Οχι ότι δεν έχει ξανασυμβεί – κάθε άλλο. Ενδεικτικά και μόνο, ας θυμηθούμε το ηλεκτρονικό άγγιγμα του Κ. Βήτα πάνω σε κομμάτια του Μάνου Χατζιδάκι, του Μάνου Λοΐζου και άλλων, τα μουσικά μπαχαρικά που οι Imam Baildi έβαλαν σε λαϊκές και ρεμπέτικες συνταγές, αλλά και αρκετά ακόμη παραδείγματα διασκευών ή ρεμίξ σε παλιά, αγαπημένα τραγούδια.
Πράγματι, το νέο άλμπουμ της Χάρις Αλεξίου «Reworks», που κυκλοφόρησε χθες σε ψηφιακή μορφή από την Estia Recordings και τη Minos EMI, δεν ανακαλύπτει την πυρίτιδα. Εξάλλου, αν δεν είναι σαφές από τον τίτλο, με μια προσεκτική ακρόαση γίνεται κατανοητό ότι έχουμε να κάνουμε με παλιότερες ηχογραφήσεις της σπουδαίας Ελληνίδας τραγουδίστριας, οι οποίες ενίοτε προέρχονται και από συναυλίες, όπως υπογραμμίζει ένα διακριτικό χειροκρότημα που ακούγεται στο τέλος του δίσκου, εν είδει δίκαιης αποτίμησης όσων προηγήθηκαν.
Και όμως, το ενδιαφέρον με το «Reworks» είναι ότι οι παραγωγοί της νέας γενιάς που ανέλαβαν να επανασυστήσουν στο κοινό οκτώ κομμάτια από τη μακρόχρονη καριέρα της Αλεξίου μοιάζουν να έχουν αξιοποιήσει μια συσσωρευμένη πλέον εγχώρια εμπειρία για τον ιδανικό τρόπο ανακατασκευής μιας παλιάς επιτυχίας. Ο Ερμής Γεραγίδης (Ermis) και ο Ισίδωρος Κιλούδης (Issy Beats) φαίνεται να γνωρίζουν ποια επέμβαση μπορεί να ακουστεί υπερβολική και ποια αχρείαστη, ποια «αλλάζει τα φώτα» σε ένα τραγούδι και ποια το φωτίζει με σύγχρονο τρόπο.
Πάρτε για παράδειγμα το κλασικό «Μια πίστα από φώσφορο», που με λίγες, διακριτικές ρυθμικές ενισχύσεις μοιάζει να μπορεί πια να γοητεύσει και ένα σύγχρονο «κοσμοπολίτικο» ακροατήριο. Ή το ήδη δημοφιλές στο YouTube «Εσύ με ξέρεις πιο πολύ», που μαζί με την τραγουδιστική συμβολή του Χρήστου Μάστορα αποκτά χαρακτήρα σύγχρονου ντουέτου. Το «Μία είναι η ουσία» δεν χάνει την… ουσία του, πλέον όμως είναι ικανό να βρεθεί και στη λίστα ενός Ευρωπαίου DJ με χορευτικές διαθέσεις. Και αν το «Μες τα δυο της μάτια» ήταν για τους μιλένιαλ που μεγάλωσαν στη δεκαετία του ’90 ένα κειμήλιο της αθωότητάς τους, εδώ, με την εκ νέου συμμετοχή των O.P.A., του προσδίδεται και μια πιο «ταξιδιάρικη» υφή.
Δικαίως τη μεγαλύτερη αίσθηση στα social media προκάλεσε η συνεργασία της Αλεξίου με τον ΛΕΞ. Το «Φύγε», που ακούγονται να «ραπάρουν» μαζί, είναι μια καινούργια σύνθεση, λιτή και ευαίσθητη, αλλά όχι «αθώα», και μπορεί να σταθεί επάξια στην εργογραφία τόσο της αγαπημένης τραγουδίστριας όσο και σε εκείνη του Θεσσαλονικιού ράπερ. Το έτερο νέο κομμάτι του δίσκου, το «Ασπρο φεγγάρι», θυμίζει τις μεσογειακές καταβολές της Αλεξίου και ακούγεται σαν μια επιτυχία του παρόντος, που έρχεται όμως από τα παλιά.
Με όλη την ανανεωτική πνοή του, πάντως, το «Reworks» δεν επιχειρεί ακριβώς να καμουφλάρει παλιά τραύματα. Ναι, η «Πανσέληνος» εμπλουτίζεται με τη σκοτεινή αθωότητα της φωνής της Kid Moxie. Στο δικό της μέρος, όμως, η Αλεξίου κάνει κάτι που γνωρίζουν όσοι έχουν βρεθεί σε συναυλίες της των τελευταίων ετών: τον στίχο «τα ζήτησα όλα απ’ τη ζωή μου, τα πλήρωσα με την ψυχή μου» τον αλλάζει· τον κάνει –με ειλικρίνεια και με αποδοχή– «τα πλήρωσα με τη φωνή μου».
