Ο Αντώνης Γεωργίου ζει στη Λεμεσό και εργάζεται ως δικηγόρος. Εχει εκδώσει ποιητικές συλλογές, συλλογές διηγημάτων και το μυθιστόρημα «Ενα αλπούμ ιστορίες», που τιμήθηκε με το Βραβείο Λογοτεχνίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Εχει γράψει εννέα θεατρικά έργα, τα οποία έχουν ανεβεί από τον ΘΟΚ και άλλους θιάσους. Το 2022 κυκλοφόρησαν τα διηγήματα «Η ανάσα των δίπλα» (Το Ροδακιό).
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
Διαβάζω το «Χρονοκαταφύγιο» του Γκοσποντίνοφ (μετάφραση Α. Ιωαννίδου). Συνήθως δεν διαβάζω παράλληλα, ειδικά λογοτεχνία, αλλά τώρα μελετώ ταυτόχρονα ένα θεατρολογικό βιβλίο του Σάββα Πατσαλίδη, το «Κωμωδίας εγκώμιον».
Ποιο ήταν το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που μάθατε πρόσφατα χάρη στην ανάγνωση ενός βιβλίου;
Κάτι που πίστευα –αλλά χάρηκα που τεκμηριώνεται επιστημονικά–, πόσο αναγκαία και σοβαρή υπόθεση είναι το γέλιο και κατ’ επέκταση η κωμωδία.
Ποιο κλασικό βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα για πρώτη φορά;
Ξαναδιαβάζω συχνά κλασικά αναγνώσματα που τα είχα διαβάσει σχετικά νωρίς, ενίοτε σε μέτριες μεταφράσεις. Ετσι, κάποτε είναι σαν πρώτη ανάγνωση. Προσπαθώ επίσης να συμπληρώσω «κενά»: διάβασα πρόσφατα το «Αβεσσαλώμ, Αβεσσαλώμ!» του Φώκνερ (μετάφραση Μ. Ζαχαριάδου) και τον «Μόμπι Ντικ» του Μέλβιλ (μετάφραση Α. Χριστοδούλου).
Περιγράψτε την ιδανική αναγνωστική συνθήκη.
Τελευταία γίνεται όλο και πιο δύσκολο να συγκεντρωθώ στο διάβασμα. Ετσι, η κάθε στιγμή που μπορώ να αφοσιωθώ σε ένα βιβλίο είναι για εμένα ιδανική.
Υπάρχουν βιβλία για τα οποία να νιώθετε ενοχές που σας άρεσαν;
Ενοχές; Γιατί; Αντίθετα χαίρομαι που κατά καιρούς διάβασα βιβλία που ίσως τώρα δεν θα μου έλεγαν κάτι. Για τα κόμικς των νεανικών μου χρόνων, για πιο ελαφριά, έως άρλεκιν, βιβλία που ξεφύλλισα, για τον «Χάρι Πότερ» που διάβασα, κι ας βρίσκω πια ευχαρίστηση σε άλλου είδους αναγνώσματα.
Τι είναι αυτό που σας συγκινεί περισσότερο σε ένα βιβλίο;
Το γεγονός ότι υπάρχουν βιβλία που μπορούν ακόμη να με συγκινούν, να με ταράζουν – με συγκινεί η δύναμη της γραφής.
Ποιο είναι το επόμενο βιβλίο που θα διαβάσετε;
«Καινούργια μέρα» του Νίκου Χρυσού.
Γράφετε για τον πλησίον, για τον πόνο του, για τη σκληρή καθημερινότητα. Πώς αυτό θα βοηθήσει και τον αναγνώστη;
Η γραφή περισσότερο τον συγγραφέα βοηθάει. Στην πράξη δεν βοηθάει σίγουρα τον «πλησίον», ο αναγνώστης πάλι, ίσως να αναπτύσσει την ενσυναίσθησή του. Κάθε (καλό) βιβλίο που διαβάζω νιώθω πως με ωφελεί ποικιλοτρόπως, ελπίζω πως και οι αναγνώστες μου θα νιώσουν το ίδιο.
Πέρα από τον άνθρωπο, τι άλλο πραγματεύεται το βιβλίο σας;
Τον άνθρωπο ως μια ξεχωριστή, πολύπλοκη οντότητα, τις σύγχρονες κοινωνίες των ανθρώπων και τις στρεβλώσεις τους.
