Στις 17 Ιουνίου ένα διάσημο ζευγάρι της όπερας, ο ιταλικής καταγωγής Γάλλος τενόρος Ρομπέρτο Αλάνια και η σύζυγός του, η Πολωνέζα υψίφωνος Αλεξάντρα Κουρζάκ, εμφανίστηκαν στο Ηρώδειο στο πλαίσιο του εορτασμού των εκατό χρόνων από τη γέννηση της Μαρίας Κάλλας. Η πρωτοβουλία ανήκε στον «Ελληνικό Σύλλογο Μαρία Κάλλας» και τα έσοδα από την εκδήλωση θα διατεθούν για την ενίσχυση μουσείου για την Κάλλας, που αναμένεται να εγκαινιαστεί στην Αθήνα το φθινόπωρο. Τη Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων διηύθυνε ο Νάιντεν Τοντόροφ.
Πάνε 21 χρόνια από τον Σεπτέμβριο του 2002, οπότε ο Αλάνια είχε και πάλι εμφανιστεί στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού με την τότε σύζυγό του, τη Ρουμάνα υψίφωνο Αντζελα Γκεοργκίου. Οπως τότε έτσι και τώρα, η καλή χημεία ανάμεσα στο ζευγάρι υπήρξε καταλυτική για την επιτυχία της βραδιάς. Προσέθετε και στους δύο ασφάλεια, σιγουριά κι ένα χαμόγελο, καθώς δεν υπήρχε ούτε υπόνοια ανταγωνισμού ή δυσαρμονίας. Συνέβαλε, βέβαια, και το ρεπερτόριο, καθώς οι δύο τραγουδιστές επέλεξαν στην πλειοψηφία τους αποσπάσματα από όπερες που έχουν τραγουδήσει στη σκηνή: «Μαντάμα Μπατερφλάι», «Τόσκα», «Αντρέα Σενιέ», «Ο Κουρέας της Σεβίλλης» και «Καβαλερία ρουστικάνα» («Αγροτικός ιπποτισμός»). Οπερες τις οποίες είχε τραγουδήσει στη σκηνή και η Κάλλας, έστω κι εάν η δική της συνεισφορά υπήρξε σημαντικότερη σε έργα του ιταλικού ρομαντισμού, δηλαδή τις όπερες των Μπελίνι και Ντονιτσέτι. Εχοντας κλείσει τα εξήντα του χρόνια ο Ρομπέρτο Αλάνια εμφανίστηκε εντυπωσιακά ακμαίος και πολύ πιο σίγουρος από αρκετούς νεότερους συναδέλφους του. Ειδικότερα, στα ντουέτα από τη «Μαντάμα Μπατερφλάι» και την «Τόσκα» το τραγούδι του διέθετε πλήθος αποχρώσεων που χάριζαν πλαστικότητα στη μελωδική γραμμή, ενώ η εκφραστική του αμεσότητα κράτησε μακριά κάθε είδους επιτήδευση. Οι φράσεις μαλάκωναν ή γλύκαιναν, όχι για να επιδείξουν στο κοινό τις ικανότητες του τραγουδιστή, αλλά επειδή έτσι υπηρετούσαν καλύτερα την έκφραση. Η άνεση του τενόρου στην ψηλή περιοχή υπήρξε πρόσθετο δώρο. Συνεπώς, περιττή ήταν η ανασφάλεια του Αλάνια σχετικά με την ακουστική του Ηρωδείου, με συνέπεια την επιβολή μεγαφωνικής εγκατάστασης, της οποίας ο τενόρος υπεραμύνθηκε σθεναρά. Η δε συγκεκριμένη ήταν περισσότερο κατάλληλη για γήπεδα μεγέθους του Ολυμπιακού Σταδίου παρά για το Ηρώδειο, στο οποίο έχουν ακουστεί χωρίς πρόβλημα πλήθος από φωνές.
Στα εξήντα του ο Γάλλος τενόρος εμφανίστηκε πολύ πιο σίγουρος από αρκετούς νεότερους συναδέλφους του.
Ανάγκη ενίσχυσης δεν είχε ούτε η Κουρζάκ, λυρική υψίφωνος με πολύ καλή τεχνική, σκούρο ηχόχρωμα, άνεση στην ψηλή περιοχή της φωνής και ευκολία στη χαμηλή, με αποτέλεσμα στα θέατρα να αναλαμβάνει ρόλους πολύ βαρύτερους από αυτούς που θα φανταζόταν κανείς. Ολα όσα τραγούδησε στο Ηρώδειο ήταν δουλεμένα στη λεπτομέρειά τους και το τραγούδι της, όπως και αυτό του Αλάνια, διέθετε πλήθος αποχρώσεων, αναδεικνύοντας τις διαφορετικές ηρωίδες που σκιαγράφησε.
Η ηλεκτρική ενίσχυση δεν ευνόησε ούτε την ορχήστρα, καθώς μεγέθυνε κάθε παραπάτημα, κάθε τονική αστάθεια. Ωστόσο, η εμπειρία και η πολύ καλή καθοδήγηση του συνόλου από τον Βούλγαρο αρχιμουσικό Νάιντεν Τοντόροφ διασφάλισαν ένα καλό αποτέλεσμα.
