμοποιήσει το όπλο του. Μια τελευταία νυχτερινή βάρδια, ωστόσο, θα φέρει τα πάνω κάτω και πλέον ο Φράνκο θα έρθει αντιμέτωπος τόσο με μια σπείρα παρανόμων όσο και με την ίδια του τη συνείδηση και την αγάπη προς τη γυναίκα και τους συνεργάτες του στην υπηρεσία.
Αντλώντας από την παράδοση των κλασικών αστυνομικών θρίλερ, ο Ντι Στέφανο δημιουργεί ένα αρκούντως ατμοσφαιρικό φιλμ, το οποίο ξεκινάει μάλιστα αντίστροφα την αφήγησή του, προκειμένου να «επιβάλει» πιο ξεκάθαρους όρους σασπένς στον θεατή. Στο επίκεντρο βέβαια βρίσκεται η έννοια της ηθικής. Αμεμπτος στην πορεία του για πάνω από τρεις δεκαετίες, ο Φράνκο θα βρεθεί μπροστά σε τρομερά διλήμματα και δύσκολες αποφάσεις που θα καθορίσουν τη ζωή τη δική του και των οικείων του.
Οπως σημειώνει και ο σκηνοθέτης: «Αυτή η ταινία είναι η κατάβαση στην κόλαση ενός τίμιου ανθρώπου, ενός αφοσιωμένου συζύγου, ενός αξιόπιστου φίλου και ενός αστυνομικού, τον οποίο οι συνάδελφοί του θαυμάζουν για την ακεραιότητα και την αφοσίωσή του. Πάντα θεωρούσα αυτή την ταινία ως κάτι που έρχεται από το παρελθόν, από την άποψη τόσο του γυρίσματος όσο και της αφήγησης, και ο απώτερος στόχος μου ήταν να αφηγηθώ αυτή την ιστορία ως μια θρησκευτική παραβολή, ως προειδοποίηση για όσους προδίδουν τη φύση τους για να κυνηγήσουν την αυταπάτη μιας καλύτερης ζωής», ενώ συμπληρώνει πως το φιλμ είναι αφιερωμένο «σε εκείνους τους ανθρώπους που προσπα-θούν να είναι καλοί».
Ιδιαίτερη μνεία, τέλος, πρέπει να γίνει και στον Πιερφραντσέσκο Φαβίνο. Από τους κορυφαίους Ιταλούς ηθοποιούς της γενιάς του, ερμηνεύει εδώ με ανθρωπιά και συναίσθημα ένα χαρακτήρα που θα φτάσει στα όριά του μέσα σε μερικές ώρες, προσπαθώντας να μην εγκαταλείψει τις αρχές του. Συνολικά το φιλμ του Ντι Στέφανο μπορεί να έχει τις αδυναμίες του –π.χ. κάποιες σεναριακές ευκολίες–, ωστόσο είναι η δική του στιβαρή παρουσία που στηρίζει το οικοδόμημα μέχρι το συγκινητικό φινάλε.
