Τον περίφημο πιανίστα Λανγκ Λανγκ προσκάλεσε η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών για τη δεύτερη συναυλία της στο Ηρώδειο στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών. Υπό τη μουσική διεύθυνση του Κρίστοφ Eσενμπαχ ο Κινέζος σούπερ σταρ ερμήνευσε το Κοντσέρτο για πιάνο σε λα ελάσσονα του Γκριγκ.
Τα πολύ γνωστά μουσικά έργα, όπως το δημοφιλέστατο Κοντσέρτο του Γκριγκ, θέτουν τα μεγαλύτερα προβλήματα στην εκάστοτε νέα γενιά ερμηνευτών. Αφενός, είναι γνωστά στο φιλόμουσο κοινό μέσα από δεκάδες ηχογραφήσεις. Ετσι, κάθε μέλος του ακροατηρίου αναμένει, συνήθως, να τα ακούσει όπως τα έχει γνωρίσει και τα έχει αγαπήσει. Κρίνει τη συναυλιακή ερμηνεία με βάση την αγαπημένη του ηχογράφηση. Αφετέρου, τα έργα αυτά έχουν αποδοθεί από πλήθος ερμηνευτών κι επομένως έχουν αποκωδικοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό: δεν κρατούν πια μυστικά. Συνεπώς κάθε νέος ερμηνευτής δύσκολα μπορεί να βρει μια ριζικά διαφορετική ματιά, η οποία θα τον διαφοροποιήσει από παλαιότερους συναδέλφους του.
Ειδικότερα δε τα έργα του ρομαντισμού, όπως το συγκεκριμένο, των οποίων το περιεχόμενο βασίζεται περισσότερο στην αμεσότητα του (πληθωρικού) συναισθήματος, σπάνια επιδέχονται προσεγγίσεις πιο αναλυτικές, πιο «εγκεφαλικές», οι οποίες θα επέτρεπαν μια ερμηνεία ως αποτέλεσμα μελέτης μάλλον, παρά ενστίκτου.
Ο κορυφαίος Κινέζος πιανίστας απέδωσε με εντυπωσιακό τρόπο το δημοφιλές Κοντσέρτο του Γκριγκ.
Ο Λανγκ Λανγκ διαθέτει με το παραπάνω όλες τις ευκολίες ενός κορυφαίου πιανίστα. Η δεξιοτεχνία του είναι απολύτως συναρπαστική και επιτρέπει να ακούγονται μία μία οι νότες, ακόμα και με τη μεγαλύτερη ταχύτητα. Ο έλεγχος της δυναμικής είναι υποδειγματικός, που σημαίνει ότι ο πιανίστας μπορεί να αυξομειώνει την ένταση του ήχου όπου και όπως το επιθυμεί, δίνοντας παλμό και πλαστικότητα στις φράσεις. Στα σημεία μεγάλης έντασης στεκόταν χωρίς καμία δυσκολία ισότιμα πλάι στη μεγάλη συμφωνική ορχήστρα, επιτρέποντας στη φωνή του πιάνου να ακούγεται με σαφήνεια. Και η Κρατική υπό τον Eσενμπαχ τον πλαισίωσε πολύ καλά.
Ως προς την ερμηνεία, ειδικά στο πρώτο μέρος ο Λανγκ Λανγκ επιχείρησε να διαφοροποιηθεί. Ελαφρά πιο αργός στα αργά εδάφια και καταιγιστικά γρήγορος στα ζωηρά, δημιουργούσε χώρο για μια πιο αναλυτική προσέγγιση, με μεγαλύτερη προσοχή σε λεπτομέρειες της γραφής. Ενδιαφέροντες τονισμοί, φώτισαν με διαφορετικό τρόπο ρυθμικά στοιχεία.
Ωστόσο, οι (ευφυείς) παρεμβάσεις του ήταν οριακές και δεν έπληξαν τη συναισθηματική αμεσότητα της μουσικής. Το λυρικό δεύτερο μέρος δόθηκε χωρίς επερωτήσεις, ενώ το ζωηρό τελευταίο ωφελήθηκε από τη γνώριμη απολαυστική λαμπρότητα του παιξίματός του.
Στη συνέχεια ο Eσενμπαχ διηύθυνε την επίσης δημοφιλή Τέταρτη Συμφωνία του Τσαϊκόφσκι. Eργο γνωστό στην Κρατική, δόθηκε αυτή τη φορά πιο συντεταγμένα, κυρίως από τα έγχορδα, τόσο στους νυκτούς φθόγγους του τρίτου μέρους όσο και στις απαιτητικές εναρκτήριες φράσεις του τελευταίου. Oμοια πειθαρχημένα φάνηκαν τα χάλκινα πνευστά, ενώ οι σολιστικές συνεισφορές των ξύλινων ήταν στο γνωστό ψηλό επίπεδο. Ετσι, ο Eσενμπαχ μπόρεσε να αποδώσει με επιτυχία το εκρηκτικό, στα όρια της υστερίας πρώτο μέρος, τον πληθωρικό συναισθηματισμό του δεύτερου, όπως και το δυναμικό φινάλε.
