Ξημερώματα της περασμένης Κυριακής, κλειστό του Τάε Κβον ντο στο Φάληρο. Στη 1.30 ακριβώς, σύμφωνα με το πρόγραμμα, ο Πολ Καλκμπρένερ ανεβαίνει στα ντεκς με ένα πλατύ χαμόγελο στα χείλη. Το βλέπουμε από μακριά, καθώς το πρόσωπό του προβάλλεται γιγάντιο στην οθόνη πίσω, όπως και τα χέρια του που δουλεύουν γρήγορα στην κονσόλα. Σύντομα ο «θαμπός», ουδέτερος ήχος που φτάνει στα αυτιά μας εξελίσσεται σε κάτι πολύ πιο περίπλοκο: έναν μουσικό καταρράκτη που ξεσηκώνει το κοινό από κάτω. Το τελευταίο είναι αρκετά νεανικό, αποτελείται βασικά από 20άρηδες και 30άρηδες, ωστόσο πού και πού βλέπεις και μερικούς βετεράνους, οι οποίοι μοιάζουν να έχουν φάει τα λάιβ ηλεκτρονικά «πριόνια» με το κουτάλι. Σε αντίθεση με πολλούς νεαρότερους, εκείνοι δεν φοράνε γυαλιά ηλίου…
Παρά τα μικρά ψεγάδια της νέας προσπάθειας, ένα πρώτο –και πολύ βασικό– θετικό που πιστώνεται στους διοργανωτές του Primer είναι η άρτια ηχητική εμπειρία. Δίχως την υπερβολική ένταση που συχνά παραμορφώνει το αποτέλεσμα και σε ξεκουφαίνει, τα πάντα ακούγονται αρκούντως δυνατά και ταυτόχρονα πεντακάθαρα· ο ήχος διαχέεται στον αχανή κλειστό χώρο και επιστρέφει πίσω στο κοινό με μπάσα, πρίμα, φωνητικά, όλα στη θέση τους. Η ηλεκτρονική μουσική άλλωστε, ακόμη και στην τέκνο εκδοχή της, που προτιμάει ο Βερολινέζος dj, μπορεί να γίνει εξόχως ενδιαφέρουσα και (με τον τρόπο της) μελωδική.
Δίχως την υπερβολική ένταση που συχνά παραμορφώνει το αποτέλεσμα και σε ξεκουφαίνει, τα πάντα ακούγονται αρκούντως δυνατά και ταυτόχρονα πεντακάθαρα.
Ούτως ή άλλως δεν πρόκειται για κανέναν τυχαίο καλλιτέχνη. Εχοντας πίσω του 20 χρόνια καριέρας και εκατοντάδες κομμάτια, ο Καλκμπρένερ έγινε πέρυσι ο πρώτος τέκνο παραγωγός που έπαιξε στην κεντρική σκηνή του θρυλικού Tomorrowland, του σπουδαιότερου φεστιβάλ ηλεκτρονικής μουσικής στον κόσμο. Η παρουσία του στη χώρα μας, σε ένα γεγονός που θεωρείται συναυλιακό –δεν πρόκειται δηλαδή για εμφάνιση σε κάποιο κλαμπ– σηματοδοτεί μια τάση των τελευταίων χρόνων, ώστε το συγκεκριμένο είδος να ενταχθεί πιο ενεργά στο φεστιβαλικό καλεντάρι. Το ίδιο το Primer υπόσχεται μια σειρά από χορευτικά event, με αποκορύφωμα ένα διήμερο φεστιβάλ το προσεχές καλοκαίρι.
«Sky and Sand», «Aaron», «Feed your Head»: ο Καλκμπρένερ στέλνει στο κοινό τον έναν «ύμνο» πίσω από τον άλλον, τυλιγμένος σε μια κατακόκκινη, σχεδόν δαιμονική λάμψη, που δημιουργούν τα εντυπωσιακά ειδικά εφέ. Λίγο πριν από τις 3 το πρωί ο κόσμος είναι ο περισσότερος που έχει συγκεντρωθεί από την αρχή του (συνολικά) επτάωρου σόου. Μερικά χιλιόμετρα παραπάνω, στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, υπάρχει επίσης αφιέρωμα στην ηλεκτρονική μουσική, με καλεσμένους δεκάδες παραγωγούς – δεν αποκλείεται αρκετοί να έκαναν τη διαδρομή Συγγρού – Φάληρο, προκειμένου να πάρουν γεύση και από τα δύο. Εμείς πάντως μείναμε για να απολαύσουμε και το σετ ενός ακόμη Γερμανού, του dj Hosh, ο οποίος μάλιστα αποδείχτηκε εξαιρετικός με κομμάτια γεμάτα ενέργεια, πιο «επιθετικά» μπιτ σε σχέση με τον προκάτοχό του και ενθουσιώδη υποδοχή από το κοινό. Κάτι μας λέει ότι θα τον ξαναδούμε σύντομα από τα μέρη μας.
