Η Νέα Υόρκη ως πόλη που διαρκώς ξαναγεννιέται στοιχειώνει την οικουμενική φαντασία. Οι φωτογραφίες της αέναης ανανέωσής της μαρτυρούν μια μακρά πορεία από τον 19ο αιώνα ώς σήμερα, με τρόπο διαφορετικό από αυτόν οποιασδήποτε ευρωπαϊκής πόλης. Αυτήν την περίοδο, μια έκθεση στο Μουσείο της Ιστορικής Εταιρείας της Νέας Υόρκης επαναφέρει τη συζήτηση γι’ αυτήν την πόλη-φαινόμενο και τις μεταμορφώσεις της στον χρόνο. Είναι εντυπωσιακό πόσο πολύ έχει αλλάξει η πόλη πολλές φορές τα τελευταία 200 αλλά και 100 χρόνια, με αλλαγές στο αστικό τοπίο τόσο πυκνές και δραματικές ώστε μια παλιά φωτογραφία της Τάιμς Σκουέρ να δείχνει μια «άλλη» πόλη. Αυτή είναι η γοητεία της Νέας Υόρκης, η έλξη της προς το νέο, ο δυναμισμός της, η πολυσυλλεκτικότητά της.
Η έκθεση με τίτλο «Η χαμένη Νέα Υόρκη» μας οδηγεί πίσω στην εποχή της καπιταλιστικής ισχύος της πόλης από το 1850 έως το 1914, όταν γεννήθηκε η πρώτη και η δεύτερη γενιά των ουρανοξυστών. Υπήρχαν πολλά τεράστια και πανάκριβα κτίρια που χτίστηκαν το 1870-1890 για να κατεδαφιστούν ως ασύμφορα το 1910-1920 και αυτά με τη σειρά τους να γκρεμιστούν και πάλι το 1935 ή το 1950 ή το 1965. Η πόλη άλλαζε διαρκώς. Μετά το 1970, άρχισε να καλλιεργείται σταδιακά η ανάγκη για διατήρηση του ίχνους της παλιάς Νέας Υόρκης. Αλλά η έκθεση αυτή δεν είναι (μόνο) μια έκθεση νοσταλγίας είναι και έκθεση συνειδητοποίησης, καθώς φωτίζει ξεχασμένες μορφές της ιστορίας και της μικροϊστορίας. Παράδειγμα, η περίπτωση της Ελίζαμπεθ Γκλόστερ, η οποία γεννήθηκε σκλάβα στη Βιρτζίνια του 19ου αιώνα και πέθανε ελεύθερη στο Μπρούκλιν, ελεύθερη και πλούσια.
Είναι μια περίπτωση χειραφέτησης από τις πιο χαρακτηριστικές, που αναδεικνύονται ως πειστήρια του κοινωνικού και οικονομικού ευρύτερου περιβάλλοντος και μικροκλίματος της Νέας Υόρκης των περασμένων δεκαετιών. Ο συνδυασμός τέτοιων περιπτώσεων επιτυχίας και χειραφέτησης με το αρχιτεκτονικό περιβάλλον από το 1860 ώς τα μέσα του 20ού αιώνα δίνει το μέτρο κατανόησης των μεγάλων και μικρότερων επαναστάσεων και δραστικών μεταβολών που συνέβαιναν μέσα στο ρευστό κοινωνικό σώμα της Νέας Υόρκης. Οι μεγαλοαστοί της χρυσής εποχής (1880-1914) είχαν αισθητικό πρότυπο την παλιά Ευρώπη και όλη η υπόλοιπη κοινωνική κλίμακα γεννούσε νέες δυναμικές συνάψεις ανάμεσα σε λαούς, παραδόσεις, κοινωνικά πρότυπα και οικονομικές κουλτούρες.
ΜΑΤΙΕΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
ΛΟΝΔΙΝΟ
Τζέιμς Μπόλντουιν
Στο Μπάρμπικαν του Λονδίνου συνεχίζεται έως τις 22 Μαΐου το αφιέρωμα στον συγγραφέα Τζέιμς Μπόλντουιν (1924-1987). Με αφορμή το έργο του, έχει οργανωθεί ένα πρόγραμμα προβολής ταινιών εμπνευσμένων από τα βιβλία του, αλλά και συζητήσεων, που σκοπό έχουν να κρατήσουν ζωντανό το πνεύμα αυτού του κλασικού πλέον και πάντα δημοφιλούς Αμερικανού, που στις μεταπολεμικές δεκαετίες είχε κάνει θραύση. Το αφιέρωμα εξετάζει όλη τη σύγχρονη ατζέντα περί φυλής, φύλου και αναπαράστασης ιδεών.
ΣΑΝ ΦΡΑΝΣΙΣΚΟ
Εϊμι Σέραλντ
Το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης του Σαν Φρανσίσκο ανακοίνωσε το αφιέρωμα στη ζωγράφο Εΐμι Σέραλντ, η οποία αποτελεί ήδη με το έργο της μέρος της νέας Αμερικής. Η έκθεση θα εγκαινιαστεί τον Νοέμβριο και θα ταξιδέψει σε μεγάλα μουσεία των ΗΠΑ ως ένα πέρασμα της ζωγράφου στον σύγχρονο κανόνα των εικαστικών. Η Εΐμι Σέραλντ, με τον ιδιαίτερο ποπ ρεαλισμό της, κέρδισε φήμη με τα πορτρέτα της Μισέλ Ομπάμα και της Αφροαμερικανίδας Μπρεόνα Τέιλορ, θύματος αστυνομικής βίας.
ΜΑΔΡΙΤΗ
Λίντα Μπένγκλις
Στη Μαδρίτη, η Banca March γιορτάζει τα 100 της χρόνια με ένα αντίδωρο τέχνης προς την πόλη. Στον κήπο της συνοικίας Σαλαμάνκα της ισπανικής πρωτεύουσας (Jardín Banca March) εγκαινίασε μια τετραπλή εγκατάσταση γλυπτών μέσα σε ισάριθμες κρήνες. Είναι έργα της κορυφαίας, ελληνικής καταγωγής, Αμερικανίδας γλύπτριας Λίντα Μπένγκλις. Με επιμελήτρια την Αν Ποντενί και την εταιρεία Vande, που προωθεί την τέχνη διεθνώς, η εγκατάσταση της Μπένγκλις θα διατηρηθεί σε κοινή θέα μέχρι τον Ιούνιο.
ΛΟΝΔΙΝΟ
Γιαπωνέζικα μάνγκα
Στο Μουσείο Βικτόρια & Αλμπερτ συνεχίζεται έως τις 8 Σεπτεμβρίου η έκθεση-αφιέρωμα στην Ιαπωνία με έμφαση στην κουλτούρα των μάνγκα και της ιαπωνικής ποπ κουλτούρας. Η έκθεση έχει ευρύτερη φιλοδοξία καθώς θέλει να δείξει τον τρόπο με τον οποίο το τοπίο και η μυθολογία της Ιαπωνίας έχουν διαχρονικά επηρεάσει την τέχνη, την τεχνολογία και το ντιζάιν. Η διεθνοποίηση της ποπ κουλτούρας της Ιαπωνίας είναι ένα πολιτισμικό φαινόμενο παγκόσμιας ισχύος.
ΓΚΡΕΝΟΜΠΛ
Εκθεση Μιρό
Στο Μουσείο της Γκρενόμπλ παρουσιάζεται η σημαντική έκθεση άνω των 130 έργων του Χουάν Μιρό έως τις 21 Ιουλίου. Ο πυρήνας της έκθεσης προέρχεται από το Κέντρο Πομπιντού (το οποίο έχει εισέλθει σε περίοδο ανακαίνισης) και συμπληρώνεται από τις συλλογές του Μουσείου της Γκρενόμπλ και του Ιδρύματος Μιρό στη Βαρκελώνη. Είναι μια έκθεση «βιογραφική», αφού παρακολουθεί πλέον των 70 ετών δημιουργίας του Μιρό, από τα νεανικά χρόνια του έως την ωριμότητα.
