The Idol
ΔΡΑΜΑ (2023)
Δημιουργός: Σαμ Λέβινσον, Abel «The Weeknd» Tesfaye
Ερμηνείες: Λίλι-Ρόουζ Ντεπ, Abel «The Weeknd» Tesfaye
Σάλο έχει προκαλέσει τις τελευταίες εβδομάδες η νέα σειρά του HBO (στην Ελλάδα τη βλέπουμε στη Vodafone TV) από τότε που έκανε την πρεμιέρα της στο Φεστιβάλ Καννών. Ο δημιουργός του αριστουργηματικού «Euphoria», Σαμ Λέβινσον, υπογράφει εδώ παρέα με τον πολυβραβευμένο μουσικό Abel «The Weeknd» Tesfaye ένα τολμηρό χρονικό στη ζωή της Τζόσελιν, μιας διάσημης ποπ σταρ, η οποία βρίσκεται στα όρια της πνευματικής κατάρρευσης. Κάπου εκεί στο κάδρο θα μπει ο Τέντρος (τον υποδύεται ο ίδιος ο The Weeknd), ένας ιδιοκτήτης νυχτερινού κέντρου με σκοτεινό παρελθόν, με τον οποίο η Τζόσελιν θα ξεκινήσει μια θυελλώδη ερωτική σχέση.
Απροκάλυπτα σεξιστική, ανούσια αποκαλυπτική, βαρετή, ακόμη και γελοία λόγω της επιλογής των ονομάτων(!) της, είναι μερικοί από τους χαρακτηρισμούς που έχουν δοθεί στη σειρά, της οποίας –την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές– έχει προβληθεί μόνο το πρώτο επεισόδιο. Στην πραγματικότητα σχεδόν τίποτα από αυτά, προς το παρόν τουλάχιστον, δεν ισχύει. Εμπνευσμένη από γνωστές περιπτώσεις από τον χώρο της σόουμπιζ (π.χ. της Μπρίτνεϊ Σπίαρς), η σειρά επιχειρεί να παρουσιάσει τις δύο όψεις ενός ειδώλου λαμπερού όσο και τρομακτικά σκληρού. Η Λίλι-Ρόουζ Ντεπ (κόρη του Τζόνι Ντεπ) ερμηνεύει με θάρρος τον πρωταγωνιστικό ρόλο, δίχως να φοβάται να εκτεθεί, παρόλο που ακούει τα «σχολιανά» της από όσους έχουν μπερδέψει τον ρεαλισμό με την ηδονοβλεψία και την εκφραστική ελευθερία με την υποκριτική πολιτική ορθότητα.
Flux Gourmet ★★★
ΣΑΤΙΡΑ (2022)
Σκηνοθεσία: Πίτερ Στρίκλαντ
Ερμηνείες: Μάκης Παπαδημητρίου, Αριάν Λαμπέντ, Γκουέντολιν Κρίστι
Από την πλατφόρμα του Cinobo επιλέγουμε το τελευταίο φιλμ του αιρετικού Πίτερ Στρίκλαντ, ο οποίος ενορχηστρώνει μια απολαυστική σάτιρα εμπνεόμενος από τον κόσμο της σύγχρονης τέχνης. Σε ένα «καταφύγιο» καλλιτεχνών, μια γαστριμαργική κολεκτίβα δημιουργεί περφόρμανς με βάση τους ήχους που παράγονται από… φαγητά. Σύντομα, ωστόσο, θα ξεσπάσουν διαμάχες μεταξύ των μελών της, καθώς και με την εκκεντρική επικεφαλής του πρότζεκτ. Παρατηρητής και αφηγητής της όλης ιστορίας είναι ο χαρακτήρας του Μάκη Παπαδημητρίου, ο οποίος πάντως αντιμετωπίζει και τα δικά του, γαστρεντερικής φύσεως, προβλήματα. Πολυεπίπεδη και αναρχική, η σάτιρα του Στρίκλαντ ξεκινάει από το τι αναγνωρίζουμε σήμερα ως τέχνη και τις ίντριγκες του καλλιτεχνικού μικρόκοσμου, για να προχωρήσει με τις συνθήκες ριάλιτι μαγειρικής που διαμορφώνονται στο πρότζεκτ και να καταλήξει με αναφορές στη θέση της γυναίκας και στη σύγχρονη πολιτική ορθότητα. Η ματιά του είναι προφανώς αντισυμβατική και αιχμηρή, όπως και οι εικόνες, οπτικές και ηχητικές, με τις οποίες δοκιμάζει τον θεατή.
