ΒΕΝΕΤΙΑ – ΑΠΟΣΤΟΛΗ. Αν και οι ρυθμοί την έκτη ημέρα του φεστιβάλ ήταν αισθητά πεσμένοι, μια είδηση που έγινε γνωστή χθες το βράδυ ζωντάνεψε τα πράγματα στη Μόστρα. Ο σκηνοθέτης Γιώργος Λάνθιμος και η Εμα Στόουν γύρισαν μυστικά μια νέα ταινία (ξανά) στην Ελλάδα, σύμφωνα με το Cineuropa, χωρίς να έχει γίνει γνωστός ο τίτλος ή το περιεχόμενό της, στην πέμπτη κατά σειρά συνεργασία τους. Ο Ελληνας σκηνοθέτης και φαβορί για τα βραβεία της Βενετίας σημείωσε μόνο ότι συμμετέχει και ο βραβευμένος Ιρλανδός διευθυντής φωτογραφίας Ρόμπι Ράιαν και ότι το νέο φιλμ είναι διαφορετικό και πιο απλό από το «Poor Things».
Πίσω στο ίδιο το φεστιβάλ τώρα, μπορεί οι ουρές στις προβολές να έχουν μικρύνει, αλλά αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει πως έχουμε σταματήσει να βλέπουμε πολύ αξιόλογες ταινίες, όπως το «The Caine Mutiny Court-Martial», το κύκνειο άσμα του σπουδαίου Γουίλιαμ Φρίντκιν, ο οποίος έφυγε πρόσφατα από τη ζωή, πριν προλάβει να το δει να προβάλλεται στις αίθουσες.
Από τις προβολές ξεχώρισε και η ταινία της Πολωνής Ανιέσκα Χόλαντ για το μεταναστευτικό, που προκάλεσε ήδη αντιδράσεις κυβερνητικών αξιωματούχων στη χώρα της.
Εδώ μιλάμε για καθαρό δικαστικό δράμα, το οποίο αν και λαμβάνει χώρα σχεδόν εξ ολοκλήρου μέσα στην αίθουσα του ναυτοδικείου, καταφέρνει να καθηλώσει τον θεατή. Ναυτοδικείο, διότι έχουμε… ανταρσία για την οποία κατηγορείται ένας αξιωματικός ναρκαλιευτικού του αμερικανικού ναυτικού. Απέναντί του θα βρεθεί ο πολύπειρος καπετάνιος του πλοίου (Κίφερ Σάδερλαντ), ενώ στο πλευρό του έχει έναν πολυμήχανο δικηγόρο (Τζέισον Κλαρκ), που θα κάνει τα πάντα προκειμένου να σώσει την καριέρα και την υπόληψή του. Ο Φρίντκιν στήνει τη δράση με όρους σχεδόν θεατρικούς, χρησιμοποιώντας δημιουργικά την κάμερα μόνο για να επιστήσει την προσοχή σε συγκεκριμένες λεπτομέρειες: μια αντίδραση του προσώπου, ένα νευρικό παίξιμο των δαχτύλων.
Η άλλη σημαντική ταινία της ημέρας ήταν το «Green Border» της Ανιέσκα Χόλαντ, το οποίο έχει προκαλέσει ήδη αντιδράσεις κυβερνητικών αξιωματούχων στη χώρα της. Η Πολωνή κινηματογραφίστρια αιχμαλωτίζει εδώ σε αυστηρό ασπρόμαυρο το δράμα του προσφυγικού, με μια ιστορία μυθοπλασίας, η οποία πάντως δεν διστάζει να δείξει τη σκληρή πραγματικότητα στις πύλες εισόδου της Ευρώπης. Συγκεκριμένα, η δράση εξελίσσεται το 2021 στα σύνορα της Λευκορωσίας με την Πολωνία, εκεί όπου μια οικογένεια Σύρων προσφύγων, μαζί με αρκετούς ακόμη ανθρώπους, γίνεται «μπαλάκι» ανάμεσα στους αμείλικτους συνοριοφύλακες των δύο κρατών.
Τα γνωστά μας «push-backs», με ανθρώπους να πετάγονται κυριολεκτικά πάνω από συρματοπλέγματα, βρίσκονται σε πρώτο πλάνο, όμως η ταινία δεν μένει εκεί. Σε επόμενο κεφάλαιο η οπτική αλλάζει, για να υιοθετήσει εκείνη των Πολωνών στρατιωτών-φυλάκων της περιοχής, ενώ στη συνέχεια ακολουθούμε μια ομάδα ντόπιων ακτιβιστών, οι οποίοι προσπαθούν να συνδράμουν τους πρόσφυγες με όποιον τρόπο μπορούν. Παρότι θα μπορούσε να έχει πιο σφιχτό μοντάζ (φτάνει τις δυόμισι ώρες), το φιλμ της Χόλαντ είναι πραγματικά συγκλονιστικό, δίχως μάλιστα να κηρύττει απόλυτες αλήθειες και εύκολες απαντήσεις. Αντιθέτως, οι ανθρώπινες ιστορίες που απεικονίζονται εδώ εγείρουν επίμονα ερωτήματα σχετικά με την Ευρώπη τού σήμερα, τον πολιτισμό και τις αξίες της. Η δε τελευταία σκηνή με τη θερμή υποδοχή των Ουκρανών προσφύγων στην Πολωνία είναι όσο ειρωνική φαντάζεται κανείς.
