Καθώς η βιομηχανία του κινηματογράφου παγκοσμίως παλεύει να βρει τον βηματισμό της έπειτα από το σοκ της πανδημίας, γίνονται όλο και περισσότεροι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι πρέπει να αναζητηθούν νέα μοντέλα κυκλοφορίας και διανομής των ταινιών προκειμένου αυτές να συναντηθούν με το κοινό τους. Κάτι ανάλογο πιστεύουν και οι ιδρυτές του Cinebur, μιας νέας διεθνούς πλατφόρμας, που συστήνεται από σήμερα στο ελληνικό κοινό, στοχεύοντας να φέρει σε επαφή κινηματογραφιστές και διανομείς ανεξάρτητων ταινιών με εναλλακτικούς χώρους, όπου αυτές μπορούν να προβληθούν εκτός του κλασικού δικτύου κινηματογράφων. Η αρχή γίνεται σήμερα (5.30 μ.μ.) στο Ιδρυμα Γουλανδρή, όπου θα προβληθεί σε αποκατεστημένη 4Κ έκδοση το κλασικό «Χιροσίμα αγάπη μου» του Αλέν Ρενέ.
«Η ιδέα του Cinebur έχει τη βάση της στο γεγονός ότι η πρόσβαση σε ταινίες του ανεξάρτητου κινηματογράφου για συλλογική θέαση είναι πια πολύ περιορισμένη. Σε αντίθεση με τα στουντιακά μπλοκμπάστερ, τα οποία βγάζουν τον μεγαλύτερο όγκο των κερδών τους μέσα στις πρώτες ημέρες προβολής λόγω της μεγάλης διαφημιστικής καμπάνιας τους, τα ανεξάρτητα φιλμ χρειάζονται αρκετές εβδομάδες προκειμένου να χτίσουν το κοινό τους, κάτι που συχνά γίνεται και “από στόμα σε στόμα”. Επιπλέον, τα τελευταία χρόνια μια αίθουσα σινεμά δεν ανταγωνίζεται μόνο τις υπόλοιπες αίθουσες αλλά και τις streaming πλατφόρμες, οπότε έχει συνεχώς ανάγκη για καινούργιο περιεχόμενο. Αυτό κάνει ακόμη πιο στενό το “παράθυρο” που δίνεται στις ταινίες», μας λέει ο Ντόντι Ελ-Γκάμπρι, ο 25χρονος Ελληνοαιγύπτιος συνιδρυτής του Cinebur.
«Τα τελευταία χρόνια ένας κινηματογράφος δεν ανταγωνίζεται μόνο τις υπόλοιπες αίθουσες αλλά και τις streaming πλατφόρμες, οπότε έχει συνεχώς ανάγκη για καινούργιο περιεχόμενο».
Το όνομα της εφαρμογής, την οποία μπορεί να κατεβάσει ο καθένας δωρεάν στο κινητό του, προέρχεται από σύμπτυξη των λέξεων «cinema» και «neighbor» (γείτονας), καθώς η γενικότερη ιδέα έχει να κάνει με το χτίσιμο μιας κοινότητας αλλά και με την κοινωνική λειτουργία που επιτελεί μια κινηματογραφική προβολή. «Αυτό που σκεφτήκαμε είναι ότι εκεί έξω υπάρχει ένα ολόκληρο δίκτυο χώρων (καφέ, μουσεία, ξενοδοχεία, σχολεία κ.ά.), οι οποίοι θα ήθελαν να προσφέρουν στο κοινό μια καινούργια εμπειρία όπως αυτή της θέασης μιας κινηματογραφικής ταινίας. Η όλη διαδικασία ωστόσο, που έχει να κάνει με την εξασφάλιση των δικαιωμάτων, την επικοινωνία κ.ο.κ., τους αποτρέπει. Εμείς συνεργαζόμαστε απευθείας με κινηματογραφιστές, διανομείς και γενικώς όποιον έχει τα δικαιώματα, τα οποία προσφέρουμε εντελώς δωρεάν στους “οικοδεσπότες” των προβολών. Σε αντάλλαγμα τους προσφέρουμε ποσοστό από τα εισιτήρια που πωλούνται», εξηγεί ο νεαρός συνιδρυτής.
Ουσιαστικά το όποιο εισιτήριο μοιράζεται στα τρία ανάμεσα σε οικοδεσπότη, κάτοχο δικαιωμάτων και Cinebur, που κρατάει το 22% – «10% λιγότερο από τη μέση αμοιβή του διανομέα», όπως επισημαίνει ο συνομιλητής μου. Ο ίδιος διευκρινίζει πως οι επιχειρήσεις και οι οργανισμοί με τους οποίους επιδιώκουν συνεργασίες είναι αυτοί που στοχεύουν να προσφέρουν στον θεατή μια εμπειρία που ξεπερνάει την ταινία ή/και την εμπλουτίζει. «Στο Ιδρυμα Γουλανδρή, για παράδειγμα, όπου θα προβληθεί το “Χιροσίμα αγάπη μου”, φιλοξενείται επίσης μια ενδιαφέρουσα συλλογή ιαπωνικής τέχνης. Σε ένα οινοποιείο θα μπορέσει κανείς να παρακολουθήσει την ταινία και ταυτόχρονα να απολαύσει ένα ωραίο κρασί».
Με δεδομένο ότι το Cinebur ιδρύθηκε μόλις πριν από τρία χρόνια (στο Λονδίνο) και η εύχρηστη εφαρμογή του είναι ολοκαίνουργια, ρωτάμε για μελλοντικά σχέδια και φιλοδοξίες. «Γενικώς πηγαίνουμε βήμα βήμα, δεν ενθουσιαζόμαστε υπερβολικά γιατί ξέρουμε ότι είναι αργή διαδικασία το χτίσιμο μιας κοινότητας. Εκτός από τις κλασικές ταινίες, που είναι βέβαια πολύ σημαντικές, θέλουμε να συνεργαστούμε και με νέους καλλιτέχνες και γι’ αυτό θα πάμε στο Φεστιβάλ Βενετίας. Από ένα σημείο και έπειτα πρέπει να βασίζεις τις επιλογές σου στις σύγχρονες τάσεις του σινεμά ώστε να παραμένεις και επίκαιρος. Οσο για επιπλέον προβολές στην Ελλάδα, αυτές θα γίνουν πιθανότατα από Σεπτέμβριο, έχουμε ήδη έρθει σε επαφή με οικοδεσπότες που ενδιαφέρονται».
