Τον ταραχώδη βίο του Ελληνα θεωρητικού φυσικού Αχιλλέα Παπαπέτρου φωτίζει ο καθηγητής Γιώργος Ν. Βλαχάκης με το βιβλίο του που κυκλοφορεί από τις νεοσύστατες εκδόσεις του Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου. Ο Παπαπέτρου σπούδασε στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και αργότερα έγινε ένας από τους πρώτους μελετητές της θεωρίας της σχετικότητας. Το βιβλίο διατρέχει τις πιο σημαντικές πτυχές της ζωής και της πορείας του Παπαπέτρου, από τις πρώτες επιστημονικές δημοσιεύσεις του, την αναχώρηση για τη Γερμανία, την εμπλοκή του ονόματός του στη δολοφονία δύο καθηγητών στον Εμφύλιο και την εκ νέου αναχώρησή του για τα ερευνητικά ινστιτούτα της Ευρώπης.
Στην Ιρλανδία μέσω φόνου
Στο αστυνομικό μυθιστόρημα «Ο ερευνητής» (εκδ. Μεταίχμιο) η βραβευμένη συγγραφέας Τάνα Φρεντς δημιουργεί τις προϋποθέσεις για ένα ακόμη μπεστ σέλερ: Σε ένα ειδυλλιακό χωριό της Ιρλανδίας, ο σκληρός πρώην αστυνομικός από το Σικάγο αποσύρεται για να γιατρέψει τα προσωπικά του τραύματα. Βεβαίως έχουν προϋπάρξει συγγραφείς σαν την Κρίστι και τη Σέγιερς που διαβεβαιώνουν εδώ και πάρα πολλά χρόνια ότι στα ήσυχα χωριουδάκια το κακό ανθεί όπως και στις πόλεις. Η Φρεντς καταφέρνει να συμπεριληφθεί σε αυτή την καλή παρέα, καθώς παράλληλα με την αστυνομική πλοκή δημιουργεί αληθοφανείς χαρακτήρες και θέτει ένα ενδιαφέρον ηθικό ζήτημα περί της αλήθειας.
Καταρρίπτοντας τη fake ιστορία
Είπε ποτέ η Μαρία Αντουανέτα τη φράση «Ας φάνε παντεσπάνι»; Κατέστρεψε ο Ναπολέων Βοναπάρτης τη μύτη της Σφίγγας; Επαιζε βιολί ο Νέρωνας ενώ η Ρώμη καιγόταν; Οχι, όχι και πάλι όχι, σύμφωνα τουλάχιστον με την ερευνήτρια Τζο Χέντγουιγκ Τίουισε. Γνωστή και ως «Η κυνηγός της ψεύτικης ιστορίας», η Τίουισε τεκμηριώνει τις απαντήσεις της στα παραπάνω ερωτήματα, όπως και σε πολλά ακόμη, στο βιβλίο της «Fake History: 100 + 1 μύθοι της ιστορίας υπό… κατάρριψη» των εκδόσεων Μίνωας (μτφρ. Κωνσταντίνα Γεωργούλια), όπου σημειώνει μάλιστα ότι οι κάθε λογής μύθοι, παρανοήσεις και ισχυρισμοί «είναι συνήθως λιγότερο ενδιαφέροντα και συναρπαστικά σε σχέση με την αλήθεια».
