Οταν το 1988 ο Κλιντ Ιστγουντ σκηνοθετούσε το «Bird», εκπληκτικό ψυχογραφικό και μουσικό πορτρέτο του αυτοκαταστροφικού τζάζμαν Τσάρλι «Μπερντ» Πάρκερ, ο πολύς κόσμος ανακάλυψε τον έρωτα που είχε ο Ιστγουντ με την τζαζ και γενικότερα με τη μουσική.
Γεννημένος το 1931, ο Ιστγουντ έζησε τις χρυσές εποχές της τζαζ, τις δεκαετίες του ’40, του ’50 και του ’60, έγινε και ο ίδιος μουσικός – και, μάλιστα, συνθέτης.
Γι’ αυτό και στις πιο ώριμες ταινίες του τα μουσικά θέματα που ακούμε ανήκουν συχνά στον ίδιο: «Γκραν Τορίνο», «Οι σημαίες των πατέρων μας», «Γέφυρες του Μάντισον» κ.ά.
Απλές, αλλά όχι απλοϊκές, μελωδικές στροφές, μελαγχολικές, με μιαν έντονη κινηματογραφική αύρα, την ίδια στιγμή, διεκδικούν την αυτάρκειά τους ως αυτόνομες συνθέσεις.
Σε κάποιες ταινίες του Ιστγουντ ακούμε συνθέσεις και του γιου του, του Κάιλ (γενν. το 1968). Επαγγελματίας μπασίστας, ηγείται ενός τζαζ κουιντέτου και γράφει μουσική, κυρίως για κινηματογραφικές ταινίες. Η ταινία του πατέρα του «Γράμματα από την Ιβο Τζίμα» έχει μουσική υπόκρουση του Κάιλ Ιστγουντ.
Φέτος, ο γιος αποφάσισε να τιμήσει τον πατέρα με ένα διπλό άλμπουμ βινυλίου (θα κυκλοφορήσει και ψηφιακά) που φέρει τον τίτλο «Eastwood Symphonic». Περιλαμβάνει μιαν ανθολογία από μουσικές ταινιών του Ιστγουντ, όχι όμως μονάχα δικές του συνθέσεις αλλά και των μεγάλων Ενιο Μορικόνε, Λάλο Σίφριν, Τζον Ουίλιαμς κ.ά.
Ενα διπλό άλμπουμ που διατρέχει όλη τη φιλμογραφία του Ιστγουντ, όχι εξαντλητικά αλλά επιλεκτικά, με μια σειρά από συμφωνικές σουίτες που ερμηνεύει η Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της Τσεχίας υπό τη διεύθυνση του Γκαστ Βάλτσινγκ (ο οποίος έκανε και την απαραίτητη προσαρμογή των κομματιών) και με τη σύμπραξη του Κουιντέτου του Κάιλ.
Οπως γράφει ο τελευταίος σε σημείωμα στο άνοιγμα του διπλού δίσκου, ο στόχος ήταν ένα φρέσκο κοίταγμα στη μουσική υπόκρουση των ταινιών του πατέρα του, συνδυάζοντας τον κλασικό ήχο με την τζαζ. Ο Κάιλ αφιερώνει το πρότζεκτ στους μεγάλους συνθέτες που έγραψαν μουσική για τις ταινίες του και, βέβαια, στον ίδιο τον πατέρα του, ο οποίος πέρασε στον γιο τη σαγήνη της μουσικής.
«Αν κάτι μου λείπει από αυτό το ωραίο διπλό άλμπουμ», λέει ο κύριος Γκρι, «είναι η υπέροχη μουσική που έγραψε ο Κλιντ Ιστγουντ για το “Million Dollar Baby”», προφανώς όμως έπρεπε να γίνει μια προσεκτική επιλογή».
Ακούμε παρέα τον δίσκο και ταξιδεύουμε σε εικόνες, εποχές, ατμόσφαιρες. Η σπάνια και ακριβή ευαισθησία αυτού του πατριώτη Ρεπουμπλικανού θα είναι πάντοτε ένα από τα πιο ωραία αινίγματα της σύγχρονης τέχνης.
