Αρχίσαμε να αναζητάμε τη Δήμητρα Βλαγκοπούλου όταν βρισκόταν στην Ελβετία. Την περασμένη Πέμπτη, ανακοινώθηκε ότι απέσπασε το βραβείο καλύτερης γυναικείας ερμηνείας στο Φεστιβάλ του Λοκάρνο, για τον ρόλο της στη νέα ταινία της Σοφίας Εξάρχου «Animal», που έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στην ελβετική πόλη.
Τελικά τη βρήκαμε στο Σεράγεβο, σε ένα άλλο φεστιβάλ όπου διαγωνίζεται η ταινία, για να μιλήσουμε για την Κάλια, τον χαρακτήρα που ενσαρκώνει με λιτότητα κι ευαισθησία στο «Animal». Η Κάλια, ανιματρίς (διασκεδάστρια) σε ένα «all inclusive» ξενοδοχείο, θα μπορούσε να βρίσκεται παντού στην Ελλάδα, από την Κρήτη, τη Ρόδο και την Κω μέχρι τα Επτάνησα. «Η ταινία ακολουθεί την ηρωίδα», λέει η ηθοποιός, «και μέσα από τα μάτια της παρακολουθούμε τον κόσμο των ανιματέρ, που η ζωή τους κινείται παράλληλα με τις τουριστικές σεζόν. Είναι περίπου 35 ετών, αλλά στο σώμα και κυρίως στην ψυχή της φέρει τη φθορά όλων των χρόνων που κάνει αυτή τη δουλειά».
Η Κάλια έφυγε από το σπίτι στα 16 της, ένα κορίτσι που λάτρευε τη Μαντόνα και αντέγραφε το στυλ της. «Ομως ο ενθουσιασμός της με τα χρόνια αδειάζει καθώς ματαιώνονται τα όνειρά της», εξηγεί η κ. Βλαγκοπούλου. «Μολονότι οι χαρακτήρες στην ταινία αποδίδονται ρεαλιστικά και ο κόσμος τους περιγράφεται σχεδόν ντοκιμαντερίστικα, η κατεύθυνση της Σοφίας ήταν πολύ σαφής: να προχωράμε στο χτίσιμο της Κάλιας με εσωτερικότητα. Είναι βραδυφλεγής προσωπικότητα, και η κορύφωση προχωρά σιγά σιγά μέχρι να φτάσει στο ξέσπασμα».
Η συγκεκριμένη είναι η δεύτερη συνεργασία της Βλαγκοπούλου με τη σκηνοθέτιδα Σοφία Εξάρχου. Και οι δυο τους ξεκίνησαν δυνατά στο «Park» (2017), στο οποίο μια παρέα νέων παιδιών ζει μέσα στις εγκαταλελειμμένες αθλητικές εγκαταστάσεις του Ολυμπιακού Χωριού, καταγράφοντας έτσι το τέλος μιας εποχής ψευδαισθή-σεων μεγαλείου.
Στο «Animal», η σκηνοθέτις μπαίνει στον χώρο της εποχικής εργασίας του «ονειρεμένου ελληνικού καλοκαιριού». Η ομάδα των ανιματέρ παρουσιάζει κάθε βράδυ το καλλιτεχνικό της πρόγραμμα στη σκηνή του παραθαλάσσιου ξενοδοχείου Mirage. Η Κάλια είναι επικεφαλής, η πιο «παλιά», και δίπλα της βρίσκονται ο Σίμος ως κονφερασιέ, η μικρή του κόρη Μαίρη, η νεοφερμένη Εύα από την Πολωνία, ο Θωμάς, ο Βλαντιμίρ, η Φανή, όλοι τους μέλη μιας ιδιότυπης οικογένειας.
Μόλις πριν από λίγα χρόνια η ηθοποιός κέρδισε το θεατρικό βραβείο «Μελίνα Μερκούρη» (2020) για την ερμηνεία της Οφηλίας στην παράσταση «Η τραγική ιστορία του Αμλετ, ενός πρίγκιπα της Δανίας» σε διασκευή- σκηνοθεσία Εκτορα Λυγίζου. Εύλογο, λοιπόν, το ερώτημα εάν μπορεί να διαλέξει ανάμεσα στο σινεμά και στο θέατρο. «Τα κάθε μέσο απαιτεί άλλα εργαλεία έκφρασης από τον ηθοποιό, αλλά το ζητούμενο παραμένει η αλήθεια της στιγμής, η σύνδεση και η επικοινωνία», απαντά. «Στην προκειμένη περίπτωση, η κάμερα ήταν για μένα συμπαίκτρια. Με την παρουσία της ένιωθα ζεστασιά και ασφάλεια».
