Οταν τελικά καταφέραμε να τον βρούμε στο τηλέφωνο –βρίσκεται στη Σάμο όπου για πρώτη φορά διευθύνει καλλιτεχνικά το Young Artist Festival–, o Τιμόθεος Γαβριηλίδης – Πέτριν είχε τη χαρά του καλλιτέχνη που πέρασε την ημέρα του μέσα στη μουσική. Η ευφορία του ήταν μεταδοτική.
Συνομιλήσαμε στο μικρό διάλειμμα ανάμεσα στις πρόβες και στη βραδινή συναυλία στο αρχαίο θέατρο του Πυθαγορείου. Η παράσταση έχει τίτλο «Από τη Γαλλία στην Ιβηρική, ένα διαρκές ταξίδι». Ο ίδιος θα παίξει τσέλο, ο αδελφός του Αλέξανδρος βιολί, και μαζί τους συμπράττει μια ομάδα εκλεκτών μουσικών. «Με συγκινούν οι άνθρωποι με τους οποίους μοιράζομαι τη μουσική, οι φίλοι που μελετήσαμε μαζί, που έχουμε τις ίδιες αγάπες. Η ατμόσφαιρα που δημιουργείται μεταξύ μας προσφέρεται στη συνέχεια απλόχερα στο κοινό», λέει όταν τον ρωτάμε τι είναι αυτό που τον έφερε στο Young Artists Festival, και λίγες μέρες αργότερα θα τον οδηγήσει στην Κρήτη, στο 11ο Φεστιβάλ Μουσικής Δωματίου Χανίων, με το οποίο συνεργάζεται σταθερά τα τελευταία χρόνια.
Ο Τιμόθεος Γαβριηλίδης – Πέτριν, ο μικρότερος γιος μιας μουσικής οικογένειας –οι δύο γονείς του διδάσκουν πιάνο– είναι γέννημα θρέμμα της Θεσσαλονίκης και ταυτόχρονα πολίτης του κόσμου. Μέχρι τα 15 του χρόνια μελετούσε ταυτόχρονα πιάνο και τσέλο, αλλά τελικά διάλεξε το δεύτερο «για την ανθρώπινη φωνή του και τη ζεστασιά του». Για πρώτη φορά αναφέρθηκε το όνομά του σε μια συζήτησή μας με τον σολίστ Λεωνίδα Καβάκο, που τον ξεχώριζε για το ταλέντο και το ήθος του. «O Λεωνίδας είναι για εμένα –για πολλούς από εμάς– μέντορας και συνεργάτης», λέει ο Πέτριν, και αναφέρεται στα Μasterclass που διοργανώνει ο Καβάκος στην Ελλάδα υποστηρίζοντας τους νέους μουσικούς που προσπαθούν να βρουν μια θέση στο διεθνές περιβάλλον της κλασικής μουσικής.
Ο Πέτριν έκλεισε μόλις τα 29 του χρόνια και έχει πετύχει ήδη μια αξιοζήλευτη καριέρα. Απόφοιτος του διαπρεπούς αμερικανικού Ινστιτούτου Κέρτις –μια σχολή με ρίζες που φτάνουν στα χρόνια του Ραχμάνινοφ, του Χάιφετς, του Μπέρνσταϊν και πολλών άλλων θρύλων μετέπειτα– εδώ και λίγο καιρό είναι Κορυφαίος Α΄ στα βιολοντσέλα της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών (ΚΟΑ), κι ένας από τους νεότερους μουσικούς της ορχήστρας.
Θεωρητικά η βάση του βρίσκεται πλέον στην Αθήνα, αν και περνάει αρκετό χρόνο σε αεροδρόμια. «Καθαρά πνευματικά όμως είμαι ακόμα συνδεδεμένος με τον κόσμο της Αμερικής. Είναι ο τόπος που σχημάτισε τη μουσική μου ταυτότητα», σχολιάζει. Πώς αποφάσισε λοιπόν να αφήσει το εξωτερικό για να επιστρέψει στη χώρα;
Είμαι ακόμα συνδεδεμένος με τον κόσμο της Αμερικής – είναι ο τόπος που σχημάτισε τη μουσική μου ταυτότητα.
«Η δουλειά μου στην ΚΟΑ είναι στολίδι στο βιογραφικό μου», απαντά. «Ο επιτυχημένος συνδυασμός ορχηστρικής δραστηριότητας, μουσικής δωματίου και σολιστικής παρουσίας αποτελεί έναν από τους στόχους μου. Πιστεύω ότι κάθε ολοκληρωμένος μουσικός πρέπει να μπορεί να αντεπεξέρχεται στις απαιτήσεις οποιασδήποτε καλλιτεχνικής συνθήκης, από τη σολιστική καριέρα μέχρι και τη συμμετοχή σε μεγάλα μουσικά σύνολα. Είμαι ακόμα σε ένα στάδιο της καριέρας μου κατά το οποίο μαζεύω εμπειρίες και ταυτόχρονα προσφέρω τις γνώσεις που απέκτησα την τελευταία δεκαετία».
Πιστεύει πολύ στο «μαζί», στο μοίρασμα της εμπειρίας, στην αλληλοϋποστήριξη των καλλιτεχνών έχοντας βιώσει τον ανταγωνισμό στο καλλιτεχνικό του πεδίο. «Συναντήσατε ανταγωνιστικότητα αλλά και αξιοκρατία;», τον ρωτάμε. «Στον χώρο μας υπάρχουν πολλά μουσικά ταλέντα, και δυνατά φαβορί που η κάθε χώρα υποστηρίζει και προσπαθεί να προωθήσει», απαντάει. «Η Ελλάδα δεν το κάνει θεσμικά, βοηθούν όμως μικρότερες διοργανώσεις, πολύτιμες πρωτοβουλίες όπως είναι τα καλοκαιρινά φεστιβάλ στη Σάμο και τα Χανιά», προσθέτει.
Υπήρξε όμως ποτέ στα σχέδιά σας να εγκατασταθείτε μόνιμα σε κάποια άλλη χώρα; «Υπήρξε και υπάρχει ακόμα», λέει. «Είναι σημαντικό για μένα να κρατάω τις πύλες ανοιχτές για κάθε πιθανή ευκαιρία και ενδεχόμενο. Το λεγόμενο βόλεμα είναι ο χειρότερος εχθρός μου και της κοινωνίας γενικότερα».
Samos Young Artist Festival έως 13/8. 11ο Φεστιβάλ Μουσικής Δωματίου Χανίων, 28/8 – 4/9.
