Μαγιόρκα: Τρεις ημέρες, επτά αστέρια της μουσικής

Μαγιόρκα: Τρεις ημέρες, επτά αστέρια της μουσικής

Το φεστιβάλ «Καπ Ροκάτ» στη Μαγιόρκα εγκαινιάστηκε με μια κονσερτάντε της όπερας «Καβαλερία Ρουστικάνα» του Μασκάνι

6' 18" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ενα καινούργιο διεθνές μουσικό φεστιβάλ εξαιρετικής ποιότητας και προδιαγραφών εγκαινιάστηκε στις αρχές Αυγούστου στο Καπ Ροκάτ της Μαγιόρκας, μισή ώρα έξω από την πρωτεύουσα του νησιού. Ο πήχυς δεν μπορούσε να στηθεί πιο ψηλά. Στο διάστημα ενός τριημέρου, συγκέντρωσε επτά από τα λαμπερότερα αστέρια όπερας και πιάνου, ικανοποιώντας έτσι τα γούστα ακόμη και του πιο απαιτητικού κοινού.

Την πρώτη βραδιά, 4 Αυγούστου, μια κονσερτάντε της όπερας «Καβαλερία Ρουστικάνα» του Μασκάνι ενθουσίασε το κοινό και ηχογραφήθηκε από τη δισκογραφική εταιρεία Deutsche Grammophon για τον ιστότοπό της. Στην ονειρική διανομή συμμετείχαν η εκθαμβωτική Λετονή μέτζο Ελίνα Γκαράντσα (μετά τον θρίαμβό της στο «Πάρσιφαλ», στο Μπαϊρόιτ), ως Σαντούτσα, ο διακεκριμένος Αμερικανός τενόρος Μάικλ Φαμπιάνο για πρώτη φορά ως Τουρίντου, ο Ιταλός Λούκα Σάλσι, ένας από τους δύο κορυφαίους βαρύτονους στον κόσμο, ως Αλφιο, και η συμπατριώτισσά του σοπράνο Μαρία Αγκρέστα ως Λόλα.

Αν και μέτζο, η Ελίνα Γκαράντσα αγαπούσε αυτή την όπερα και τον ρόλο της Σαντούτσας από την αρχή των σπουδών της και ταυτίζεται με πολλές πτυχές αυτής της άτυχης ηρωίδας. «Γιατί κι εγώ είμαι ντροπαλός και μάλλον ταπεινός άνθρωπος, τουλάχιστον όσον αφορά την Ελίνα – άλλο η Γκαράντσα! Η Καβαλερία διαρκεί μία ώρα και τέταρτο, και για 75 λεπτά η Σαντούτσα τραγουδάει συνεχώς, σε ολοένα πιο υψηλές ζώνες, όπως το περίφημο ντουέτο, που ανεβαίνει πολύ ψηλά. Αλλά για μένα, αυτό το ντουέτο και ο Πασχαλινός Υμνος, στον οποίο ταιριάζει η πλούσια φωνή μιας μέτζο, είναι από τις πιο ικανοποιητικές και απολαυστικές μουσικές που τραγουδώ», μας λέει.

Ο Μάικλ Φαμπιάνο επιχείρησε εδώ, με μεγάλη επιτυχία, για πρώτη φορά τον ρόλο του Τουρίντου ύστερα από προτροπή του Ηλία Τζεμπετονίδη, καλλιτεχνικού διευθυντή του φεστιβάλ, ο οποίος είχε επίσης πείσει την Γκαράντσα, να τραγουδήσει για πρώτη φορά τη Σαντούτσα το 2018 στην Οπερα του Παρισιού, όπου ήταν τότε διευθυντής διανομών. Οπως εξηγεί ο ίδιος, «πάντα προσπαθώ να πάω το ρεπερτόριο και τις καριέρες τους ένα βήμα παραπέρα».

Το επόμενο βράδυ, στις 5 Αυγούστου, οι φωνές σίγησαν και το κοινό απήλαυσε τον εξαιρετικό πιανίστα Αρκάντι Βόλοντος, σε ένα ρεσιτάλ πιάνου φόρο τιμής για την εκατονταετηρίδα από τη γέννηση της κορυφαίας Ισπανίδας πιανίστριας Αλίσια ντε Λαρότσα, με πρόγραμμα από έργα Σκριάμπιν και του Καταλανού συνθέτη Φρεντερίκ Μομπού.

