Ο Δημήτρης Ι. Τσουκνιδής δίδαξε για 15 χρόνια συγγραφή αποδεικτικού δοκιμίου και ανάπτυξη λογικής επιχειρηματολογίας σε υποψηφίους Νομικών Σχολών. Εργάζεται στο πεδίο Solution-focused brief therapy (SFBT) βοηθώντας ανθρώπους με κρίσεις πανικού και φοβίες μέσω της υπνοθεραπείας. Eίναι συγγραφέας του αστυνομικού μυθιστορήματος «Η ψυχίατρος με την έκτη αίσθηση», το οποίο προλόγισε ο Μιχάλης Ρέππας και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αρμός.
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
Πλάι στο κρεβάτι υπάρχουν «Η ιστορία της τρέλας» του Μισέλ Φουκό, η «Σημειολογία» του Ουμπέρτο Εκο και «Το νόημα της ζωής» του Βίκτορ Φρανκλ.
Ποιο ήταν το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που μάθατε πρόσφατα χάρη στην ανάγνωση ενός βιβλίου;
Από το βιβλίο «Πώς να μιλήσετε στους αρνητές της επιστήμης», του φιλοσόφου του Harvard, Λι Μακιντάιρ, έμαθα τα γνωστικά σφάλματα των αρνητών της επιστήμης (αρνητές εμβολίων, κλιματικής αλλαγής) και τους τρόπους αποδόμησής τους.
Ποιο κλασικό βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα για πρώτη φορά;
Το «Εγκλημα και Τιμωρία» του Ντοστογιέφσκι.
Περιγράψτε την ιδανική αναγνωστική συνθήκη.
Η προσωπική μου ιδανική συνθήκη εδράζεται στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος, στο Κέντρο Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Υπάρχουν βιβλία για τα οποία να νιώθετε ενοχές που σας άρεσαν;
Ενιωσα κάποιες ενοχές με το εκλαϊκευμένο ανάγνωσμα φιλοσοφίας «Πώς να γίνεις φιλόσοφος» του Γκάρι Κοξ, διότι σκεπτόμουν πως «πρόδιδα» την ακαδημαϊκή μου φιλοσοφική πορεία.
Τι είναι αυτό που σας συγκινεί περισσότερο σε ένα βιβλίο;
Η διαλεκτική σχέση που αναπτύσσω με τον συγγραφέα, καθώς στο τέλος νιώθω πως απέκτησα έναν καινούργιο φίλο.
Ποιο είναι το επόμενο βιβλίο που θα διαβάσετε;
«Ο θάνατος της οικογένειας» του Ντέιβιντ Κούπερ.
Σκιαγραφήστε την ηρωίδα «ψυχίατρο με την έκτη αίσθηση».
Πρόκειται για μια ηρωίδα που είτε θα αγαπήσεις είτε θα μισήσεις. Η Νεφέλη Στάη είναι μια ευφυής και δυναμική επιστήμων, μ’ ένα χάρισμα-κατάρα στην πλάτη της και μπόλικο υπαρξιακό πείσμα στα υπόγεια του υποσυνείδητου νου της.
Πρόκειται για ένα νουάρ αστυνομικό μυθιστόρημα. Ποιες πτυχές της κοινωνίας «αγγίζει»;
Αγγίζει τον ηθικό μας πυρήνα, διότι θέτει ερωτήματα όπως «είμαστε τελικά τόσο ηθικοί όσο θέλουμε να δείχνουμε ή απλώς υποκρινόμαστε, σαν ηθοποιοί, φορώντας την ηθικολογική μας μάσκα;». Ετσι μέσα στο βιβλίο βλέπουμε πώς χρωματίζεται η έννοια της ηθικής στην πολιτική, στη δημοσιογραφία και στον χώρο του θεάματος (θέατρο, τηλεόραση). Ολα αυτά, βεβαίως, με απαρχή μια ειδεχθή δολοφονία.
