Η ανεξάντλητη φαντασία της Κυριακής Μαυρογεώργη αντλεί από τις βαθιές δεξαμενές των αναφορών της και εκβάλλει στα μικρογλυπτά με τα οποία ταυτίζεται η εικαστική παρουσία της. Αρχιτέκτων η ίδια, με διαρκή, επίμονη και βιωματική επαφή με τη ζωγραφική, την ψυχανάλυση και τον σχεδιασμό απελευθερώνει εμμονικά τους ατμούς της δημιουργικότητάς της, αφηγούμενη με τις πορσελάνες της τις αντιφατικές εκδοχές της ανθρώπινης φύσης.
Στη νέα ατομική έκθεσή της, με τίτλο «The Secret Room», στην Gallery Genesis του Γιώργου Τζάνερη (Χάρητος 35, Κολωνάκι, έως 14/10), η Κυριακή Μαυρογεώργη έχει επιμεληθεί η ίδια αρχιτεκτονικά τον χώρο, έχει στήσει τα γλυπτά της σαν μια εικαστική εγκατάσταση. Και μέσα στον κλινικά λευκό χώρο της γκαλερί, εξυφαίνει ένα πέπλο μυστηριακής μύησης, καθώς σαν Ηρακλειδείς, φρουροί και πυλώνες, στέκονται αριστερά και δεξιά της εισόδου δύο μικρογλυπτά, αντεστραμμένα και ακέφαλα ελάφια σε λευκό και μαύρο.
Ας μην ξενίζει η παραδοξότητα ή έστω η εκκεντρικότητα των ζωόμορφων συνθέσεων και η εμμονή στην εξερεύνηση της ρευστής σεξουαλικότητας, του φύλου και της ταυτότητας μέσα από την αφηγηματική διασύνδεση των πορσελάνινων κομψοτεχνημάτων της. Η Κυριακή Μαυρογεώργη προχωράει σε αυτήν την έκθεση μέσα στους αύλακες των φαντασιώσεων, των απωθημένων, των δυνάμεων καταστολής και απελευθέρωσης, και στήνει ένα δομημένο σενάριο για τη γυναικεία σεξουαλικότητα και την αυτοσυνειδησία.
Σε όλη την έως τώρα διαδρομή της, έχει μείνει ενεργή η διαρκής ανατροφοδότηση από τις δεξαμενές της αλληγορίας, των θρύλων, των σκοτεινών και ηδονικών δυνάμεων, της ανατροπής και της ανασύνθεσης, της ψευδαισθητικής παραμόρφωσης της κλίμακας. Μέσα από τη γένεση του γλυπτού-μινιατούρας, με τον υψηλό βαθμό τεχνικής δυσκολίας, επιχειρεί κάτι μοναδικό στην ελληνική εικαστική σκηνή: προτείνει μια ανάγνωση ψυχοδυναμικών τοπίων και ρευστών συνθηκών μέσα από μια λεπταίσθητη, κομψή και αισθητικά ελκυστική αφήγηση της σκοτεινής ψυχής.
Στη νέα της έκθεση, ενισχύει ακόμη περισσότερο την ασάφεια των ορίων ανάμεσα στις ζωικές ορμές και τον ανθρώπινο λόγο. Με αλληγορική έμφαση σε προτεταμένα μέλη, μεγεθυμένα αιδοία, διφορούμενες στάσεις σώματος ανάμεσα στην πρόκληση και την τιμωρία, την επιθυμία και την επιβολή, τα γλυπτά της σταλάζουν, λίγο-λίγο, μια αφήγηση που κυλάει σε αφανείς δρόμους του υποσυνείδητου. Η Κυριακή Μαυρογεώργη υπερασπίζεται την αυτοδιάθεση του γυναικείου σώματος, αλλά πέραν αυτού μιλάει για μια ανάγκη υπεράσπισης του εαυτού. Μέσα στον εκθεσιακό χώρο, στο βάθος δεξιά, υπάρχει μια εγκατάσταση τεσσάρων πορσελάνινων γλυπτών. Παίζοντας με την εικόνα και τον συμβολισμό ενός μικροαστικού μπουφέ, ενός ερμαρίου για σερβίτσια και απωθημένων φαντασιώσεων, η Κυριακή Μαυρογεώργη αφηγείται σε τέσσερις στάσεις, τα κεφάλαια της συνείδησης, από την καταστολή στην απελευθέρωση. Και η δυναμική της πολιτικής, εν τέλει, οπτικής της, συντελείται με την τρυφερότητα ενός εργόχειρου από πορσελάνινη δαντέλα.