Το φεστιβάλ έκλεισε στις 6 Αυγούστου με μια συναυλία-γκαλά, στην οποία αρχικά θα συμμετείχαν μαζί δυο εξαιρετικές και δημοφιλείς σοπράνο: η Αφροαμερικανίδα Ναντίν Σιέρα (την οποία θα απολαύσουμε του χρόνου στο Ηρώδειο ως Βιολέτα στην «Τραβιάτα» της ΕΛΣ), και η Νοτιοαφρικανή συνάδελφος και στενή της φίλη Πρίτι Γέντε. Ομως, λόγω του πρόσφατου θανάτου της μητέρας της, η Γέντε αντικαταστάθηκε από τον γνωστό μας τενόρο Φραντσέσκο Ντεμούρο. Φόντο για τις εκδηλώσεις η μαγευτική θέα στη θάλασσα – με δυνατό αεράκι την πρώτη βραδιά.

Διθυραμβικά σχόλια

Ο αρχιτέκτονας Αντόνιο Ομπραδόρ συνέλαβε την ιδέα δημιουργίας του φεστιβάλ το 2021, με σκοπό την πολιτισμική προβολή των Βαλεαρίδων Νήσων.

Η αντίδραση και τα σχόλια του κοινού και των κριτικών για το νεογέννητο φεστιβάλ ήταν διθυραμβικά – δικαίωση για το όραμα του ιδρυτή του, που δεν είναι άλλος από τον διεθνούς φήμης Ισπανό αρχιτέκτονα Αντόνιο Ομπραδόρ, παθιασμένο λάτρη της μουσικής και της όπερας, και άνθρωπο με άψογο γούστο. «Η μουσική ήταν πάντα παρούσα σπίτι μας και αποτελούσε μέρος της καθημερινής μου ζωής από παιδί. Ετσι την αγάπησα με πάθος! Αργότερα ανακάλυψα και λάτρεψα και την όπερα».

Ο Ομπραδόρ συνέλαβε την ιδέα δημιουργίας του φεστιβάλ το 2021, με σκοπό την πολιτισμική προβολή των Βαλεαρίδων Νήσων και την προσφορά μοναδικών μουσικών εμπειριών στους λάτρεις της μουσικής και κυρίως της όπερας, ντόπιους και ξένους επισκέπτες.

Μαγιόρκα: Τρεις ημέρες, επτά αστέρια της μουσικής-1
Το Καπ Ροκάτ, άλλοτε φρούριο και πλέον πολυτελές ξενοδοχείο, φιλοξένησε το φεστιβάλ. «Από την πρώτη στιγμή που αντίκρισα το Καπ Ροκάτ, σκέφτηκα ότι είναι ιδανικό σκηνικό για όπερα και συναυλίες», λέει ο Αντόνιο Ομπραδόρ.

Και πράγματι, η εμπειρία των επισκεπτών αυτού του φεστιβάλ είναι μοναδική απ’ όλες τις απόψεις, μία από τις οποίες είναι το μαγικό σκηνικό του: το Hotel Cap Rocat, ένα υπερπολυτελές ξενοδοχείο κτισμένο μέσα σ’ ένα μεσαιωνικό φρούριο με ακρόπολη στην κορυφή, που περιβάλλει ολόκληρο το ακρωτήρι, βρίσκεται μέσα σε περιβαλλοντικά προστατευμένη ζώνη και περιτριγυρίζεται από άγρια φύση και υπέροχα τιρκουάζ νερά. Ο Ομπραδόρ ανάπλασε τον χώρο, μέσα στον οποίο δημιούργησε ένα από τα πιο καλόγουστα ξενοδοχεία της Ευρώπης.

«Από την πρώτη στιγμή που αντίκρισα το πρώην στρατιωτικό φρούριο του Καπ Ροκάτ, σκέφτηκα ότι είναι συγκλονιστικό μέρος για τη δημιουργία ενός ξενοδοχείου, αλλά και λόγω της μοναδικής αρχιτεκτονικής του, ιδανικό σκηνικό για όπερα και συναυλίες. Στη συνέχεια, η μεγαλύτερη πρόκληση ήταν να βρω τους κατάλληλους ανθρώπους για την υλοποίηση του οράματός μου, ανθρώπους παθιασμένους, όπως ο μαέστρος Πάμπλο Μιέλγκο, μουσικός διευθυντής της Συμφωνικής Ορχήστρας των Βαλεαρίδων Νήσων, και ο Ηλίας Τζεμπετονίδης, καλλιτεχνικός διευθυντής του Τεάτρο Σαν Κάρλο της Νάπολης. Και οι δύο αμέσως αντιλήφθηκαν τις δυνατότητες ενός τέτοιου πρότζεκτ, και μαζί το υλοποιήσαμε», μας λέει ο ίδιος.

