Στη μεγάλη συζήτηση για τη νέα πολιτική πρόταση των καιρών μας ο Νικόλας Σεβαστάκης συγγράφει ένα δοκίμιο πάνω στην πολιτική σκέψη του νεότερου ρεπουμπλικανισμού, αναδεικνύοντας παράλληλα τη σκέψη των κλασικών Μαρξ, Τοκβίλ και Νίτσε και των λιγότερων γνωστών Πιερ Λερού και Ζιλ Μπαρνί στο βιβλίο «Πολιτική χειραφέτηση και κοινωνική κριτική» που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Πόλις. Ο καθηγητής του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ θυμίζει στο πρώτο μέρος του βιβλίου του τις ιδέες που διαμόρφωσαν την πρωτο-σοσιαλιστική και δημοκρατική σκέψη του 19ου αιώνα και τον συσχετισμό της με τον πολιτισμό των ατόμων και των δικαιωμάτων τους. Στο δεύτερο μέρος, ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι στις σημερινές συνθήκες των επάλληλων κρίσεων η ρεπουμπλικανική ιδέα μπορεί να διευρυνθεί «προς μια κοινωνική και οικολογική θεώρηση για το κοινό καλό».
Σ. Ι.
Ποιήματα στο φως και στο σκοτάδι
Στην πρώτη της εμφάνιση στα γράμματα η Ηλια Μπούρα παραδίδει την ποιητική συλλογή «Εύκρατη ζώνη», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη, με 23 ποιήματα ταξινομημένα σε δύο μεγάλες θεματικές ενότητες: «Υδάτινα Τοπία» και «Φωτισμοί κλειστού χώρου». Η θάλασσα, το καλοκαίρι, ο έρωτας και οι απογοητεύσεις του κυριαρχούν στο πρώτο μέρος, ενώ στο δεύτερο η γραφή μετακινείται σε χώρους εσωτερικούς, αναμνήσεων ή και ασφυκτικούς, όπως στο ποίημα «Το τραπέζι»: «τα βράδια ακούω τα χέρια της μητέρας/ να σχεδιάζουν πάνω στο ξύλινο τραπέζι/ με τρομερή ακρίβεια/ τους δρόμους που πρέπει να περπατήσω».
Απώλεια και πένθος
Από ένα πραγματικό γεγονός, ένα ναυάγιο, εκκινεί η «Ανάληψη» του Ηλία Παπαμόσχου, το όγδοο βιβλίο του αναγνωρισμένου πεζογράφου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη. Το 1929, η «Περιστέρω», ένα μικρό ταχύπλοο, κάνει το παρθενικό της ταξίδι στη λίμνη της Καστοριάς την ημέρα της εορτής της Αναλήψεως, μεταφέροντας προσκυνητές στο Δισπηλιό. Στο τρίτο δρομολόγιο, η Περιστέρω θα βυθιστεί. Ο Παπαμόσχος ανατρέχει στην ιστορία του τόπου καταγωγής του και δημιουργεί ένα μυθιστόρημα για την απώλεια και το πένθος.