Η προετοιμασία

Ο Ομπραδόρ και ο Τζεμπετονίδης γνωρίστηκαν το 2021, όταν ο τελευταίος συμμετείχε στην κριτική επιτροπή του φωνητικού διαγωνισμού Juan Pons και ο Ομπραδόρ τον προσκάλεσε σε δείπνο στο σπίτι του, μαζί με την κόρη του Μαρία (νυν διευθύντρια του φεστιβάλ) και τον Πάμπλο Μιέλγκο. «Εκεί μου εξήγησε το όραμά του για το Καπ Ροκάτ, ένα φρούριο που ονειρευόταν να μετατρέψει σε καλλιτεχνική όαση, και με ρώτησε εάν θα μ’ ενδιέφερε να τον βοηθήσω να δημιουργήσει εκεί ένα φεστιβάλ», σημειώνει ο κ. Τζεμπετονίδης. «Είχε ήδη οργανώσει μια συναυλία την προηγούμενη σεζόν και του πρότεινα να οργανώσουμε άλλη μία το 2022, με σταρ πρωταγωνίστρια την κορυφαία Καναδή σοπράνο Σόντρα Ραντβανοφσκι, ώστε να δω επιτόπου τις δυνατότητες για ένα κανονικό, ετήσιο φεστιβάλ. Και προς μεγάλη μου χαρά, όλα ήταν τέλεια οργανωμένα. Μετά αυτή την πρώτη επαφή και την επιτυχέστατη συναυλία με τη Σόντρα, γνώρισα καλύτερα τον Αντόνιο και την οικογένειά του. Πρόκειται για οραματιστή που όχι μόνο υλοποιεί τα οράματά του, αλλά το κάνει στο έπακρο της τελειότητας. Ωστόσο, αυτός και η οικογένειά του δεν είναι μόνο τελειομανείς, αλλά και γενναιόδωροι, μεγαλόκαρδοι άνθρωποι. Ετσι αποφασίσαμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να ξεκινήσουμε αυτή την καινούργια περιπέτεια, στην οποία είμαι ευτυχής που συμμετέχω».

Ο Τζεμπετονίδης, από τους κορυφαίους διευθυντές διανομών στο οπερατικό στερέωμα, με λαμπρή προηγούμενη καριέρα στη Σκάλα του Μιλάνου και στην Οπερα του Παρισιού, κατόρθωσε να εξασφαλίσει τη συμμετοχή των μεγάλων σταρ διότι διατηρεί ασυνήθιστα στενές προσωπικές σχέσεις με τους τραγουδιστές που συμμετέχουν σε παραγωγές του. «Πιστεύω ότι ένας καλός διευθυντής διανομών πρέπει να είναι ταυτόχρονα πατέρας και μητέρα των τραγουδιστών του. Εξυπακούεται ότι πρέπει να είσαι μεν απαιτητικός, αλλά συγχρόνως και πάρα, πάρα, πάρα πολύ τρυφερός μαζί τους. Διότι αυτό που καλούνται να κάνουν στη σκηνή είναι ασύλληπτα δύσκολο. Γι’ αυτό πρέπει να βρεις τη σωστή ισορροπία μεταξύ των ρόλων του πατέρα και της μητέρας. Και για να το πετύχεις πρέπει να τους αγαπάς, να θέλεις να τους βοηθήσεις, να είσαι εκεί γι’ αυτούς! Και αυτό αρχίζει από τη στιγμή που το αεροπλάνο τους θα προσγειωθεί στην πόλη σου. Από εκεί αρχίζει η παραγωγή σου. Από εκεί και πέρα, το περιβάλλον στο θέατρο πρέπει να είναι τέτοιο που να νιώθουν άνετα, ώστε τα ταλέντα με τα οποία τους έχει προικίσει ο Θεός, να ανθήσουν. Ετσι εξασφαλίζεται αυτό στο οποίο στοχεύω πάντα: η ποιότητα». H ποιότητα ήταν σήμα κατατεθέν του Φεστιβάλ Καπ Ροκάτ. Με την αναμφισβήτητη σφραγίδα του ιδρυτή και του καλλιτεχνικού διευθυντή του, εκπλήρωσε με το παραπάνω τον σκοπό του ιδρυτικού οργανισμού του: της Madina Mayurqa Foundation και του Hotel Cap Rocat, που στοχεύει να τοποθετήσει τις Βαλεαρίδες Νήσους στην τροχιά των διεθνών μουσικών γίγνεσθαι. Και αναρωτιέται κανείς: θα υπάρξει κάποιος Ελληνας οραματιστής ν’ αξιοποιήσει για φεστιβάλ τέτοιων προδιαγραφών μέρη όπως η Μεσσηνία, η Κρήτη, η Κέρκυρα, η Χαλκιδική ή, ακόμη καλύτερα, κάποιο καινούργιο μέρος, όταν υπάρχουν οι κατάλληλοι άνθρωποι για να το υλοποιήσουν;

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή
MHT